در استراتژی جدید آمریکا فشار بر پاکستان برنامه ریزی شده است. و با اعلام آن پاکستان مقام های بلند رتبه خود را پس از نشست نیویورک و فشار کشورهای جامعه جهانی به افغانستان فرستاده است. از سوی دیگر آمریکا تمایلش به هند افزایش یافته است که گویا این موضوع برای پاکستان بسیار گران تمام شده است. آیا فشارها بر پاکستان واقعی است؟ آیا این فشارها می تواند به نفع افغانستان باشد؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،آصف وردک آگاه سیاسی در برنامه «چشم انداز» در خصوص چگونگی استفاده از رویکرد جدید آمریکا نسبت به هند و پاکستان می گوید: سیاست نگاه به هند آمریکا و سیاست پشت به پاکستان آمریکا می تواند یک فرصت برای افغانستان باشد. همین که آمریکایی ها به پاکستان پشت کردند این خودش می تواند یک فرصت باشد. اما تجربه تاریخی گذشته نشان داده است که چقدر در چارچوب آن استراتژی عملکرد رویه ای آمریکایی ها می تواندپیام روشن تر و واضح داشته باشد. این اقدامات و اجرایات بعدی آمریکا در چارچوب استراتژی می تواند چقدر به نفع منطقه باشد و به نفع امنیت افغانستان. یعنی این دقیق است که آمریکا هیچ وقت برای نفع بردن افغانستان برنامه ریزی نمی کند و هر برنامه ای که تابحال روی دست گرفته برای منافع خودش است. مهم این است که ما از آن بتوانیم به نفع خود استفاده کنیم ونگذاریم که همه چیز به زیان ما تمام شود.

وردک ادامه داد: در این موضوع دو بحث مطرح است، یک بحث تحت عنوان افغانستان در میان هند و پاکستان و بحث دیگر هم این است سیاست خارجی هندوستان در قبال افغانستان که یک مبحث برمی گردد به چگونگی مبانی و اصول سیاست خارجی افغانستان در پیوند با رابطه خودش با پاکستانی ها و هندی ها و یکی هم بحثی است که مربوط می شود به خود کشور هندوستان که چگونه می تواند تعامل خود را با افغانستان افزایش دهد.

وی افزود: نکته اساسی که در هر دو بحث مشترک است این است که هندوستان در طول سالیان متمادی به مراتب نسبت به پاکستان با حکومت های گذشته و موجود افغانستان و ملت افغانستان نقش مصلحانه تر داشته و روابطش روابط تعریف شده تری بوده است. از مسایل پروژه ها، مسایل توسعه ای، مسایل اقتصاد، تجارت و مسایل بازرگانی و اینها گرفته تا مسایل فرهنگی. طوریکه ما بیشتر از هجده هزار محصل را در هند داشتیم. رفت و آمد محصلین به صورت بورسیه، به صورت غیر بورسیه و این مسایل و چگونگی تسهیلاتی که حتی در سفرها و رفت و برگشت های مردم افغانستان، هندی ها مساعد کرده بودند. تا اینکه ما راهبرد امنیتی مشترک هم با هندی ها داشتیم و هندی در طول تاریخ یک دوره طالبان به دلیل نزدیکی پاکستان به سمت نزول می گراید در دیگر حکومت ها با حکومت افغانستان تعامل سازنده داشته است.

وردک، در ارتباط با نقش هند و پاکستان در افغانستان می گوید: هند و پاکستان دو دشمن استراتژیک و راهبردی یکدیگر هستند و هردو می خواهند در دوستی و تعامل با آمریکایی ها سبقت بگیرند، وقتی که آمریکا اینقدر نقش صلح طلبانه در مسایل امنیتی افغانستان و منطقه را برای هند بسیار برجسته اعلام می کند و در نقطه مقابل پاکستانی ها را به عنوان یک حکومت تروریستی مطرح می کند مشخص می کند که رویه یک مقدار با پاکستانی ها تغییر کرده است. اما نکته اساسی این است که ما باید چه دیپلماسی را داشته باشیم که به درستی استفاده کنیم و استفاده ما استفاده این نباشد که ما برداشت مان این باشد که ما یک کشور را می گیریم در تعامل مان جای دیگری را از دست می دهیم.

وی ادامه داد: نکته دوم این است که ما در افغانستان با یک حکومت ضعیف مواجه هستیم که اقتدار مدیریت جنگ و صلح از دستانش خارج است. این از ضعف اساسی جامعه سیاسی ما است. به دلیل اینکه می فهیم که ابتکار عمل از دست حکومت افغانستان در قضایای جنگ و صلح خارج است و اینجا یک نگرانی بسیار اساسی وجود دارد که آیا ما دیپلماسی فعالی را با استراتژی امنیت ملی می توانیم داشته باشیم که به سمتی هدایت شود و جهت پیدا کند که از این فرصتی که برایمان تعریف شده استفاده کنیم. این یک چالش. چالش دوم که در صداقت و در تطبیق استراتژی آمریکایی ها هم سوال است. مشخص است که آمریکایی ها مانند گذشته صداقتی واقعی در تطبیق استراتژی خود ندارند.

وردک می گوید: بخواهیم یا نخواهیم افغانستان فعلا میدان جنگ رقابتی سه حوزه است. همین حالا افغانستان عملا میدان نیابتی جنگ افغانستان و هند است. افغانستان میدان جنگ رقابتی با آمریکایی ها و مخالفان منطقه ایش در منطقه آسیای مرکزی و در منطقه آسیا است و افغانستان میدان جنگ رقابتی ایدویولوژیک هم هست. ما در این وضعیت چطور می توانیم که بر مبنای منافع امنیتی افغانستان و فرصت های بوجود آمده استفاده کنیم. در اینجا تردیدهای بسیاری وجود دارد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است