در دو روز گذشته از دوصدمین سالروز تولد «کارل مارکس» فیلسوف، متفکر انقلابی، جامعه‌شناس، اقتصاددان و نظریه‌پرداز معروف جهان در برخی از کشورها تجلیل شد.
شهر «تری‌یر» آلمان نیز شاهد تجمع طرفداران مارکس بود که با رونمایی از مجسمه او، یاد و خاطره‌اش را گرامی داشتند.

مارکس چهره شناخته شده برای جهان است و او همان کسی است که نظریاتش، زیربنای تفکر سوسیالیستی و نظام‌های کمونیستی قرن بیستم را تشکیل می‌داد که البته اکنون نیز طرفدارانی دارد. اینکه مارکس درباره جهان و خدا چگونه می‌اندیشید و روابط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جوامع و کشورها را چگونه تعریف می‌کرد، سرجای خود اما این را نباید فراموش کرد که نزدیک به 30 کشور دنیا، بیش از 70 سال، دیدگاه‌ها و نظریات او را موبه‌مو اجرا و آن را در عمل پیاده کردند.

طی این مدت، بیش از 500 میلیون انسان که بین آنان دانشمندان، داکتران، مهندسان و نخبگان نیز دیده می‌شدند، از بدو تولد، چشم خود را به روی تصویر مارکس باز و پس از عمری زندگی، دوباره چشم خود را به روی عکس او بستند.
بر اساس دیدگاه‌های مارکس بود که نظام شوروی شکل گرفت و دریچه جدیدی از علم و فناوری به روی جهانیان باز شد.

انسان نوین، روی بستر نظام سوسیالیستی و کمونیستی به حرکت درآمد و در یک جهش حیرت‌انگیز، فضا را تسخیر کرد و صدرنشین آسمان‌ها شد. با این وجود، پس از 70 سال، مشخص گردید که نظریات مارکس برای اداره زندگی انسان، مناسب نیست.

ناکارآمدی نظام کمونیستی نه از سوی مخالفان بلکه توسط کسانی اعلام گردید که چشم‌شان را به روی تصویر مارکس باز و موی‌شان را در مسیر اجرای ایده‌های او سفید کرده بودند. برنامه «بازسازی» یا «پرسترویکا»ی گورباچف آخرین زمامدار نظام شوروی، حاکی از واسازی اقتصادی بود که به آرمان‌های مارکس پشت پا ‌زد.
سیاست «‌باز» یا «گلاسنوست» این شاگرد مکتب مارکس نیز اجازه ‌داد که انسان، می‌تواند بدون نظریات استادش، نظام سیاسی بسازد و در سایه آن زندگی کند.
گورباچف با این کارش در عمل نشان داد که نظام سرمایه‌داری، بهتر از نظام سوسیالیستی است.

اینگونه بود که داس و چکش، نماد کمونیست‌ها نه به شمشیر خداباوران و نه توسط ماشین‌آلات نظام کاپیتالیستی بلکه به دست کسانی شکست که خود و پدران‌شان، آن را درست کرده بودند.

با کمی دقت به سرنوشت نظام‌های کمونیستی در جهان، باید اعتراف کرد که نظام سرمایه‌داری بهتر از نظام سوسیالیستی و کمونیستی است. با اینکه نظام سرمایه‌داری نیز نظام ایده‌آل بشری نیست اما برای اصالت آن نسبت به نظام کمونیستی همین کافی است که نظام سرمایه‌داری در یک قرن اخیر، حداقل هشت بار، با بحران روبرو گردیده اما همیشه از این بحران‌ها جان سالم بدر برده است اما نظام کمونیستی با یک لرزه‌تب‌ به کُما رفت و مارکس نتوانست با داروی که در نسخه «کاپیتال» یا «سرمایه» پیچانده بود، نجاتش دهد.

مرادی

>>>   همین حالا چین موفق ترین کشور جهان است ، مردمان در کشور های سقوط شده کمونستی ارزوی آن حکومات کمونستی را دارند،
درافغانستان دران رژیم متمایل به سوسیالستی سطح اقتصاد همه مردم اقلا سی یاچهل فیصد مساوی بود
اما حالا که بروش امپریالستی روان هستیم یکی صاحب دوملیارد دالر پول سیاه است دیگری طفل خودرا برای بدست اوردن نان می فروشد فساد بی عدالتی ومادی پرستی رهبران حکومتی راببینید !
اینکه پاکستان وعرب های مرتجع وغربی ها ان حکومت را نگذاشتند دوام کند وبرای مردم خدمت نماید تقصیر نظام نبود،
اگر جنگ نمیبود همه امکانات اقتصادی در راه ساختنمان وپیشرفت وترقی مصرف میشد

>>>   مرادی صاحب نوشته اند:
"...برای اصالت آن نسبت به نظام کمونیستی همین کافی است که نظام سرمایه‌داری در یک قرن اخیر، حداقل هشت بار، با بحران روبرو گردیده اما همیشه از این بحران‌ها جان سالم بدر برده است..."
مرادی صاحب ! نظام سرمایه داری در هشت بار بحران به قیمت هشت بار "خانه خراب" ساختن کشورهای جهان سوم از بحران جان سالم بدر برده است!!!

>>>   مرادی صاحب شما ابتدا از مارکس ، اندیشه های وی تمجید کردید و بعدا انرا مردود شمردند ، این نظر شخصی شما است باز هم خانه ای تان آباد که حد اقل مانند رهبران بیسواد جهادی ها که با کمال بی رویی شب ، روز به پیشگاه خداوند زانو میزنند و مد عی اند که کمو نیزم را آنها نابود کردند ، یا بیسواد دگر چون صدیق افغان که چنین یاوه سرایی ها را می‌کرد.
به هر حال
اینکه چرا مارکسیسم آنگونه که توقع میرفت تطبیق نه شد از حوصله ای این نبشته خارج است اما نباید فراموش که اتحاد شوروی همیشه در پهلوی جنبش های آزادیبخش ملی در آسیا و آفریقا بود ، شوروی در کنار جما ل ناصر در بحران کانال سویز قرار گرفت ، دولت اسراییل را به خاطر سیاست های ضد مردمی اش علیه فلسطینی ها سال‌های به رسمیت نه شناخت، اعراب را در جنگ های عرب اسراییل کمک های بیشمار نظامی رسا نید ، از مبارزات آزادیخواهی آفریقاییان که سده ها در زیر زنجیر استعمار هر روز جان میبا ختند عملا دفاع می‌کرد که متاسفانه امریکا با حمایت از نیرو های ضد انقلابات دمو کراتیک جنگ های داخلی را براه انداخت که جنگ های دراز مدت داخلی در آنگولا شاید مثالی مشهود باشد. اما اتحاد شوروی با وجود آنکه مدعی بود که سوسیالیزم پیشرفته را ساخته است و نزدیک به اعمار کامل جامعه ای کمو نیستی اند اشتباه می‌کردند ، و جمهوری خلق چین اصلا فرسخها از اعمار جامعه ای با اساسات سوسیالزم پیشرفته فاصله داشت.
سقوط نظام های با اندیشه های مارکسیستی به معنی کمی در این اندیشه ای که جامعه ای با توزیع عادلانه نعمات مادی و عاری از استثمار فرد از فرد را
ادعا می‌کرد نبود بلکه مشکل در پیروان این ادیشه بود ، آنچه ارتباط به برتری
نظام سرمایداری نسبت به مارکسیسم دارد ، باید گفت که بقای نظامهای استثمار گر بستگی به بهره کشی از قوای بشری و طبیعی سایر ملل بوده است و سیاست های استعماری قرون نزده و بیست ثبوت این ادعا است
و در شرایط کنونی که شاهد بحران های شدید اقتصادی کاپیتالیسم بوده ایم
دوباره به پا ایستادن این سیستم به قیمت قربانی های مردمان خود شان تمام شده است و دونلد ترامپ باراستفاده ای وسیع از احساسات امریکایی های بیکار و در حال نزع استفاده کرد و تمام علل بدبختی های جامعه ای امریکا را نه ناشی از کاستی های سیستم بلکه ناشی از هجوم مهاجران و غیره دلایل
غیر معقول ولی نهایت دلچسب برای امریکایی ها بامداد کرد و انتخابات را
برنده شد.
در رابطه به اعلام سیاست باز سازی گرباچف گفت که او هیچ نوع پلان مشخص اقتصادی برای ترمیم اقتصاد شوروی نداشت او به جای آغاز ریفورم جدی و سنجیده ای اقتصادی ، به مسایل روبنایی جامعه پرداخت که منجر به سقوط نظام شد حتی ایلتسن اعلام کرد که وی اقتصاد روسیه را در مدت پنجصد روز به سطح امریکا میرساند ، یا در افغانستان امین در انترفیو با نماینده ای بی بی سی گفت که وی سوسیالیزم را در پنج سال خواهد ساخت و برای اینکار پنج ملیون افغان ضرورت دارد چنین شخصیت ها صدمات جدی بر مارکسیسم وارد کردند
اما چینایی ها سال‌های دراز پروژه های مختلف را با روان کردن عده ای از چینایی ها به امریکا بخاطر درک درست از اقتصاد مارکیت آزاد روی دست گرفتند و امروز با حفظ نظام گویا کمونیستی به رشد سرسام آور اقتصاد مارکیت آزاد موفقیت های چشمگیر نصیب شان شده است.
فراموش نباید کرد که اندیشه های مارکس امروز در اکثریت پوهنتون های معتبر دنیا همگام با اندیشه های سایر متفکرین بدون تعصب تدریس میگردد.
کنشکا...

>>>   خداوند بهشت را نصیب مارکس بسازد که طرفدار فقراوتهیدستان جامعه بود

>>>   نظام کمونیستی نظام بد بود خصوصا تحت دیکتاتوری پرولتاریا ملیون ها نفر درشوروی چین کوبا تایلند توسط حزب کمونیست شیطانی وفاسد به دیارنابودی فرستاده شدند.مارکس فقط طرح را برای رفاه جامعه داد اما تمایلات و عواطف اشخاص را درنظر نگرفت.ازطرف دیگر خود شوروی ها هم به در فکر تسلط جهان بودند دست به کودتاهادرجهان زدند که تاحدودی موفق خم شدند.

>>>   مرادی صاحب شاید نظام های سوسیالیستی شکست خوردند. اما داس و چکش زنده است. امروز در سراسر دنیا من شما و هر کس دیگر راهمین داس و چکش نان میته. مارکس بیچاره هم چیز زیادی نگفته فقط گفته که اضافه ارزش تولید شده حق کارگر و دهقان است و نعمات مادی موجود در روی زمین حق همه انسان هاست.

>>>   دوست محترم کوبا و شوروی بلند ترین میزان با سواد را در جهان دارند ، شوروی سابق حتی از امریکای بزرگ در این بخش سبقت جسته بود ، کوبا بیش‌ترین داکتر را در بین کشور های امریکای لاتین و کشور های آسیایی و آفریقایی دارد، در کوبا هیچ کودک محروم از تحصیلات و خدمات رایگان صحی نیست. حتی از امریکا برای تداوی به کوبا میروند،در شوروی سابق قمار خانه ها ، فاحشه خانه ها عملا وجود نداشت ، انسان جوامع سوسیالیستی ، مردمان سالم از نگاه روحی بودند ، میزان خود کشی نسبت به جاپان و امریکا به صفر بود، آلته هیچ جامعه ای نمیتواند کامل باشد و معضلات پیچیده ای اجتماعی و اقتصادی وجود داشت . در رابطه به تایلند باید گفت که این اولین بار است که کسی تایلند را در شمار کشور های کمو نیستی میشمارد. من از شما دوست محترم خواهش می‌کنم که شرایط زندگی مردم افغانستان و کوبا را از سال ۱۹۶۰ تا کنون به مقایسه بگیرید ، کدام یک از این دو کشور در شرایط بهتر قرار دارند. کوبا با وجود معضلات اقتصادی ناشی از محاصره ای اقتصادی توسط امریکا از سال ۱۹۶۰ ، باز هم توانسته است یک محیط سالم با امنیت سرتاسر ی نسبت به مکسیکو ، و سایر کشور های همجواری اش بس....

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است