نمایندگان محترم مردم در شورای ملی!

در میان شما کسی را نمی شناسم که خواهان اتحاد و همبستگی اقوام ساکن در افغانستان نباشد. همینطور کسی را نمی بینم که صلح، امنیت و اعتلای مملکت را به همان اتحاد و یگانگی وابسته نداند با این حال بیایید به این سوال بطور جدی بیندیشیم که پس چرا به این یگانگی و اتحاد دست نمی یابیم. ظاهرا پاسخ به این سوال بسی دشوار می نماید. بسیار اند کسانی که از حل این معما که همانا دستیابی به اتحاد و یگانگی در بیرون از محدوده‌ ی حرف و شعار باشد درمانده‌ و آینده را تاریک و مبهم می بینند.

به نظر من ما از آن رو به یگانگی و اتحاد ملی دست نمی یابیم که احساس و اندیشه‌ مان با عناصر افتراق زا و بیگانه ساز عجین شده است. به عبارت دیگر هر چند شعار اتحاد و یگانگی سر می دهیم ولی پیشنهادات و رویکرد هایمان ما را از محور اتحاد دور می سازد. محور اتحاد اقوام ساکن در این کشور «جمهوری اسلامی افغانستان/د افغانستان اسلامی جمهوری» است. این وجیزه در صدر تمام اوراق و اسناد رسمی و غیر رسمی مان درج است. کما اینکه این جمله در بالای صفحه‌ی اول پاسپورت ها و تذکره های ما شبیه به آیه‌ ی بسم الله حک گردیده است.

در این وجیزه‌ ی سه کلمه‌ ای سه عنصر اساسی و سه مولفه‌ ی اصلی «ملت واحد شدن» نهفته است:

1. جمهوری؛ آنچه که ممثل ارزش های تمدن امروزی است: دموکراسی، انتخابات، پارلمان، شایسته سالاری و چگونگی برپایی نظام و دولت.
2. اسلام؛ آنچه که تاریخ این سرزمین را می سازد آنچه که مایه‌‌ی پیوند معنوی و وجه اشتراک اکثریت قریب به اتفاق ساکنان این خِطه را می سازد. دیانت اهالی این خاک فرهنگی که در بوجود آوردن و پالایش آن اسلاف ویدران همه‌ ی ساکنان امروزی این کشور سهم برازنده و پر افتخار دارند.
3. افغانستان؛ سرزمینی که هر کدام مان آن را ملک و مال خود می دانیم قلمرویی که برای استقلال آن نسل در نسل فداکاری کرده‌ ایم.

آری اینها هستند اجزای جدا ناپذیر آن مقوله‌ مقدسی که محور و متکای اتحاد و یگانگی اقوام ساکن در این سرزمین می باشد اما این اجزا در این ترکیب باید بطور متناسب، متعادل و متوازن در کنار هم قرار بگیرند. آنچه این ترکیب را بر هم می زند افراط و تفریط است. افراط یعنی زیاده خواهی و زیاده روی و تفریظ یعنی فروگذاری و چشم پوشی. افراط و زیاده خواهی در جمهوریت به معنای تن در دادن به لیبرالیسم لجام گسیخته و پذیرش دموکراسی به عنوان ایدیولوژی است که منتهی به لاقیدی دینی و بیگانگی با فرهنگ تاریخی می گردد و اما تفریط و فرو گذاری یا چشم پوشی از آن به معنای تن دادن به استبداد و قبول انحصار گرایی است.

افراط و انتها پسندی در اسلام تآسی بر مشرب خوارج است که طالبان، القاعده و داعش از آن تبعیت می کنند ولی تفریط و فروگذاری در اسلام به معنای بیرون شدن از دایره‌ ی دیانت و تآسی به لاابالیگری است. بالاخره افراط و افزون خواهی در مقوله‌ ی افغانستان به معنای عصبیت و برتری جویی و افزون خواهی است که هم اسباب منازعه با همسایگان را فراهم می سازد و هم ابواب مجادله میان هموطنان را باز می کند و اما تفریط در این مقوله به معنای تقسیم و تجزیه‌ ی کشور واحد به اجزای قومی و به انواع مذهبی و اقسام فرقه ای است.

با این مقدمات از هم صنفانم از نمایندگان عزتمند مردم افغانستان می خواهم که:

1. برای حفظ و صیانت از وقار و موهبت خانه‌ ی ملت یکبار دیگر و برای بار سوم از مصوبات مورخ و ... خویش پاسداری کنند. این مصوبه بطور غیر قانونی بازگردانیده شده است.
2. با تصویب سه باره‌ی این سند هم به زیاده خواهان و هم به تجزیه طالبان نه بگویند.
3. برای آنانی که علیرغم درج نام قوم شان در قانون اساسی اصرار بر درج آن در تذکره‌ ی الکترونیک دارند چه بهتر است بجای آن «زبان مادری» ثبت گردد این کار نه تنها مقصود آنها را بر آورده می سازد بعلاوه در نظام آموزش، تحقیقات و مراسلات تسهیلات فراهم می کند.

محی الدین مهدی

>>>   بهترین پیشنهاد است
هیچ جای تقلب ندارد

>>>   اصلا درج قوم و زبان و یا افغان و امثال این مزخرفات در تذکره چه دردی را دوا می کند جز اینکه باعث ایجاد تنش و تشدید قوم گرایی می شود. این تفکر تفکر جاهلی و تحجر گرایایانه است. خود داشتن تذکره افغانستان هویت دارنده آن ان به روشنی بیان می کند ونیازی به ذکر هیچ چیزی در تذکره نیست. انگیزه کسانی که بر درج کلمه افغان در تذکره تأکید دارند پشتنیزه کردن و افغانیزه کردن کشور است یعنی همه اقوام دیگر هیچ ارزشی ندارد آنچه ارزش است افغان و پشتون است و در حقیقت غیر پشتون ها به عنوان برده فرهنگی در اختیار پشتونها قرار داده می شوند. به خدا در کشورهای خارج و آمریکا پرسیدن ایز اینکه از کدام کشور هستی جرم محسوب می شود و انگهی این غرب رفته ها بازار قومیت و قوم گرایی یا زبان گرایی را داغ نموده و با دست خود می خواهند کشور را به چالش بکشانند. افغانستان مشکلاتی زیادی دارد و باید در راستای از بین بردن مشکلات تلاش شود نه اینکه بر مشکلات آن افزوده گردد و زمینه های نا امنی بیشتر فراهم شود. مگر این سردمداران در چه قرنی زندگی می کنند که چندین سال است برای قومیت و درج کلمه افغان چانه زنی کرده و ملت را در معرض خطرات نابود کننده قرار می دهند.

>>>   Baraki
در مقابل جنایتکاران خاموش بودن يك جنايت بزرك است هر روز به جواب انتحاري طالب و داعش بغير از تسليت و دورغ كدام چيزي ديگر را نمي شنويم.

>>>   شناس‌نامه‌ی من در جهان پریشانی‌ست
تمام داشته‌ام هرچه است، ویرانی‌ست
به جز تباهی و وحشت چه سرنوشت مراست
گذشته‌ی من و تاریخ من پشیمانی‌ست
نوشته‌اند به پیشانی‌ام: تروریستی!
و افتخار من این لکه‌های پیشانی‌ست
منم! برادر طالب، برادر داعش!
منم! که قصه‌ی من داستان یک جانی‌ست
***
از این به بعد بخوانم به‌نام حیوانات
ولی مگوی که هویّتِ من افغانی‌ست
چرا که تاجکم و از تبار انسانم
چرا که هویّت من، تبار سامانی‌ست
مرا به جعل و دروغ تو نیست پیوندی
شناسه‌ی من و اجداد من خراسانی‌ست!

نجیب بارور

>>>   تذکره افغانستانی بدون هیچ کم و اضافه.

>>>   من که خانم ام انگلیسی است به بسیار زحمت پسرم را فارسی یاد دادم، حالا باید در تذکره اش در جای ملیت انگلیسی نوشته شود و باز دهن اش کج و کور شود؟
اشرف غنی که مادرش لبنانی است و زبان اش عربی است و در امریکا انگلیسی حرف میزدند و حالا پدرشان در افغانستان شمله خود را اوچت کرده است و پشتو حرف میزند، آیا زبان شان عربی است و یا انگلیسی و یا پشتو لوگری؟

>>>   بهتر در تذکره به جای افغان تروریست درج شود این بهترین و بارزتری هویت این قوم است.

>>>   افغان پشتون است پشتون اوغان است.دیگر اقوام هم هست.پنهان نشوند ازهویت شان دفاع شود.

>>>   اگر متعصب نيستيد ملت را خراسانى بنويسيد!
خراسان نه از تاجيك است نه از هزاره و نه از پشتون يا ازبيك.
معنى ان سرزمين طلوع خورشيد است.
اگر مى گوييد واژه فارسى است ، افغانستان و افغان هم واژه هاى فارسى اند.
متحد و يكپارچه ميرويم كه كشور خود را مترقى در حد اروپا بسازيم!

>>>   اى پشتونهاى عزيز اگر زبان تان هندوايرانى مى ناميد وآريانى استيد و از اوستا مى دانيد و "سممه" گو (نيک گفتار) استيد پس ببين که لقب هاى زيبا داريد


1- "پشتون" معنى دارد سوار پشت تخت اسپ
2- پټهان به سانسکریت معنى دارد: مردمان که به سرشان اعتماد کرد!

3- روه، روهيله ،روهيلکهند از
گرفته شده معنى دارد به سانسکريت اشخاصيکه "داراى زبان که در قله هاى بلند بکاربرده مى شود
4- "افغان" از عبرى و عربى آمده در عربى فغ و فغان وجمع اش افغان است و در عبرى يا زبان سامى يهودى به فرزند ساوول و يا شاوول باوجود اينکه زبان تان يهودى نيست . اگر يهودى استيد پروا ندارد سر چشم من پارسيوان ايد. شاه شاهان پارسي من کوروش بزرگ شما را از دست بخت نصر (نبوکد ناصر) نجات داد.
اگر "افغان" را سرور خود ميدانيد و اکنون يهودگرايى مى کنيد و اکنون مانند دولت اسراييل تحت عنوان يهوديت سرزمين کوروش که آريانا نام داشت را کشور ابن شاوولى مى کنيد ما کتى تان نيستيم.

پشتون هويت صادق است!
پټهان هويت اعتبار است
روهيله هويت والا و بلند است
افغان هويت کاذب است!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است