دولت تنها به معنای سرزمین، حاکمیت، پرچم و سرود ملی نیست. مهمترین مولفه دولت‌ مردمان آن است. دولتی که به مردمان خود احترام نمی‌ گذارد حق موجودیت را به‌نام «دولت» از دست می‌ دهد و به مافیای انحصارگر قدرت تبدیل می‌ شود. چنین دولت‌ ها فلسفه ی «فاعل» حقوقی را در نظام بین‌ الملل از دست می‌ دهند. این مافیای انحصارگر منابع ملی را برای خدمات ساختارهای حفاظتی خود به خرج می‌ رسانند و آنها را گسترده می‌ سازند. هر چقدر که دامنه این ساختارها کلان می‌ شود به همان اندازه مفاهیم معاصر دولت در آن سرکوب و خدمات اجتماعی محدود می‌ شود.

مکلفیت اساسی دولت‌ های معاصر را حسابدهی در برابر شهروند شکل می‌ دهد. اگر دولتی در برابر اراده ی شهروند حسابدهی ندارد مشروعیت آن تضعیف و در نهایت ناپدید می‌ شود. نبود مشروعیت، دولت را در انحصار استبداد قرار می‌ دهد. استبداد برای حضور در قدرت ابزارهای خدماتی و تامیناتی خود را شناسایی می‌ کند. مساعدترین ابزار خدماتی استبداد را ساختارهای قومی که گرایش‌ به تبار حاکم دارند و تضعیف (تا مرز سرنگونی) گروه‌ ها و ‌فرهنگ‌ ها برون از قدرت شکل می‌ دهد.

از آنجا که دولت ذاتا یک پدیده ارزش‌ محور است بنابراین جوهر دولت را احترام به ارزش‌ های حقوق شهروندی و همسانی شهروندان در برابر قانون شکل می‌ دهد. نبود ارزش‌ هایی چون پلورالیزم، مردم سالاری، حاکمیت قانون و شفافیت، دولت را از جوهر ارزشی آن تهی می‌ سازد و انحصارگران قدرت در تلاش تظلم فکری می‌ شوند. بهترین وسیله برای تظلم فکری استبداد ایدیالوژیک و خموش‌ سازی صداهای آزاداندیشی است.

گلوی مردم ما توسط زنجیری از چنبره‌ های استبداد خفه شده است انحصارگری قدرت، خودکامگی تباری و استبداد مزخرفات...

ملک ستیز

>>>   ظام الدین غیاثی
کرزی ،اسپنتا ، انجینیر نبیل،خلیلزاد و دیگران خیانت ملی را مرتکب شده اند .
در خیانت به موکراسی آمریکایی ها و ناتو دست دارند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است