در دنیای امروز دیپلماسی و مذاکره یکی از راهکارهای بنیادی حق خواهی است.

به کارگیری قدرت نرم راهی برای تاکید بر سر خواست ها و تحقق اهداف‌ است. پافشاری شجاعانه بر سر مطالبات برحق مردمی که وفاداری به نظام، صلح دوستی، رعایت حقوق بشری و حقوق شهروندی، علم دوستی و فرهنگ محوری و دریک جمله حرکت بر محور قانون و دموکراسی را در اندیشه و عمل به ثبوت رسانیده اند جهادی است بزرگ و افتخاری است سترگ.

حق را باید طلبید و برای تحقق آن باید اصرار و پافشاری کرد. دیپلماسی توام با پشتوانه منطق، اقتدار و حمایت مردمی راه آرامش بخش و معقول در راستای تحقق اهداف توده ها است. با تاسف یکی از شگردهای همیشگی و موفق مخالفان همانا دورنگهداشتن بزرگان و نخبگان سیاسی مان از تماس با منابع تاثیرگذار در فرایند شکل گیری قدرت سیاسی در افغانستان است.

معلومات دقیقی وجود دارد که جنرالانی از اقوام دیگر به نام قوم هزاره لیست و فهرست شده و به خورد خارجی ها داده شده است. این یک نمونه است و برای این موضوع مثال های زیادی را می توان درجای مناسب اش برشمرد. روآوری به دیپلماسی و رویکرد نرم افزاری اقناع درمسیر دفاع از عدالت و برابری از مهمترین تاکتیک هایی است که بیش از پیش باید مورد نظر قرار گرفته شود و از طریق آن علاوه بر روشن ساختن ایده ها وخواست ها درخنثی سازی توطیه ها، شگردها و ذهنیت سازی مخالفان نیز پرداخته شوند.

محمدعیسی رحیمی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است