سیاست ورزی مدیران اصلی حکومت وحدت ملی در فقدان آگاهی کافی، نبود عقلانیت سیاسی و مبتنی بر سنجش های بی بنیاد و خوش باورانه عیار بوده است که نه تنها حامیان داخلی ایشان را روحیه و جرات مخالفت بخشیده بلکه حامیان بین المللی ایشان را نیز در آستانه حمایت از منتقدان و مخالفان سیاسی وحکومتی قرار داده است.

همچنان عدم اعتقاد مدیران اصلی حکومت به وحدت ملی، فقدان توان و اراده برای توسعه وحدت سیاسی، فرهنگ معافیت و قانون شکنی و بی باوری به ارزش های ملی و بین المللی افغانستان را مانع رسیدن به صلح و ثبات دایمی، مانع دست یافتن به یک هویت ملی و ملت افغانستان را در فقر و بیچارگی تاریخی قرار داده است.

نیازمندی اصلی و فعلی، رفع اختلافات و چند دستگی در سطح رهبری، توقف توطیه و دسیسه سازی، ایجاد صداقت و شفافیت، ختم تعهدشکنی و ایجاد یک صف واحد برای مبارزه علیه هراس افکنی است که از یک طرف دامنه جنگ و ناامنی کاهش یابد و از طرف دیگر اعتماد از دست رفته ملت دوباره حاصل و افغانستان در مسیر ترقی و شکوفایی سوق یابد.

محمدجواد رحیمی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است