حال و هوای شهر بوی خوشبختی می دهد، همه خوشحالیم از اینکه باد به پرچم ما می وزد، خوشحالیم از آینده ای که در مقابل چشمان مان به تصویر کشیده شده، دسترخوان ما تغییر خواهد کرد، خانه های مان روشن خواهد شد، کسب و کار دوباره رونق می گیرد و آرامش و امنیت به سرزمین ما برمی گردد.

ما مرکز تمدن بوده ایم و ثابت می کنیم که هنوز مردمانی متمدن و همدیگرپذیر هستیم، دوشادوش هم می ایستیم و حرکت می کنیم و دیگر به عقب بر نمیگردیم.

مثل تمام مردم دنیا زندگی می خواهیم، آرامش میخواهیم، عشق می خواهیم و برای رسیدن به خواسته های مان از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نخواهیم کرد.
ما به این سرزمین پر گهر عشق می ورزیم و برای اهتزاز پرچم مقدس آن تا پای جان ایستاده ایم.

زنده باد هرات
زنده و جاوید باد افغانستان

حاجی سیروس علاف

>>>   حاجی صاحب خیلی خوب گفتی

>>>   Aziz Arianfa
پاسخ به پرسش یک دوست:
تردیدی نیست که افغان نامی است که ایرانی ها و پارسی زبانان به پشتون ها اطلاق می کنند. در جهان کم نیستند کشور ها و مردمانی که بیگانگان آن ها را به نام های دیگر یاد می کنند. برای مثال آلمانی ها خودشان خود را دویچ و کشورشان را دویچلند می خوانند. اما هیچ کس در جهان آن ها را به نام دویچ نمی شناسد. فرانسوی ها آن ها را آلمانی و کشور شان را آلمان و امریکایی ها آن ها را جرمن و کشورشان را جرمنی و روس ها آن ها را نیمتسی و کشور شان را گرمانیا می خوانند. اما نمی توان گفت که دویچلند آلمان یا جرمنی نیست.
در مورد پشتون هم مساله روشن است. ایرانی ها و پارسی زبانان آنان را افغان می خوانند و تا آمدن انگلیس به هند، کمتر کسی در جهان با نام پشتون آشنا بود و همه جهانایان آنان را به نام افغان می شناختند. چون خود پشتون ها از خود خط و کتابت نداشتند.از این رو، جهان آن ها را از روی ایران می شناختند. تصور نمی کنم که پیش از سده هژدهم در جهان کسی با واژه پشتون آشنا بوده باشد. اما این که وجه تسمیه پشتون و افغان چیست، باید به علم ریشه شناسی یا اشتقاق کلمات (ایتمولوژی) مراجعه شود. چون ما در این رشته بسیار کم کارشناس داریم، چاره یی نیست که به مراجع خارجی رجوع کنیم. البته، شما درست می فرمایید که باید در آثار خود ما به دنبال رازگشایی از این واژه برآییم. اما هر چه باشد، یکی وجه تسمیه این کلمه ها است و دیگری بهره برداری ابزاری سیاسی استعمار و بازی با مفاهیمی چون تبار و زبان و مذهب برای رسیدن به اهداف استعماری خود شان.
واقعیت امر چنین است که ایرانی ها این کلمه را به گونه تحقیر آمیز به پشتون ها اطلاق می نموده اند و افغان و افاغنه همیشه در ایران بار منفی داشته است. از سوی دیگر ،انگلیسی ها آگاهانه و به عمد و قصد در راستای تامین منافع و مطامع دراز مدت خود نام کشور ما را افغانستان گذاشتند. امروز کار به جایی رسیده است که نه پشتون ها اطلاق نام افغان را به خود قبول دارند و نه سایر اقوام . اما با این هم می بینیم که حلقات و محافل خاصی به دستور باداران شان در پی تحمیل این هویت هم بر پشتون ها وهم بر غیر پشتون ها اند. یعنی تحمیل یک هویتی که در آغاز ایرانی ها به گونه تحقیرآمیز برای پشتون ها مطرح کرده بودند وسپس هم انگلیس برای همه باشندگان کشور مصنوعی یی که آن را برای دستیابی به اهداف راهبردی خود در قلب آسیا به وجود آوردند.
راه برونرفت این است که عجالتا واژه افغانستانی را در کوتاهمدت همچون تابعیت خود بپذیریم. چون راه دیگری نیست. اکنون نزدیک به دو سده است که این کشور افغانستان نامیده می شود. ما هم اتباع همین کشور هستیم. تغییر نام کشور هم کار ساده یی نیست.
اما در دراز مدت باید نام کشور به خراسان یا ایران شرقی تغییر کند و هویت فرهنگی- تمدنی خراسانی یا ایرانی شرقی ما اعاده شود. برای این کار نیاز به مبارزه فرهنگی دور و درازی است. به حرف نمی شود. در گام نخست باید بسترسازی فرهنگی شود و همه باشندگان کشور در زمینه به اجماع سراسری دست بیابند. مهم ترین چیز در این راستا بازگشت پشتون ها به هویت خراسانی و ایرانی شرقی شان است. اکنون پشتون ها در اثر توطئه ها و دسایس استعمار در بحران عظیم هویتی و از خود بیگانگی قرار دارند و از خلای بزرگ فرهنگی رنج می برند.از همین رو هم جامعه پشتون گرفتار فاجعه هولناک است.

>>>   چگونه مهمان گستاخ مهاجر صاحب خانه خراسان شد؟
جالب است فاشیزم چشم سفید برای شهروندان بومی خراسان کارت مهاجرت توزیع می کنند، ولی برای مهاجرین کوه های سلیمان شناسنامه صاحب خانه. فاشیزم افغان خیلی عصبی و قهر است که چرا مردم بومی خراسان از هویت ۵ هزار ساله خود به نفع هویت شتر اوغان صرف نظر نمی کنند. این درحالیست که دنیا هویت شان را در فرهنگ های پیشرو و متمدن جستجو می کنند نه در هویت های عقب نمانده کوچی و یا شتر در سده بیست و یکم.
واقعیت اینست که کارت مهاجرت خراسانی برای مردم بومی این سر زمین که در هر وجب وجب خاک آن یادگار تمدنی و هویت آنها ثبت تاریخ پنج هزار ساله است به مراتب شرافتمندانه تر و با عزت تر از تذکره های متعفن شتر اوغان است.
اما دلم به حال آن عده بی هویتان و هویت فروشان خراسانی می سوزد که تصور می کنند با گرفتن تذکره متعفن شتر اوغان در سر زمین خودشان صاحب حقوق شهروند مساوی با مهاجران کوه های سلیمان میشوند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است