عبدالله با کدام رویی بعد از سه و نیم سال یاد اش آمد که توافقنامه سیاسی عملی نشده و از انحصارگرایی بیداد می کند.

این در حالی است که چندی قبل گفت: اگر حوصله نمی کردم این حکومت یک روز هم دوام‌ نمی یافت. او مردم را مدیون "حوصله" خود می کند که به لطف حوصله عبدالله ما یک حکومت انحصاری و خودکامه داریم.

او علیه والی بلخ عطا محمد نور که خواهان تطبیق توافقنامه سیاسی بود با تیم انحصارگرا دست به یک توطیه سیاسی بزرگ زد که در نتیجه خود اش از مردم تبعید شد.

حالا عبدالله با کدام منطق بر سر زخم مردم نمک می پاشد؟ آیا او چیزی به نام شرم و حیا می شناسد؟

هارون امیرزاده

>>>   وقتیکه عبدالله شرم و حیا شما را دبد به شرم وحیای خود شکر نمود تا چند ماه قبل هم لاودسپکر عبدالله شما بودید. و عطا را یک لاوبالی خطاب میکردید. از این معلوم میشود که همه تان اش یک دیګ هستید

>>>   تگ وتگماری نکو ما میدانیم

>>>   خود کرده را نه درد است و نه درمان به غیر از مرگ . این بیچاره فکر میکرد که البته منم در جمعیت و دو تا... دیگر. خود به دست خود خودرا رسوا و مفتضح ساخت و بی آبرو در نزد همه . بعد ازین یک راه باقیماند که غلامی کند و دست کسانی را که دیروز رقیب سیاسی خود میخواند ببوسد تا کدام امتیاز ننگین را بدست بیاوردآن هم در صورت امکان . خلاصه گل مرجان خود ثبوت کرد که گل مرجان است. از جمعیت کرده رقیبان سیاسی جمعیت این بیچاره را بهتر می شناخته بودندکه نامش را گل مرجان گذاشته بودند حتماٌ گل مرجان هم مانند صوف کرینکار کدام ادم شناخته شده بوده است که عام مردم از آن یاد اوری می کنند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است