اگر همسایگان ما صمیمانه جهت ایجاد صلح و تامین امنیت با افغانستان کمک و یاری کنند تا افغانستان بتواند بصلح دایمی و پایدار برسد (که انشاء الله خواهد رسید) اثرات مثبت صلح و ثبات را کشورهای منطقه و همسایه ما بصورت محسوس و مثبتی خواهند دید.

اگر خدای ناخواسته بی ثباتی و جنگ در افغانستان همچنان ادامه پیدا کند اثرات منفی جنگ در کشورهای همسایه و منطقه بی تاثیر نخواهد بود که بارز ترین و روشن ترین اثرات مثبت صلح و ثبات در افغانستان برای همسایگانش بازگشت میلیون ها مهاجر از این کشورها به افغانستان و رونق تجارت میان افغانستان و این کشورها و انتقال انرژی برق و گاز از کشورهای همسایه شمالی به کشورهای همسایه های جنوبی و غربی افغانستان از جمله پاکستان و هند و جمهوری ایران خواهد بود و سبب افزایش واردات و صادرات به افغانستان و از افغانستان به این کشورها و رونق ترانسپورت و ترانزیت زمینی میان همه آنها و امتداد و وصل خط آهن و پیوست شدن کشورهای همسایه جنوبی و غربی افغانستان از طریق راه زمینی به کشورهای آسیای میانه و کشور های آسیای میانه به این کشورها و از طریق آنها به کشورهای شرق میانه و کشورهای عربی و ترکیه و جنوب آسیا را در برمی گیرد خواهد بود که همه اینها باعث رونق اقتصادی کشور های همسایه و افغانستان خواهد گردید.

اگر یک محاسبه سطحی انجام دهیم خواهیم دید با وجود نا امنی های موجود بازهم سطح صادرات کشورهای همسایه به افغانستان چند صد برابر نسبت به گذشته ها افزایش داشته و بازارهای افغانستان مملو از محصولات کشورهای همسایه است که اکر صلح پایدار و ثبات دایمی در افغانستان تامین گردد از نظر اقتصادی منفعت های خوبی اقتصادی نصیب همسایه های ما خواهد شد. چه افغانستان از نظر موقعیت جغرافیایی که دارد می تواند راه وصل آسیای میانه به جنوب غرب آسیا و شرق میانه بحساب رود و امروز دیگر به همه روشن گردیده که راه زمینی طبعی و ارزان برای آسیای میانه به کشورهای جنوب غرب آسیا چون هند و پاکستان و کشورهای شرق میانه چون ترکیه ایران و کشورهای عربی از طریق افغانستان و کشورهای همسایه آن ممکن و میسر است و اگر کشورهای همسایه شمالی ما چون تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان خواسته باشند انرژی طبعی گاز و برق آبی تولید شده و ارزان خود را به بازارهای منطقه و جهان عرضه کنند ارزانترین و طبیعی ترین راه برای نیل به این هدف افغانستان خواهد بود.

موقعیت ترانزیتی و ترانسپورت زمینی که افغانستان در منطقه بین آسیای مرکزی و آسیای جنوبی و شرق میانه دارد از نظر هیچ کارشناس و صاحب نظری پوشیده نیست که از این جهت می توان گفت: صلح و ثبات در افغانستان نه تنها برای افغانستان اهمیت دارد بلکه باموقعیت که افغانستان صاحب است می تواند کلید صلح و ثبات و سبب رونق اقتصادی در منطقه و حتی در جهان باشد که این واقعیت را جهان و کشورهای منطقه و همسایه ما همه بخوبی می دانند.

لذا طوریکه خوانندگان عزیز ما اطلاع دارند جمهوری ازبکستان میزبان اجلاس صلح افغانستان است که لازم بنظر می رسد تا از ابتکار این کشور همسایه استقبال گرمی صورت گیرد و از قراین فهمیده می شود و از رسانه ها نیز شنیده شده که در کنفرانس ازبکستان اکثر کشورهای منطقه بشمول نمایندگانی از کشور های اروبایی، اتحادیه اروپا، امریکا، فدراتیف روسیه، جمهوری ترکیه، جمهوری اسلامی ایران، کشور هندوستان و کشورهای آسیای مرکزی، عربستان سعودی و ملل متحد و غیره همه شرکت خواهند کرد و کنفرانس توسط روسای جمهور دوکشور افغانستان و ازبکستان اداره و رهبری خواهد شد.

فرق این اجلاس با اجلاس های دیگر که در ارتباط بصلح افغانستان تا حالا دایر گردیده در این خواهد بود که این کنفرانس بعد از کنفرانس کابل که در آن موضع افغانستان در ارتباط به ایجاد صلح در کشور واضح و روشن بیان گردیده و امتیازات بسیار مهمی نیز برای مخالفین درنظر گرفته شده دایر می گردد و از جانب دیگر ممکن تاحدی اعمال فشار برطالبان و حامیان شان از طرف جامعه جهانی و کشورهای حامی صلح درنظر گرفته شود که در آینده اعمال گردد و نمایندگان دوقدرت بزرگ امریکا و روسیه نیز بسیار مهم است که در این اجلاس شرکت خواهند کرد و اگر طالبان و حامیان شان به فراخوان ایجاد صلح در افغانستان تن در ندهند بعد از کنفرانس چه اقداماتی از جانب جامعه جهانی و کشورهای حامی صلح و ملل متحد درنظر گرفته خواهد شد تا انجام شود که این بسیار مهم بنظر می رسد و ایجاب تعهد بیشتر جامعه جهانی و کشور های حامی صلح را نیز می نماید که در صورت عدم جواب مثبت به فراخوان صلح از جانب طالبان و حامیان شان چه اقدامات بعدی در آینده صورت خواهد گرفت و تطبیق و اجرا خواهد شد؟

یعنی اگر طالبان و حامیان شان به فراخوان صلح حاضر نشوند جامعه جهانی و کشور های حامی صلح و ملل متحد در قبال طالبان و حامیان شان چه اقدامات اجرایی را انجام خواهند داد؟

والسلام
سید محمد خیرخواه

>>>   از آغاز سال ۲۰۰۱ میلادی بدینسو، تنها امریکا در حدود یک تریلیون دالر در جنگ افغانستان به مصرف رسانده است.این که دیگر کشور های عضو ناتو چقدر مصرف نمودند،معلوم نیست.همین حالا تنها امریکا سالانه پنجاه ملیارد دالر در جنگ افغانستان مصرف میکند.
حالا جناب محترم خودتان محاسبه کنید که ازین تریلیون دالر غرض اکمالات نیرو های ناتو در افغانستان،چقدر در جیب کشور های همسایه ریخته است و پروژه هایی که در افغانستان اکمال میشود،چقدر پول آن در جیب کشور های همسایه میریزد،از قاچاق مرا مخدره چقدر پول در کشور های همسایه سرازیر میشود.
پس چه فکر میکنید که یک افغانستان آرام و بدون جنگ و صلح آمیز،آیا موجب اینقدر عاید کشور های همسایه خواهد شد؟
همین حالا ماهانه چندین صد میلیون دلار از پول کمک های بین المللی وارد سرای شهزاده میشود و در مقابل کلدار پاکستانی و تومان ایرانی تبادله میشود،این دالر ها کجا میروند؟
یاد تان می آید که در زمان طالبان تا اندازه یی در کشور آرامی بود،آیا نرخ دالر چند افغانی بود؟
آیا افغانستان عاید امروزی را داشت؟
پس جنگ و ادامه جنگ در افغانستان یک منبع عاید برای کشور های همسایه است و آرامی در افغانستان،هیچ زمانی چنین عایدی را درکشور های همسایه سرازیر نخواهد کرد.

>>>   بلفرض که صلح شود .
ایا به نظرتان آرامش به این وطن بر میگردد. متاسفانه باید بگویم که خیر .
چونکه مشکل وطن ما فرهنگی است .وتا فرهنگ اصلاح نشود ارامش به وجود نخواهد امد.
به نظر من تنها راه نجات دولتی سکولار وکاملا لائیک است
که قانون فصل الخطاب باشد ودیگر هیچ.
دولت سکولار به معنای بی دینی نیست وتنها سیاست دولت بر مبنای قوانین ملی شود .ومردم با حفظ دین وشریعت خود مطابق قانون اساسی با ارامش زندگی کنند
نمونه اش کشور ترکیه ، مالزی و.....
هر جا که دین ومذهب با سیاست یکجاشد سلیقه ودو دستگی ونظرات دوگانه وتعریف های مختلف از دین وقانون پیش می اید وانجاست که اختلاف ونزاع بالا میگیرد.و...........

>>>   این نشستها و همایشهای صلح در گوشه و کنار کشورهای دنیا برای افغانستان به گفته ایرانیها کشک است. هیچ سودی برای کشور و مردم بیچاره ندارد جز اینکه پولی را که برای شورای صلح اختصاص داده شده به مصرف می رسانند.

>>>   به نظردهنده محترم دوم!
جدا ساختن دین و دولت را از سیاف باید پرسید!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است