هند رقیب دیرینه پاکستان در منطقه و دوست افغانستان است. این دو کشور هند و پاکستان بر سر مسایل مرزی بارها باهم درگیر شدند. هر دو کشور قدرت منطقه ای و دارای سلاح های هسته ای هستند. هر چند اقتصاد هند پس از آمریکا و چین، سومین اقتصاد جهان گفته می شود ولی پاکستان نیز در موارد خاصی دست کمی از هند ندارد. این کشور با حمایت گروه های هراس افکن منافعش را در گوشه هایی از جهان دنبال می کند. افغانستان، هند، اروپا و حتی و آمریکا متضرر از ریشه های هراس افکنی است که ریشه های اصلی آن به پاکستان برمی گردد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر لطیف نظری، استاد دانشگاه در برنامه «آخر خط» گفت: حکومت افغانستان بیشتر با توجه به راهبرد آمریکا هم در گذشته ها و هم در حال حاضر در حوزه سیاست خارجی خود عمل کرده است. در دوره کرزی پاکستان بود که عملا دستش در تحولات افغانستان باز گذاشته شده بود و در آن زمان به نقش هند توجه زیادی صورت نمی گرفت. در حال حاضر با توجه به تنش های گسترده ای که بین افغانستان و پاکستان وجود دارد و با توجه به اینکه در راهبرد جدید ترامپ پاکستان به عنوان حامی تروریست تلقی شده من فکر می کنم که حکومت افغانستان هم بیشتر تحت تاثیر این راهبرد، دارد سیاست گذاری خود را مورد توجه قرار می دهد. بنابراین از یکسو نیازمندی های افغانستان و آمریکا و از طرف دیگر نفوذ ویژه و منحصر به فرد آمریکا در ساختار سیاست و ماهیت قدرت در افغانستان باعث شده است که افغانستان نتواند از فرصت ها استفاده کند همانگونه که در گذشته دوستی ما با پاکستان نتوانست جنگ و خشونت را در افغانستان کاهش دهد.

وی در خصوص نقش هند برای کاهش خشونت ها در افغانستان بیان داشت: باور من این است که باز هم دوستی ما با هند نمی تواند خشونت ها را در افغانستان کاهش دهد با توجه به اینکه قرار است یک نشست سه جانبه بین افغانستان و هند و پاکستان در ارتباط با صلح شکل بگیرد من فکر می کنم وقتی که پاکستان در آن حضور نداشته باشد این نشست ها هیچ دردی را از افغانستان دوا نمی کند.

نظری، در خصوص روابطی که میان افغانستان و هند و آمریکا و پاکستان وجد دارد و تحت نفوذ بودن افغانستان گفت: بدون شک زمینه های تاریخی و فرهنگی و دوستی دو جانبه میان افغانستان و هند همواره وجود داشته است اما یک نگاه واقع گرایانه به رئالیسم حاکم در روابط بین الملل هست که ما باید منافع ملی خود را بر اساس آن استوار کنیم و یکی در واقع مناسبات دوستانه است که بین کشورها وجود دارد. اینکه امروزه افغانستان متکی به آمریکا است. بر اساس واقعیت ها این سیاست بین الملل است که شاید مردم افغانستان خواستار این نباشند که آمریکا در تار و پود این سرزمین نفوذ داشته باشند. پاکستان هم به عنوان یک واقعیت در افغانستان تاثیرگزار است، اما متاسفانه استخبارات پاکستان در افغانستان نفوذ عمیق و ژرف دارد. نزدیکی بیش از حد به هند هم می تواند این وضعیت را بوجود بیاورد. افغانستان نباید به آن پیمانه به هند نزدیک شود که پاکستان احساس کند دشمن اسلام آباد در افغانستان جا گرفته و امنیت ملی و حتی حاکمیت پاکستان را می تواند در افغانستان خدشه دار کند.

استاد دانشگاه در ارتباط با آینده ارتباطات افغاستان و پاکستان می گوید: پاکستان به دلیل تنش های گسترده و مناقشات تاریخی که با افغانستان دارد به این راحتی دست خود را از افغانستان بیرون نخواهد کشید. مداخلات پاکستان هم در افغانستان یک واقعیت است. اما اگر ما واقعا بخواهیم به روند صلح دست پیدا کنیم اولا باید یک اجماع ملی در داخل کشور شکل بگیرد که در حال حاضر وجود ندارد. ما عملا صداهای مختلف و پراکنده و یک نوع شقاق سیاسی را در ساختار سیاسی افغانستان شاهد هستیم که باعث شده است که در این زمینه هر کشوری که احساس کند که منافع ملی شان به صورت کامل تامین نمی شود باید مداخله خود را در افغانستان داشته باشد.

وی ادامه داد: در مرحله دوم فکر می کنم که افغانستان لزوما نباید پیرو سیاست خارجی آمریکا باشد. آمریکا یک روز دست پاکستان را در تحولات افغانستان باز می گذارد ما هم به همان ترتیب رفتار کنیم و یک روزی رقیب پاکستان یعنی هند را در ساختار سیاسی امنتیی و حتی اقتصادی افغانستان میدان دهد و بازهم ما از آن تبعیت می کنیم. باور من این است که اگر افغانستان بتواند از ترکیب و تلاقی منافع خود با قدرت های جهانی از جمله آمریکا استفاده کند چنین داعیه ای باید مورد توجه قرار بگیرد ولی اگر منافع افغانستان با منافع منطقه آمریکا سازگاری یا سنخیت ندارد ما نباید آن را مورد توجه قرار دهیم.

نظری در خصوص نحوه برخورد افغانستان با پاکستان در این برهه زمانی می گوید: مقاطعه با پاکستان تحت هیچ شرایطی به نفع افغانستان نیست ما همواره باید در گفتگو با پاکستان را باز بگذاریم، مذاکراه کنیم و دستیابی به منافع ملی خود را مشق کنیم. در اینکه پاکستان خواستار یک روند عمق استراتژیک در افغانستان است هیچ تردیدی وجود ندارد و در اینکه پاکستان بیش از هر کشوری در افغانستان نفوذ سیاسی و استخباراتی دارد در این هم شکی وجود ندارد پس ما باید بین این دو تا واقعیت بگونه ای کار کنیم که اگر بخواهیم روند صلح افغانستان را تسریع ببخشیم باید بدانیم که هند در روند صلح تاثیرگزاری ندارد. اما پاکستان می تواند با اعمال فشار بر گروه های دست نشانده و نیابتی که در افغانستان دارد در صورتیکه افغانستان و پاکستان به یک جمع بندی برسد روند صلح را تسریع ببخشد.

کد (30)

>>>   بالاخره هفته فام ها نیز بیدار شدند. سینه چاکان غرب و آمریکا نیز هوشیار شدند که «افغانستان نباید از هر سیاست آمریکا تبعیت کند» اگر راست می گویید از کراوات آمریکایی تبیعت نکنید اصلاحات را از خود تان شروع کنید جناب شیخ نظری عمامه دیروز و کراوات امروز؟؟؟ کراوات یا همان نیکتایی بستن به معنای سراپا آمریکایی شدن واقعا که در این کشور چه می گذرد: کوری که عصا کش کوری دیگر شود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است