نظام حكومتي افغانستان در تاريخ سياسي خود همواره نظامي ناپايدار و بي‌ ثبات بوده است.

در طول شكل‌ گيري افغانستان همواره قدرت در دست پشتون‌ ها (شاخه دراني‌ ها، غلجايي‌ ها، باركزي‌ ها و غیره) متمركز بوده است اما تحولات چهار دهه ی اخير افغانستان موجب شد ساير اقوام (تاجيک، هزاره و ازبک) در كنار قوم پشتون در ساختار قدرت مشاركت داشته باشند.

باتوجه به اينكه نظام موجود رياستی نتوانست زمينه ی ثبات سياسي را در افغانستان به‌ وجود آورد و اختلافات قومي و جناحي تشديد شد برخي تغيير نظام سياسي براي ايجاد توازن در ساختار قدرت به نحوي كه همه ی اقوام در قدرت مشاركت داشته باشند را ضروري مي‌ دانند به‌ ويژه كه پست‌ هاي حكومتي و كارگزاران نهادهاي قدرت نه براساس شايستگي بلكه بر پايه ی تقسيم قدرت بين دو جناح و عبور از بحران صورت گرفت.

در حال حاضر زور آزمایی ها و کشمکش ها بین عطا محمد نور و ارگ ریاست جمهوری افغانستان را در معرض خطر در دوره‌ ای جدید از تنش‌ ها قرار داده است که هم میان طیف‌ ها و گروه‌ های مختلف افغانستان ممکن است در گیرد و هم میان روسیه و آمریکا که به نحو مختلف از گروه‌ های مختلف افغانستان حمایت می‌ کنند. در این‌ بین رقابت و تنش در هیات حاکمه ی افغانستان ازجمله میان غنی رییس جمهور و عطا محمد نور از دست رفتن کنترل بخش‌ هایی از نقاط مختلف این کشور و پر شدن این خلا از سوی داعش و طالبان وضعیت را تشدید می‌ کند.

اهمیت منطقه‌ ای این مساله به‌ واسطه ی همجواری افغانستان با آسیای مرکزی است که باید توجه شود ادامه این وضعیت چالش های را بوجود خواهد آورد که کنترل آن خیلی دشوار خواهد بود.

احمد سعیدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است