پرویز مشرف ریيس جمهور وقت پاكستان:
«...اگر هندوستان برای ایجاد یک «افغانستان ضد پاکستان» تلاش کند، پاکستان از گروه قومی پشتون‌ها برای مقابله با هندوستان استفاده خواهد کرد.»
/فرانس پرس

حكمتيار: «جنگ افغانستان جنگ قومي است...»
کنفرانس بررسی اوضاع افغانستان و امکان گفتگو و صلح با طالبان/ اسلو؛

قريشي نماینده پاکستان:
«... جنگ افغانستان جنگ قومیت ها است و تاجک ها و اقوام دیگر قدرت را از پشتون ها تصاحب نموده اند و حالا پشتون های افغانستان به هدف اعاده قدرت از دست رفته شان با حکومت فعلی در نبرد و مبارزه هستند.»

شهید برهان الدین ربانی:
«...با صراحت اعلام می دارم و آن اینکه نا امنی و عدم ثبات در کشور ما ادامه جنگ های دهه نود است ... و ادامه همان سناریوی باطل گذشته می باشد بار دیگر تاکید می کنم که جنگ های امروزی افغانستان ادامه همان مداخلات و جنگ های دیروزی است، با این تفاوت که دیروز سرسپردگان راه آزدی و ملت ما به تنهایی و بدون امکانات بار جنگ علیه تروریزم جهانی را بدوش می کشیدند و امروز نیروهای مشترک جهانی نیز در این جنگ سهیم هستند...»


دکتور عبدالله:
«جنگ افغانستان جنگ قومی نیست بلکه در يك طرف جهل، ظلمت، تاريكى و در جانب ديگر علم، نور و روشنايى است.
اگر این جنگ را قومی بدانیم پس آن سربازی که از فاریاب و بلخ در مشرقی دفاع می‌کند، و آن عسكر كندهارى كه در بدخشان مبارزه ميكند ، آن دفاع و مبارزه برای چیست؟ بدون شك آن سرباز به ‌خاطر دفاع از قوم، قبیله و گروه خاص به آنجا نرفته است.»

نتیجه اخلاقی:
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا، یک طرف سبک سرانه مجری دکترین نظامی اسلام آباد است و از قومی بودن جنگ و منازعه در کشور دم می زند - افغانیت و اسلامیت گفته روند توزیع تذکره های الترونیک را به گروگان می گیرد - که افغانستان را به طرف بی ثباتی غیر قابل بازگشت و تجزیه می کشناند.
طرف دیگر با متانت به عنوان صاحب و مالک کل این سرزمین از تحمیلی بودن جنگ و مداخله پاکستان و قومی ساختن جنگ توسط ISI ، داد سخن می زند و جنگ را نه قومی بلکه جنگ ميان دو فرهنگ مي داند؛
جنگ فرهنگ جهل، ظلمت و تاریکی با فرهنگ علم، معرفت و روشنایی.

اين نوع پندار در واقع «تعهد صادقانه و یکجانبه» شان را در امر حفظ یک پارچگی افغانستان، بخوبی آئینه داری می کند.
برای پای بندی و استواری به این تعهد سال هاست که قربانی می دهند.
بی گمان ظرفیت ظرف این «تعهد صادقانه یکجانه» اگر طرف مقابل خرد ورزی پیشه نکند و سر عقل نیاید و خود را از دایره دکترین نظامی پاکستان بیرون نکنند، لبریز خواهد شد.

برای نسل آینده و نسل جوان امروزین عاقلانه نیست که تجارب و قربانی های پیشینیان و نیاکان شان را نا دیده بگیرند.

توریالی غیاثی

>>>   گلب الدین افلاس جنگی و سیاسی نموده واین استرس اورا به بیماری
مغزی مبتلا نموده . یعنی منتالی مریض لاعلاج است
داکتر اوریا حبیب

>>>   گلبدين از اول مريض رواني بود، و گرنه إنسان كم عقل هم نميخواهد كه محصل سال اول پوهنتون باشد و ادعاي رهبري سياسي مذهبي ملك را نمايد، عقده حقارت دارد و تا دم مرگ خوب نميشود، و همين مريضي رواني اش به فرزندانش هم سرايت نموده است.

>>>   با تشکر از جناب هیاثی صاحب که با تحلیل مستند و به جا آگاهی مردم ما را در امر درک وضعیت موجود ارتقا بخشیدند.
یک کار پژوهشی در مورد بیانیه ها و اظهار نظر های گلبدین طی سالهای فعالیت های سیاسی اش لازم است تا واضح شودکه که این جناب از روز اول دنبال چه بوده و چرا بوده.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است