آیا قبول کرده ایم که اشرف غنی برای برگزاری انتخابات تلاش می‌ کند و به شعارهای دروغین که در قبال انتخابات می‌ دهد صادق است؟

در مورد بی برنامگی‌ های احزاب و بازی‌ های مسخره شان در قبال انتخابات بعدا گپ می زنم اما پیش از آن یک گپ مهم دیگر و باز هم از باب مقدمه. بیش از یک سال است طرح کمیسیون انتخابات برای تعیین حوزه‌ های انتخاباتی از سوی غنی به گروگان گرفته شده و بی سرنوشت باقی مانده است با توجه به تاریخ اعلام شده 6 ماه تا برگزاری انتخابات باقی مانده است اما هنوز سرنوشت حوزه‌ بندی انتخابات معلوم نیست.

اشرف غنی و دار و دسته اش برای مهندسی معادله قومی کرسی‌ های پارلمان تا یک مرحله با توان قدرت تلاش کردند که انتخابات پیش رو را با اعمال حوزه‌های تک کرسی برگزار کنند و مهمتر اینکه می‌ خواستند اساس حوزه بندی تک کرسی واحدهای اداری باشد نه تناسب نفوس اما توطیه‌ی غنی برای اعمال تک کرسی در نتیجه مخالفت سیاسی از درون و مخالفت توان با فشار از سوی جامعه جهانی رد و منتفی شد.

پس از منتفی شدن طرح تک کرسی اشرف غنی برای مهندسی معادله قومی کرسی های مجلس نمایندگان کمیسیون را وادار ساخت تا طرح اعمال حوزه‌های کوچک در 12 ولایت را برای نهایی شدن به ارگ پشنهاد کند. در همین خصوص کمیسیون طرح اعمال حوزه‌های کوچک در 12 ولایت را برای غنی فرستاد اما بیش از یک سال می‌ شود که غنی و دار و دسته تمامیت خواهش این طرح کمیسیون را به گروگان گرفته و بلاتکلیف باقی گذاشته است.

بی سرنوشتی طرح حوزه‌ های انتخاباتی در فاصله 6 ماه زمان تا تاریخ اعلام شده برای برگزاری انتخابات یکی از ده ها مورد در فهرست پیش نیازهای الزامی برای برگزاری انتخابات است که در بی سرنوشتی قرار دارد. اینکه چرا اشرف غنی و دار و دسته اش با انتخابات چنین می‌ کنند برای من تعریف شده و قابل فهم است. از دشمنان دموکراسی و دشمنان اراده سیاسی مردم انتظار توسل به روندهای دموکراتیک و احترام گذاشتن به اراده مردم هم خطا است و هم ساده‌ لوحی پس من از غنی و دار و دسته اش توقع غیر از این ندارم.

پرسش من از سیاسیون مخالف غنی این است که تا کجا با خوشبینی و بی برنامگی ادامه می‌ دهند و تا کجا مردم را قربانی سیاست ورزی توکل به خدایشان می‌ کنند؟ در کجای آمادگی برای برگزاری انتخابات قرار داریم و با چه ضمانت های قرار است بسوی انتخابات برویم؟

حالا فاجعه آفت مشارکت سیاسی مردم به جای خودش. بگذریم که مردم بصورت وحشتناک باور و اعتماد را به انتخابات و شعارهای دروغین و توخالی سیاسیون از دست داده اند. برای خنثی سازی چال و توطیه‌ی حریف چه کارهای انجام داده ایم که حالا چشم بسته از مردم می‌خواهیم حماسه خلق کنند؟

آصف آشنا

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است