چین به عنوان یکی از همسایگان افغانستان منافع زیادی در برقراری ثبات در این کشور دارد. پکن اخیرا تلاش‌هایش را برای بهبود روابط کابل-اسلام‌آباد افزایش داده و برای میزبانی از گفت‌وگوهای صلح با طالبان نیز اعلام آمادگی کرده است.
به گزارش تسنیم، موسسه تحقیقاتی «استراتفور» در آمریکا درباره تلاش‌های دیپلماتیک چین برای پایان جنگ افغانستان اظهارداشت که پکن در سال‌های اخیر برای تکمیل نفوذ اقتصادی در افغانستان بطور فعال حضور دیپلماتیک خود را نیز در این کشور افزایش داده است.

از اینرو چین در مکانیسم‌های چندجانبه و فرامنطقه‌ای متعددی برای رفع بحران افغانستان مشارکت می‌کند که از آنها می‌توان به گروه همکاری چهارجانبه، سازمان همکاری شانگهای، مکانیسم همکاری و هماهنگی چهارجانبه نیز اشاره کرد.

این در حالی است که چین با برخی از جناح‌های طالبان نیز رابطه دارد و چندین بار رهبران این گروه‌ها را به مذاکره با دولت افغانستان نیز دعوت کرده است.
براساس گزارش‌ها، چین پیش از این نیز در سال 2015 نشست مخفی را بین مقامات کابل و مقامات سابق طالبان برگزار کرده بود.

به دلیل وجود خلای قدرت در افغانستان و برقراری امنیت در غرب چین بویژه ایالت «سین کیانگ» و پروژه «یک راه، یک جاده» ثبات در افغانستان از اهمیت ویژ‌ه‌ای برای چین برخوردار است.
پیش از این نیز مقامات چینی از دولت افغانستان درخواست کرده بودند تا علیه گروه‌های جدایی طلب «اویغور» در خاک خود اقدام کند و حضور نظامی چین در منطقه نیز افزایش یافته است.

افغانستان امن و با ثبات کلید رشد سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی پکن در جنوب آسیا و خاورمیانه، بویژه «کریدور اقتصادی چین و پاکستان» است بنابراین این کشور مشکلات امنیتی افغانستان را به عنوان مانعی برای ارتباطات منطقه‌ای می‌بیند و در تلاش است تا افغانستان را نیز در پروژه «یک راه، یک جاده» سهیم کند.

در واقع روابط دوستانه پکن با کابل و اسلام‌آباد، روابط مخفیانه با طالبان و اهرم اقتصادی این کشور می‌تواند نقش مهمی را برای دولت چین در روند سیاسی افغانستان و بازسازی نهایی این کشور رقم بزند.
با این حال مقامات چینی همواره تلاش کرده‌اند تا چهره یک میانجی بی‌طرف را از خود نشان دهند و اقدامات این کشور نیز همواره ترکیبی از دیپلماسی کم هزینه توام با انگیزه‌های اقتصادی بوده است.

با ادامه نقش میانجیگری چین ضرورت سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه پکن در افغانستان و حتی مشارکت نظامی نیز مطرح می‌شود و اینجا است که تمایل پکن برای ترک قاعده «عدم مداخله» و روبرو شدن با تعهدات امنیتی جدید در افغانستان آزموده می‌شود.
همانطور که چین با گسترش نقش امنیتی در سودان جنوبی و پیشنهادات اخیرش برای میانجیگری در بحران‌های کشمیر و روهینگیا تمایل نشان داده است، در افغانستان نیز همین مسیر را دنبال می‌کند. اما این روند در مقایسه با اظهارات مقامات چینی بطور آهسته و محدودی در جریان است و باید دید آیا چین تعهدات امنیتی خود را در افغانستان افزایش خواهد داد؟

کد (6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است