چه کسی مقصر است! حاجي غني يا حاجي محقق؟

در پیوند به اظهارات اخیر محمد محقق در ایران که از حضور و جنگ شهروندان افغانستان در سوریه در برابر گروه داعش حمایت کرده و از «سلیمانی» که به نمایندگی از سپاه قدس ایران این جنگ را مدیریت کرده تمجید کرده است، باید بگوییم که ما از اول حکومت مسخره ای به نام وحدت ملی چنین مسایل را پیشبین بودیم و از همین طریق هشدارهایی نیز داده بودیم.

از آغاز کمپاین های انتخاباتی و مراجعت های مکرر حاجی غنی زیر نام های حج عمره به عربستان و ملاقات های مخفی با آل سعود و سپس حمایت از مداخله نظامی عربستان در جنگ یمن هشدار دادیم که این روابط مشکوک و موضعگیری های جانبدارانه تعادل سیاست منطقه ای افغانستان را به هم می‌زند و امکان سرایت آن به داخل کشور نیز هست و افغانستان را دوباره به دهه هفتاد بازمی گرداند اما کسانی که در همین حکومت چشم به جیب و دالرهای آل سعود دوخته بودند از یک طرف با استفاده از این پول ها به فکر ادامه پروژه «افغانیزه» کردنِ سیاست شدند، هیچگاهی به عواقب این سیاست های غلط و بی بنیاد و ضد ملی خويش فکر نکردند.

اینجا بود که پدیده مشکوک و بی ارتباط به مسایل افغانستان به نام «داعش» ابتدا در تبلیغات و سپس در عمل به وجود آمد و هر روز قدرتمندتر شد و بیشتر اهداف مثل حمله به جنبش روشنایی و مساجد اهل تشیع و حمله بر تظاهرات کنندگان علیه ناکامی های حکومت وحدت ملی را به عهده گرفت و همین اکنون گروهی زیر همین نام در ولایات شمال با گذشت هر روز قوت بیشتر می‌گیرند که هیچ اقدامی برای نابودی قطعی آنان از سوی همین حکومت صورت نمی‌گیرند.

همین مسایل بود که اسباب نگرانی قدرت های منطقه ای را فراهم ساخت. روس ها در برابر داعش (؟) از طالبان حمایت کردند و ایرانی ها هم از میان طالبان شاخه خود را ایجاد کردند و چنان می نماید که همین اکنون میزان فعالیت کشورهای مثل روسیه و ایران و چین در مسایل افغانستان چند برابر افزایش یافته است. خوب اگر فرض را بر این بگذاریم که آمریکا و انگلستان و عربستان سعودی از یک حلقه اي خاص در «حکومت وحدت ملی» حمایت کنند و روس ها، چینایی ها و ایرانی ها از جناح های دیگری، خوب معلوم است که داریم دوباره به طرف دهه هفتاد می‌رویم و آن را یکبار دیگر تکرار می‌کنیم. این همان نگرانی بود که ما در همان وقت آنرا مطرح کرده و از آن بیم داشتیم.

در سیاست خارجی افغانستان اصل بی طرفی و حفظ تعادل میان قدرت های منطقه ای می تواند هم سود بیشتری به کشور داشته باشد و هم این سیاست به تبع می تواند در تحکیم ثبات داخلی کشور و توزیع عادلانه قدرت سیاسی نیز مفید واقع شود اما با دریغ که عنان سیاست این دولت حالا از دست رهیده و نمی‌داند که به کدام طرف خواهد رفت بنابراین نمی شود طرفی را که کنشگرانه آغازگر یک سیاست غلط بوده باشد را تبرئه کنیم و نادیده بگیریم اما طرف دیگر را که واکنشی عمل کرده را مورد مذمت قرار دهیم، چون اگر محکوم است هردو باید محکوم شود.

معترف

>>>   داعش که تکامل یافته طالب است منحیث ابزار برای اهداف جهانی و منطقوی استعمال میشود.
اهداف چهانی:
1-نام بد کردن اسلام و مسلمین و ایجاد نفاق در جهان اسلام و راه اندازی جنگ های مذهبی
2-رخنه در کشور های اسیای میانه و هموار کردن راه برای اهداف بعدی
اهداف منطقوی:
1-ادامه پروژه طالبان برای تحت کنترول داشتن افغانستان توسط پاکستان
2-نابود کردن شیعیان در افغانستان و پاکستان و عراق و در نهایت ایجاد آشوب وجنگ مذهبی در ایران به نفع عربستان.

حال اگر ایران در سوریه و عراق جلو داعش را نمیگرفت باید درتهران و مشهد درگیر جنگ خیابانی میشد.
در مورد شیعه های افغانستان هم همینگونه است.
اگر ریشه داعش را در سوریه و عراق نخشکانند مثل میرزا اولنگ و دهمزنگ و تبسم و خیر خانه و دشت برچی هر روزه به تدریج از بین بروند.

>>>   بهروز جلال آبادی
اگر عرب زیر نام طالب ، القائده و داعش حق دارد تا مردم افغانستان را بکشند پس هزاره هم حق دارد تا این وحشی ها را در وطن خود ایشان قتال کنند !
زندباد همان هزاره ای که در سوریه علیه آدم کشان داعش میجنگد !
روح آن شهدا شاد کسانیکه در جنگ علیه تروریست ها جان های خوده فدا کردن

>>>   سیاست بی طرفی وقتی میشود اعمال شود که دولت مستقلی وجود داشته باشد که بدون دستور دیگران بتواند اراده از خود نشان دهد.
دولت امروز افغانستان مستقل است؟
اگر امریکا فرمانی به اقای اشرف غنی بدهد ایشان میتواند بگوید نه؟

بیایید واقع بین باشید. مردم افغانستان سال 2001 با رهبری احمد شاه مسعود در حال پیشروی بودند امریکا دخالت کرد و 1 روز قبل از ورود امریکا احمد شاه مسعود را شهید کردند.16 سال است انها در افغانستان اند. چکار کردند؟ چه شد؟ در اینده چه میشود؟
شعار افغانستان گورستان خارجی هاست فقط در زبان مردم مانده وگرنه 16 سال از کشور های دنیا در افغانستان کمپ زده اند و هیچ نمیشود.

فاطموین هموطنان خود شما هستند. در جنگ ها شرکت کرده اند و تجربه و مهارت عملی از جنگ های واقعی دارند و به علت عقایدشان از مرگ هم نمی ترسند بنابر این در مقابل با تروریست ها بسیار شجاع اند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است