انسان ها در هر سطحی که از مرتبت و جایگاه اجتماعی قرار داشته باشند، در خفا و خصوصیات خود فقط خودشان می دانند که دست و گریبان چه مشکلاتی هستند و خود می دانند که چگونه به این مشکلات شخصیتی خود برسند و هیچ کسی مبرا از این خلا و نقصان نیست. منتها عده ای بیشتر و عده ای کمتر دست و گریبان این مشکلات شخصیتی هستند.

سیاسیون بلند پایه در هر جایی به نسبت تاثیر مستقیم رفتار و گفتارشان به روی جامعه و مردم مورد انتقاد قرار می گیرند که هیچگاه انتقاد و اعتراض، حریم خصوصی آنها را نشانه نمی گیرد و آماج قرار نمی دهد.

حرف ها و موضع گیری های حکمتیار که هر از گاهی حاشیه دار و خبر ساز می شود، بستگی به چند عامل دارد که نمی توان آن را از نظر دور داشت.
1- حکمتیار عقده محرومیت دارد و هر کس دیگ هم که جای ایشان بود این عقده را نظر به آنچه که همه می دانند پنهان کرده نمی توانست.
2- حکمتیار در دوران اختفای خویش تحلیل اوضاع را از منابع گرفته است که آجندای برتری طلبانه و غرض آلود قومی داشته اند.
3- رسانه های صوتی، تصویری و شبکه های اجتماعی در مسیر موافق حکمتیار و برنامه های او پیش نمی روند و هر از گاهی نکات حساسیت برانگیز حرف های او را برجسته می کنند.
4- رهبری حکومت وحدت ملی از وجود حکمتیار در برابر رقبای خویش استفاده ابزاری می کند و با قرار دادن او در برابر دیگران با فراغ بال برنامه های خود را محقق می سازد.
5- و احتمالا هم حکمتیار فکر می کند که این نوع نگاه و طرز برخورد به قضایا می تواند باعث موفقیت برنامه های او شود.

در نتیجه می توان گفت که نه موضع گیری های حکمتیار به صواب کشور و خود او است و نه واکنش های افراطی عده ای از کاربران شبکه های اجتماعی مخالف او که از یک طرف باعث شکستن موازین و مرزهای اخلاقی می شود و از جانب دیگر حکومت را در تطبیق برنامه های تک روانه اش از نقد و نظارت فارغ می سازد.

صالحی

>>>   Ayendagan
درود!
معیارهای خلافت یا ریاست جمهوری از دیدگاه اسلام:
مسلمان باشد....عادل باشد.....با تقوا باشد......تندرست باشد .......توانای کار رداشته باشد.
حالا اشرف غنی احمدزی کدام این شرایط را دارد ؟ او دانش کافی در مورد اسلام ندارد ،حتا نماز جنازه را بلد نیست یعنی تقوا ندارد ،روانی و عصبی است یعنی تندرست نیست ،متعصب است یعنی عادل نیست پس کسانی که به او رای داده اند گناه کردند و به حق خود و دیگران جفای بس بزرگ.

>>>   پروان آزادگان
گلبدین حکمتیار حقایق رابیان میکند:
حکمتیار از حضور کم رنگ پشتونها در دولت و‌قوایمسلح وسهم ناچیز لویه پکتیا به تناسب ولایات کوچک[پنجشیر،بامیان و دایکندی] پیوسته سخن میگوید که سبب رنجش خاطر یک تعداد ،منجمله دکتر عبدالله شده که سخنان وی زهراگین توجیع شده است و‌گلبدین را مایه نفاق قومی خوانده اند .
درواقع اگر فکر شود گلبدین واقعیت برعکس گفته است :
بصورت مشخص لویه پکتیا(لوگر، پکتیا،پکتیکاوخوست) درقوایمسلح افغانستان :
حدود ۲۵۰۰الی ۳۰۰۰نفر سرباز دارندکه اشتراک شان در سطح رهبری تروریستان چشمگیر حدود ۸۵٪ اهالی مالیه پرداخت نکرده ازقوانین دولت اطاعت ننموده بنام و‌در وقت امتیاز گیری بیرق سه رنگ کشور را دوست میدارندواین چیز نووتازه نیست بصورت عادی بالای مردم افغانستان تحمیل شده ودر جریان بوده و‌است.
تنها ولایت کوچک ینجشیرحدود (۵۰۰۰۰) نفرسربازدرقوایمسلح ،۹۹٪ مالیه دهنده و‌قانون پذیرداشته و شرکت جوانان در صفوف تروریستان (صفر) میباشدبه همین ترتیب بامیان و‌دایکندی.
دامن زدن موضوع نفاق قومی هم تازه گی ندارد ، زمانیکه [جهاد ]مردم افغانستان به پیروزی رسید ، جنگ و راکت باران کابل توسط حکمتیار انهم از استقامت لوی پکتیا جنبه ایدیالوژیک نداشت ،صرف جنبه تعصب قومی بود که قدرت به قوم دیگر انتقال شده بود.
حزب اسلامی به رهبری گلبدین درانوقت و‌فعلا در این پیکار تنها نبوده که در گذشته به نسبت شکست های مذبوحانه در برابر احمدشاه مسعود جایش توسط خلیلزاد ، کرزی و غنی باطالبان تعویض گردیده وفعلا هم تنها جهادی های افراطی چون گلبدین از ادرس قوم خود را بالای مردم تحمیل نکرده بلکه سکولارها ،روشن فکران و‌تکنوکرات [ حلقه قومگرایی ارگ] هم‌ اهنگ و‌دوشادوش با گلبدین ، طالبان ‌وداعشیان به هدف سرکوب اقوام دیگر این پروژه رادنبال نموده و به پیش میبرند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است