به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، حکومت وحدت ملی با ریاست اشرف غنی هرچند همراستا با گروه های تروریستی سبب ناامنی های گسترده و اوج گیری فقر و ناامیدی مردم شده در به وجود آمدن قوانینی نانوشته اما اجرایی نیز پیشتاز هر حکومتی بوده است به مانند فرهنگ سرپرستی وزارت ها.

در طول عمر این حکومت نه تنها هیچ گاه کابینه تکمیل نشد بلکه برخی از وزارت ها در طول سه سال با سرپرست اداره شده و وزارت ها در بلاتکلیفی تهی از وزیر می باشد.

اینکه حکومت پس از ماه ها کشمکش، 12 نامزد وزیر را روز شنبه به مجلس معرفی می کند برای کشوری درگیر با هرج و مرج سیاسی و دامنه وسیع ناامنی ها، برای سرگرم کردن مجلسی می باشد که خود صحنه رسوایی هاست.

و زمانیکه اشرف غنی به هیچ قانونی جز اصول قبیله گرایی ارگ پایند نمی باشد، قانون دو ماهه سرپرستی وزارت ها را با مقام های که سه سال در سرپرستی به سر می برند به باد تمسخر گرفته است و اکنون، کدام نهاد و مرجع قانونی در برابر چنین قانون شکنی هایی ظرفیت و توان مقابله را دارد به طور قطع نه مجلس است و نه دادگاه عالی.

مجلس هم اکنون در رسوایی بزرگ فساد و دزدی رییس و رییس دارالانشای پارلمان درگیر و از هم پاشیده است چه برسد به تمرکز بر آنچه در کشور و حکومت می گذرد، در کنار نهاد قضایی سراسر وابسته و تهی از اختیار.

اشرف غنی با تَرد کردن تمامی مقام های غیرپشتون از قدرت همچنان که به هدف پشتونیزم کردن حکومت رسید سبب خفه کردن صداهای مخالف و اجرای طرح های سلطه گرانه نیز شد.

اینکه وزارت ها یکی پس از دیگری از وجود مقام های با صلاحیت و پیشنهادیِ جناح غیر پشتون پاکسازی شد و بی لیاقت ترین افراد چه از پشتون و یا دیگر اقوام جایگزین، نشان می دهد که این نظام بسته تر از حکومت های پادشاهی گذشته می باشد.

اینکه نامزد وزیران جدید از سوی پارلمان رای اعتماد بگیرند و یا رد صلاحیت شوند، تاثیری بر وزارت ها و در کل، هرج و مرج سیاسی افغانستان ندارد، مشکل اصلی این نظام، حکومتی ریاستی است که یک قوم را برازنده کشوری مملو از قومیت ها می داند.

در این میان، نهاد کشفی و استخباراتی که برای تامین و حفظ امنیت استفاده نمی شود در راستای سلطه بر نهادهای کشور و فشار بر مقام ها به خوبی هزینه شده تا آنجا که سیستماتیک افراد وابسته به منصب رسیده و با صلاحیت ها از دایره خارج می شوند.

این در حالی می باشد که جلسه های رای اعتماد مجلس، فرصتی طلایی برای فساد بیشتر و زدو بندهای سیاسی نمایندگان با وزرای پیشنهادی است و براساس قانون نانوشته میان نمایندگان و دولت هرکه امتیاز و پول بیشتری ارایه دهد بر کرسی وزارت تکیه می زند اما با صلاحدید ارگ.

هرچند دوران سیزده ساله حامد کرزی نیز سبب ریشه دواندن طالبان و فساد در افغانستان شد اما هیچ گاه به میزان حکومت اشرف غنی، افغانستان را غرق ناامنی و اختلاف های درون حکومتی نکرد.

اشرف غنی در عمل نشان داد اگر رهبران طی چهل سال در میدان های نبرد سبب ویرانی کشور و کشتارهای وسیع شدند یک سیاستمدار قبیله گرا با سلطه بر قدرت می تواند با شعار دمکراسی و دم زدن از قانون یک ملت را به زانو در آورد.

و از آنجا که پارلمان و کابینه حکم عروسک های خیمه شب بازی ارگ را دارند، هر کدام از نامزدوزران بر اساس صلاح ریاست جمهوری توسط پارلمان تعیین و یا رد می شود در حالی که در نظام غنی و ارگ نشینان هیج تفاوتی میان وزیر و سرپرست نیست.

کد (18)

>>>   سابقه ئی تمرُد بلخ و آقچه ( جناب عطا وجنرال دوستم)
(از کتاب تاریخ افغان ها)
وقتی تیمورشاه درانی به هدف توسعه قلمرو خود به بلخ و آقچه میرودتا ازانجا به ماورالنهر لشکر کشی کند درانجا مدتی اقامت میکند ،آن مردم در ظاهر تظاهر به رعیت بودن میکنند وبه آن راضی میشوند که حاکم از طرف شاه برای آنان تعین گردد، اما درخـفــا سرداران آنجا تصمیم میگیرند طوری کار شاه را ختم سازند که مسئولیت آن آشکارا به عهده آنان نه افتد شاه ازینقصد آگاه میشود واز هدف ماورالنهر صرف نظرکرده به سوب کابل حرکت میکند ،بعدا هرکسی توسط شاه حاکم بلخ و آقچه تعیین میشود دران جا قدرتش خیلی محدود میشود زیرا مردمی راکه او اداره مینمود وی رابه وسایل زیست وخدمه تامین میکردند اما نه برایش مالیه میدادند نه معاش ،وبعلاوه اورا مورد آزارهم قرار میدادند،پیامد آن طوری بود که بالآخره شاه نمیتوانست کسی رابیابد که بحیث حاکم بلخ حاضر به رفتن آنجاباشد ، که این کار باعث صد ها فکاهی وبذله گوئی گردید ،
شخصِ مسخره ئی با میمون خود از شهری به شهری رفته وبرای میمون خود طوری آموزش داده بود که هرزمانی از او پرسیده شود ( می خواهی حاکم بلخ یا آقچه شوی؟) میمون برسرخود خاک میپاشید، یعنی حاضرم بمیرم وزیرخاک شوم اما آنجا نمیروم !
فعلا بهتر این است تا بجای فرستادن از مرکز ازمردم همان محل مثلا ایشچی در آقچه و از آن گوش بریده دربلخ استفاده صورت گیرد ،
(گیلگمش )

>>>   همان دیگ همان شلغم

>>>   Salam
از همه يى مردم عدالتخواه تمنا دارم تا براى رهايى افسران كه برگه و سند تبعيض تبارى غنى را افشا كرده اند تلاش كنند و كمپاين قوى را به راه اندازند ، اينها مردان صادق و بى گناه اند و فاشيزم براى سرپوش گذاشتن به اپارتايد قومى خود مى كوشد تا از رسواى بيشتر خود جلوگيرى كند. كسانى به موقع و از روى صداقت خيانت هاى حاكمان را افشا مى كنند درخور تحسين اند نه زندان . اينها راز و محرميت را افشا نكرده اند تا مجازات شوند ، بل يك خيانت آشكار را آفتابى كرده اند . از دوستان و عدالت خواهان مى خواهيم تا اين افسران را تنها نگذارند و هويت هاى شان را در مطبوعات و رسانه ها نشر كنند و كمپاين رهاى براى شان به راه اندازند .

>>>   همچنان رسوائی درندادن حقوق متقاعدین

>>>   Salam
در افغانستان تنها اقوام وجود دارد، چيزى بنام ملت وجود ندارد و اقوام هم با موجوديت قدرت و وزن سياسى مطرح مى شوند. توصيه يى من به تاجيكان اين است كه در كوتاه مدت براى اقتدار سياسى و رهبرى كشور با پشتون ها علنأ رقابت كنند ، ساير اقوام دنبال قوم حاكم اند نه گزينه ديگر . همين اكنون همنوايى هزاره ها و ازبيك با حاكمان پشتون رابطه يى آمر و زير دست است و در راستاى اهداف آنها حركت مى كنند. هزاره ها و ازبيك در هيچ امرى ملى و عدالتخواهى با تاجيكان هم سوى نكرده اند ، نخبگان هزاره و ازبيك حاضر اند تا شناسنانه اوغان بگيرند و سرور دانش طراح اين مساله شد ، در بحث زبان پارسى هم خيلى پسيف عمل كردنند و همين اكنون هم اپارتايد قومى پشتون ها عليه تاجيكان را توجيه مى كنند. براى همين تاجيكان بايد براى اقتدار و قدرت مبارزه كنند نه معاون شدن . قبيله گرايان نه هزاره را حريف مى شمارد و نه هم ازبيك ها ، قبيله گرايان مى دانند كه اين قوم توان رقابت در صحته يى سياسى را ندارند.

>>>   گاو پارلمان زایید.
تالار پر از فاسدین است.
کس نیست که پرسان کند چرا امروز همه حضور دارند مگر روز های عادی فقط چند نفر محدود.
باشرف های پارلمان کسانی هستند که اکثر روز ها در مجلس حضور دارند.
اصلن این قضیه بر میگردد به ملت افغانستان
وقتی وضعیت مجلس نمایندگان اینگونه با فساد و شرارت گره خورده تقصیر از مردم است که به فاسدین رای دادند.
رای دادن به فاسد عقوبت الهی را در پی دارد.

>>>   معرفى طهماسى بعنوان نامزد وزير ترانسپورت يك توهين آشكار به هزاره ها است. هزاره ها نسبت به نفوس خود در مقايسه با اقوام ديگر از بيشترين ميزان تحصيلات برخوردارند و ارگ با معرفى يك هزاره كم سواد براى يك وزارت مهم مى خواهد بگويد كه در ميان هزاره ها قحط الرجال هست در حاليكه اين سياست ناسالم ارگ و شوراى امنيت است.
مرتضوى

>>>   عدالت خواهی تاجیکان
من دفاعیه بی وقت، غیراخلاقی ، بیشرمانه وحتی دستوری آقای برمک سرپرست وزارت داخله را امروز درتلویزیون بیات شنیدم ...باخود گفتم مگرانسان تا این حد غلام وشرفباخته میشود ؟ باورکنید من یک تاجیک را به این مزدورمنشی هرگز ندیده بودم ؛ جالب ار همه اینکه این شرفباخته درهر جمله خویش کلمات فرزند " افغان" افتخار " افغان " وبلاخره افغان..... استفاده میکرد ، معاوم نیست که این شخص از طرف پدر خطاست ویاازطرف مادر ویا اطرف هردوی اش.

>>>   Magazine
مثل معروف است؛ "وقتى داخل خانهء شيشه اى استى، سنگ پرتاب نكن" آقای غنی نخست به خودتان اجازه ندهید؛
هـمين دستور اخير تان به وزارت داخله و قصهء ماشين چاپ رأى تقلبى در وزير اكبرخان، كافيست كه مردم بشناسند، كى، كى است. امتياز از شما و قربانى ديگران؛

>>>   برادر عزیزم سلام جان من منحیث یک فرد مملکت افغانستان خیلی خیلی زجر میکشم که ما یک ملت واحد نیستیم و بین ملیت های افغانستان اختلاف و نفاق است و همه ی ما که در افغانستان زندگی میکنیم قوم پرست و متعصب هستیم که بابت این قضیه هم خیلی تاوان بزرگ دادیم اینکه شما میگویید هزاره و اوزبیک نقشی نداره در معادلات افغانستان کاملا در اشتباه هستید سال هفتادویک تاجیک، ازبیک و هزاره در مزار شریف باهم پیمان بستن که باهم متحد شوند و به حکو مت تک قومی پشتونها خاتمه بدن امدین و قدرت را هم در دست گرفتین اما بعدش چی شد خیلی زود پیمان تانرا فراموش کردین با هزاره و ازبیک داخل جنگ شدین که نتیجه اش هم فقط حکومت کردن در نصف پایتخت انهم بمدت سه سال یا سه ونیم سالی بود که بعد پشتونها با متحد شدن و رفتن زیر یک بیرق همه را به راحتی شکست داد برای تاجیک بجز یک دره در پنجشیر و یک ولایت دوردست و به درد ناخور در بدخشان مانده بود که هزاره ها هم اخرین پایگاه شان بامیان را هم از ثست دادن و ازبیک ها هم همه صفحات شمال را از دست دادن و این بود نتیجه نفاق و پشت سر هم خالی کردن فارسی زبانان که آنروزها فکر میکردم ازین ببعد شاید فارسی زبانان متوجه اشتباه شان شده باشند و دیگر با هم متحد خواهند بود اما درین حکومت های بعد طالبان هم دیدیم که پشتون ها از همه ی اقوام کرده بیشتر از سیاست سرشته دارند با دانه پاشیدن و عادت دادن به تک خوری دوباره سران مارا به همان راهی کشاندن که میخواستن و موفق هم شدن حرف من با شما این است شما با نوشتن این کامنت آیا باز هم فکر میکنید که میتوانید به تنهایی از پس پشتونها برآیید یانه متحد باشیم و یک دل تکرار اشتباه حماقت است افغانستان چه بخواهیم چه نخواهیم بسوی تجزیه پیش میرود ولی هر جبهه ی که قویتر باشد برنده است

>>>   Ahmad Parwani
از مردم نپرسید به کی رای میدهند!

با این سوال مردم را بسوی گمراهی و حفط وضعیت نابسامان کنونی هدایت میکنید. آن هم زمانی که چند شخص را بعنوان انتخاب جبری بر آنها تحمیل می‌کنید.
اگر دنبال روشنگری و تغییر هستید نه امتیاز گیری از کاندیدا های خاص، از مردم بپرسید:
۱. از حکومت بعدی چه میخواهند.
۲. از انتخابات های قبلی چه درسی اموخته اند.
۳. چگونه میخواهند کاندید مورد نظر خودرا شناسایی کنند.
۴. با کدام راهکار ها می خواهند کاندیدا های لفاظ، لافوک، دو پاسپورته، دین فروش، مردم فروش و جاسوس را کاندیدا های متعهد و توانا تفکیک کنند. ووو...

من بیشترین مسئولیت نا بسامانی کشور را متوجه نخبگان فعال در عرصه سیاسی و اجتماعی می بینم. همین هایند که بجای روشنگری با گرفتن چند امتیاز ناچیز و ذهنیت سازی های کذایی در نقش روشنفکر، زمینه را برای فرد محوری و تداوم وضعیت اشفته ی موجود فراهم می کنند.

من در انتخابات بعدی به شخص رای نمیدهم:
۱. به برنامه رای میدهم. به برنامه ای رای میدهم که پاسخ دهنده ی پرسش ها و نگرانی های من و مردمم باشد.
۲. به تیمی رای میدهم که تعهد و ظرفیت تطبیق برنامه های ارائه شده ی خودرا داشته باشند. به تیمی رای نمی‌دهم که ترکیب آن تصادفی و متشکل از مجموع گرگانی نباشد که بر سر تقسیم کفن ما جور آمد کرده باشند.
۳.‌ به تیمی رای میدهم که متعهد به تحقق آرزو های مردم و رفع مشکلات کنونی باشد. به تیمی رای نمیدهم که رای از من بگیرند و مزدور وفادار به فلان سفارت باشند. وو..

نکته: لطفا بجای ردیف کردن عکس کاندیدا های احتمالی انتخابات بعدی و امتیاز گیری از کاندیدا های خاص، مجموع پرسش هایی را مطرح بسازید تا هر شهروند افغانستان بتواند با یافتن پاسخ های خود در بهترین برنامه ها انتخاب دقیق نماید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است