موضع گیری های تازه دونالد ترامپ در برابر پاکستان با موج گسترده استقبال مقام های بلندپایه دولت افغانستان روبرو شده است. هر چند ترامپ خواهان قطع کمک های مالی کشورش به پاکستان شده و گفته است که کمک های واشنگتن در پانزده سال گذشته به پاکستان ابلهانه بوده است اما حکومت افغانستان خواهان برداشتن گام های عملی در این زمینه است. حامد کرزی نیز می گوید که این گفته ها خواست پانزده ساله مردم افغانستان بوده است. اما آیا این هشدارهای ترامپ عملی خواهد شد؟

به گزارش شبکه اطلاع رساني افغانستان(afghanpaper)، داکتر عبدالقیوم سجادی عضو مجلس نمایندگان در برنامه «تحول» گفت: ما زمانی می توانیم از تاثیرات صحبت های آمریکا در قبال پاکستان صحبت کنیم که فرض را بر جدی بودن این سیاست بدانیم در بعد اعلانی سیاست آمریکا این است که پاکستان باید تحت فشار قرار بگیرد تا وادار شود از حمایت تروریست دست بردارد. اما در بعد عملی شک و تردیدهای زیادی وجود دارد. چرا که در گذشته هم شاهد بودیم که آمریکا بارها از عدم همکاری پاکستان در بحث مبارزه با تروریزم در افغانستان اظهار ناخرسندی کرد و پاکستان را تشویق بر این می کرد که در بحث مبارزه با تروریزم موقف خود را تغییر دهد. اما اقدامات عملی را ما در این راستا شاهد نبودیم.

وی، در خصوص خواست نهایی که آمریکا دنبال می کند بیان داشت: هدف استراتژیک آمریکا از اعمال فشار بر پاکستان راندن پاکستان و در حاشیه قرار دادن پاکستان یا قطع مناسبات استراتژیک با این کشور نیست. هدف استراتژیک آمریکا وادار نمودن پاکستان جهت حرکت در مسیر سیاست های کاخ سفید و آمریکا است.

سجادی، در این مورد ادامه داد: حرکت های منطقه ای که در حال شکل گیری است به نوعی در تقابل با آمریکا است. همسویی پاکستان با چین و در نهایت آرام آرام این فرسایشی شدن بیشتر جنگ افغانستان و ظهور یک ایتلاف منطقه ای کار را برای آمریکا سخت تر و دشوارتر خواهد ساخت. بنابراین به نظر می رسد آمریکا از این اعمال فشارهای اقتصادی بیشتر در تلاش است که پاکستان را از همراهی با کشورهای رقیب خودش جلوگیری کند و بکشاند در آن مسیری که سیاست های کلان آمریکا در آن مسیر حرکت می کند و در نهایت فکر نمی کنم تا جایی پیش روند که به نوعی پاکستان را در دامن چین و روسیه بیندازند و مناسبات خودشان را قوی کنند.

این نماینده مجلس، جدایی پاکستان و آمریکا را از هم امکان ناپذیر می داند و می گوید: هنوز هم با توجه به همان مناسبات استراتژیک و همه جانبه ای که به لحاظ اقتصادی و نظامی بین آمریکا و پاکستان وجود دارد امکان همراه نمودن پاکستان با آمریکا وجود دارد. بخصوص اینکه ادامه حکومت پاکستان طبعا منوط به دریافت کمک های اقتصادی غرب و آمریکا است. با توجه به مشکلات اقتصادی که در پاکستان وجود دارد و از طرف دیگر سیستم امنیتی پاکستان هم در منطقه بگونه ای وابستگی جدی با آمریکا دارد و این باعث می شود که پاکستان هم به نوعی به سادگی از همراهی با آمریکا با توجه به منافع اقتصادی و نظامی که دارد عبور نکند.

وی در اخیر گفت: در محیط تعارضی و ریسک پذیری که افغانستان با پاکستان قرار دارد هر نوع احتمال برای پذیرش اعمال فشارهای پاکستان را ما باید در نظر داشته باشیم. طبعا تعارضات منطقه ای با استراتژی و سیاست آمریکا یک طرف قضیه است و از طرف دیگر هم چالش های درونی یا آن محذورات و مشکلات و تنگناهای ملی که ما در داخل افغانستان داریم جانب دیگر قضیه است. امکان استفاده ما هم از این تعارضات بسیار کم می باشد.

کد (30)

>>>   Bagramian
در طول تاریخ اوغانستان فقط دو زمام دار حبیب الله خادم دین رسوالله و استاد برهان الدین ربانی به اراده واقعی مردم آنهم در داخل کشور به قدرت رسیدند. متباقی همه به اراده انگلیس و روس و امریکا برگرده های مردم نشانده شدند!

>>>   منافع ملی را روابط با کشورها تعیین و ترسیم نمی کنند، منافع ملی فقط با استقرار دموکراسی و پایبندی به قوانین حقوق بشر جهان بدست می آید تا مردم بر سرنوشت سیاسی و اقتصادی کشورشان دخیل و سهیم گشته و بسازند و تحت قوانین دموکراتیک با هم زندگی کنند و البته دولتهای ما بخاطر ماهیت عقبمانده گی و عدم توانایی انطباق خود با دموکراسی به بدنبال بهانه هایی از جمله دین پناهی و اسلام پناهی روابط با کشورها را علم و به رخ می کشند تا ضعف و بیعملی خود را سرپوش گذاشته و پر سازند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است