تاریخ انتشار: ۱۰:۲۰ ۱۳۹۶/۱۰/۹ | کد خبر: 143897 | منبع: | پرینت |
در طول بیشتر از یک و نیم دهه جنگ و مبارزه علیه تروریزم هزاران نفر از شهروندان افغانستان به خاک و خون کشیده شدند. ضمن حضور گسترده جامعه جهانی حدودا 850 بیلیون دالر به مصرف رسید، هزاران تن از نیروهای نظامی افغانستان کشته و زخمی شدند، هزاران شهروند افغانستانی به کشورهای خارجی مهاجر شدند و حدودا 7 هزار عساکر خارجی نیز تلف شدند اما یگانه نتیجه آن جز افزایش جنگ و گسترش ناامنی چیزی دیگری نبوده است.
تحلیل و ارزیابی دقیق از افغانستان حاکی از تداوم جنگ و گسترش ناامنی های روز افزون می باشد. هنوز هم حدودا 20 گروه دهشت افکن در افغانستان فعالیت دارند. بیشتر از 40 درصد خاک افغانستان تحت تسلط طالبان بوده، پایگاه ها و فعالیت های داعش تقویت و گسترش یافته و تقریبا 9 میلیون شهروند افغانستان تحت حاکمیت طالبان و داعشیان زندگی می کنند بنابراین عدم دسترسی به صلح و ثبات سیاسی غیر قابل تصور بوده و دو عامل مهم می تواند داشته باشد.
اول ضعف، ناتوانی و چند دستگی در سطح رهبری افغانستان و حس برتری جویی، توطیه چینی و حذف اندیشی آنها علیه همدیگر از یک طرف باعث تقویت نیروهای دهشت افکن شده است و از طرف دیگر این روند باعث دلسردی و بهانه جویی خارجیان شده و آنها را در امر مبارزه با تروریزم به کندی مواجه ساخته است. رهبران افغانستان مصروف کشمکش های داخلی و اختلاف ورزی های درونی بوده اند دسیسه، توطیه و حذف همدیگر را یگانه راه سیاست ورزی می دانند غافل از اینکه کشور ایشان به میدان رقابت برای حریفان و رقبای قدرتمند جهانی مبدل شده است.
دوم اینکه عدم اقدامات جدی، عملی و تاثیر گذار آمریکا در خصوص مبارزه با تروریزم و سیاست متزلزل آنها در قبال تروریزم و پاکستان و رقابت با حریفان سیاسی و نظامی آن مانند کشورهایی مثل چین، روسیه و ایران باعث شده است تا رسیدن به صلح و ثبات دایمی و ایجاد یک نظام مقتدر سیاسی در افغانستان به مثابه یک خیال باقی بماند. آمریکا ضمن آنکه سرکوب تروریزم را در اولویت قرار داده و از اعمال فشارها بالای پاکستان بکار گرفته است اما هیچگاه برای نابودی تروریزم و قطع حمایت پاکستان از هراس افکنان اقدام جدی و عملی روی دست نداشته است.
آنها ضمن اینکه تحلیل و ارزیابی دقیق از اوضاع دارند و با اسناد و مدارک می دانند که پاکستان لانه امن برای تولید، تمویل و تجهیز تروریزم بوده است اما هیچگاه گزینه تاثیر گذار را مورد بحث و استفاده قرار نداده اند در صورتیکه آمریکا واقعا اراده سرکوب و نابودی هراس افکنان را داشته باشد قطعات خاص نظامی اش را به پاکستان مستقر و لانه های امن تروریزم را مورد هدف قرار دهد از هواپیماهای بدون سرنشین علیه آنها کار گیرد و حتی تحریم های اقتصادی را علیه پاکستان وضع کند.
خلاصه کلام این است که از یک طرف ضعف، ناتوانی، اختلاف و چند دستگی رهبران افغانستان و از طرف دیگر رقابت آمریکا با حریفان سیاسی و نظامی اش داستان ناتمام افغانستان را تداوم بخشیده، روند مبارزه با تروریزم را ناموثر و رسیدن به صلح و ثبات سیاسی را ناممکن ساخته است و قربانی و متضرر اصلی متاسفانه ملت مظلوم افغانستان بوده است.
محمد جواد رحیمی
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است