صلح آرمان قشنگی است برای همه ی بشریت و گمشده ای است دست نیافتنی برای مردم افغانستان.

در نیمه دوم شانزده سال پسین ظاهرا تلاش بسیاری با هزینه گزاف به منظور دستیابی به صلح از جانب دولت افغانستان با مخالفان اش صورت گرفته است که به جز مساله ی پیوستن حکمتیار به این پروسه توفیق چندانی در پی نداشته است.

روز گذشته که دومین دور نشست کابل برای دستیابی به صلح در پایتخت برگزار گردید بیشتر از هر زمان دیگر اشتیاق دولت افغانستان را یا بهتر بگوییم اشرف غنی را برای مصالحه با طالبان فاش کرد در حدی که از تعدیل قانون اساسی در صورت نیاز و به رسمیت پذیرفتن طالبان منحیث حزب سیاسی از طرف دولت در آن مطرح گردید.

با این همه وعده و امتیاز چرا طالبان به خواست صلح دولت پاسخ مثبت نمی دهند؟
به نظرم ساده ترین جواب این باشد که طالبان به خوبی می دانند حکومت وحدت ملی مشروعیت و صلاحیت لازم مصالحه را با آنها ندارد.

واقعیت مساله هم این است که حکومت وحدت ملی در قدم اول دارای مشروعیت لازم که بتواند پذیرش و حمایت نسبی جامعه و مردم را به دنبال تصامیم و توافقات اش بکشاند دارا نیست ازجانب دیگر حضور جامعه بین المللی و بخصوص آمریکا و ناتو با توجه به مسایل عدیده ای که در مابین وجود دارد صلاحیت لازم را برای پذیرش و پاسخ دهی به مطالبات طالبان از دولت افغانستان می گیرد.

طالبان درخواست گفتگو با آمریکا را مطرح کرده اند و از جهتی هم از کشیدگی های درون ساختار حکومت وحدت ملی به خوبی آگاه اند. اینکه چرا غنی برای تامین رابطه و برقراری صلح با طالبان تا سرحد تعدیل قانون اساسی گام پیش نهاده است منظورش جز سرگرم کردن طالبان، دور زدن حریفان سیاسی و جلب حمایت خارجی برای دوام حضورش در ارگ چیز دیگری بوده نمی تواند زیرا او به خوبی می داند که طالبان پس از هفده سال ایستادگی در برابر آمریکا و ناتو حالا برای معامله با حکومت نیم بند و ناتوان وحدت ملی به هیچ قیمتی آماده نمی شوند.

کسانیکه فکر می کنند سفرهای پی هم مقام های دولتی و شخصیت های سیاسی افغانستان به عربستان، سفر اخیر مقام های ناتو و وزارت خارجه آمریکا به افغانستان، حضور داعش و فشار ناشی از استراتژی مبارزه با تروریزم ترامپ اینبار طالبان را به دور میز گفتگو با دولت افغانستان می کشاند به نظرم منطقی نمی آید زیرا در هیچ یک از فاکتورهای فوق چیزی که نشان بدهد باعث ناگزیری طالبان به صلح با دولت افغانستان بشود را نمی بینیم.

برنا صالحی

>>>   اینها تلاش دارند که طالب را بیاورند و در عوض سازندگان این نظام را به کوه ها روانه کنند.
اگر یک بار مردم امید خود را از دست داد و به سنگر های دوران جهاد برگشت آنگاه نه غرب و نه شرق قادر به حل معضله نخواهند بود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است