اسراییل بعنوان کشوری که از سوی منطقه و بسیاری از کشورهای جامعه جهانی به رسمیت شناخته نمی شود، متجاوز، زورگو، زیاده خواه و غاصب است، ردپای پررنگی در بسیاری از جنگ افروزی ها و آتش اندوزی ها داشته است و متحد و حامی اصلی امریکا محسوب می گردد؛ اینک بلای جان افغانستان شده است.

گرچه در حالت کلی نیز افغانستان بعنوان کشوری دنباله رو و پیرو نه پایه گذار و برنامه ریز در مناسبات و تعاملات منطقه ای و جهانی بشمار می آید و توان و اراده ی تعیین سیاست خارجی و خط مشی قابل اعتنایی در حوزه ی دیپلماتیک بین المللی نداشته و ندارد؛ اما اسراییل به مراتب خطر بزرگتر و ضربه مهلک تری بر پیکر ارگ ریاست جمهوری است چرا که...

چرا که ناامنی و بی ثباتی چندین دهه ای در افغانستان و نیز رکود اقتصادی و بازار اشباع شده از اجناس خارجی و وارداتی، چنان کشورمان را آسیب پذیر و موقعیت کابل را در منطقه متزلزل کرده است که هرگونه تغییر جهت کشورهای همسایه و مراودات سیاسی آنان با قدرت های غربی تاثیر مستقیم بر افغانستان می گذارد.

به عبارت دیگر، کشورهایی همچون پاکستان، ترکیه، ایران، هند، روسیه، چین و نیز کشورهای حوزه ی عرب از وضعیت ناپایدار امنیتی و اقتصادی و سیاسی افغانستان همواره سود برده اند و متنفع شده اند؛ کالاهای شان بازار کابل و دیگر ولایات را قبضه کرده است و جنگ های نیابتی و قدرت نمایی خود را در خاک کابل به رخ رقبا کشیده اند.

اما این همه ی ماجرا نیست بلکه وجود سربازان ناتو به سرکردگی امریکا در خاک افغانستان و مهمتر از آن پایگاه های دایمی نظامی امریکایی در قلب آسیا که تهدیدی بالقوه برای رقبا و کشورهای دشمن ابر قدرت غرب در منطقه بشمار می آید؛ جایگاه کابل را بیش از پیش متزلزل کرده و مورد سوء ظن قدرت های منطقه قرار داده است.

از طرفی اسراییل نیز مداخله ی آشکار و مستقیم در جریان جنگ های 22 روزه و 33 روزه با لبنان و جنگ های چندین ساله با سوریه، عراق، فلسطین، ایران و ترکیه داشته است و با فروش و تجهیز تسلیحاتی به طالبان، داعش، پ ک ک و دیگر مخالفان مسلح در منطقه عملا و علنا دشمنی حکومت های مرکزی را در کشورهای مذکور برانگیخته است.

با تمام این تفاسیر، اینک سفر قریب الوقوع بنیامین نتانیاهو نخست وزیر وقت اسراییل به دهلی نو و دیدار با مقامات رسمی این کشور، به معنای زنگ خطری برای حسن روابط کابل با هند و به تبع آن کابل با تهران و دیگر قدرت های متضرر شده از مداخلات نظامی و سیاسی تل آویو می باشد.

کلام آخر اینکه چون کابل در موقعیتی نیست که بتواند مرزهای دیپلماتیک و موقعیت استراتژیک خود را بر مبنای منافع بلند مدت خود ساماندهی کند و از یکدیگر تمیز دهد؛ بیش از آنکه هند از قرابت با اسراییل در منطقه متضرر گردد؛ تبعات این مناسبات دوستانه متوجه افغانستان می گردد که در نهایت یا هند را از گردونه ی حامیان خود از دست خواهد داد یا ایران را.

کد (8)

>>>   اسراییل که قرارنیست به افغانستان بیادماباهرکشوری بخواهدرابطه دوستی برقرارمیکنیم ودشمن هیچ یک ازهمسایه هانخواهیم بودمگراینکه خودشان دشمنی کنن

>>>   افغانستان هفتاد سال است که با اسرائیل همسایه است

>>>   فلسطینی ها از سال 1948 با اسرائیل همسایه هستند وافغانستان از سال 1947 با اسرائیلستان همسایه هست

>>>   .................. روابط هند بااسرائیل هیچ ربطی به افغانستان ندارد، چونکه رابطه نیک هند با افغانستان هرگزتابع روابط هندباسائر کشورها نیست، دلیلی ندارد که روابط هند بادیگرکشورها تابع نظرافغانستان باشد، وهمچنانکه رابطه هند بااسرائیل بمعنی ائتلاف ودشمنی علیه افغانستان نیست، هند به عنوان یکی ازقویترین کشورها درمنطقه وجهان تعاملات شان سنجیده وروابط شان براساس منافع ملی شان بوده وهرگز افغانستان را فدای رابطه بااسرائیل نمیکند، هند باسیاست قوی وپخته ای که دارد افغانستان را ازدست نخواهد داد، بلکه سیاست شان متناسب باجایگاه آن کشورها اتخاذ خواهد شد، واهمه از روابط هند بااسرائیل یکنوع وسواس فکری ویا منفیگرایی بوده، نه براساس اصول وضابطه.
باکول

>>>   اقفانستان اکنون از شهر کابل دفاع کرده نمی تواند و چگونه از مرزهای خود دفاع کند .
زره

>>>   یا خدایا

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است