من فکر میکنم با این وضع که پیش میرود، صلاح الدین ربانی را هم از وزارت خارجه برمیدارند و داکتر عبدالله را هم از ریاست اجرایی...
بعد انتخابات ریاست جمهوری اعلان می شود و دورۀ بعدی فقط رییس جمهور می ماند بدون رییس اجرایی، پارلمان هم قصۀ شلغم شوربا میشود و وضعیت شمال کشور هم از آن بدتر، تروریستان هم فکر میکنند افغانستان خانۀ خالۀ شان هست و هر کاری که دلشان می خواهند میکنند؛ خارجی ها هم کم کم به این نتیجه می رسند که افغانستان برای آنها و سه نسل بعد از آنها سرقلفی شده است و به همین خاطر در روزنامه هایشان مینویسند تا به همه دنیا بگویند که وضعیت افغانستان همچنان خراب است و اگر آنها نباشند مردم یکدیگر را میخورند و به این کاری ندارند که چرا آنها باید یکدیگر را بخورند، چون میدانند مردم همدیگر را نمیخورند بلکه خورده میشوند، دولتمردان عزیز و نازدانۀ ما هم آبرومندانه در بین سطور می گردند که در نیویارک تایمز در مورد اختلاس فلان وزیر کشورشان چه نوشته تا در پارلمان استیضاح کنندو پول خسته و پسته و بادام عید درآورده شود و در نتیجه فلان وزیر هم یخنش را تا سر ناف پاره میکند و با افتخار میگوید که هیچ گوهی خورده نمیتوانید، پشت سر من فلان کشور بزرگ خارجی قرار دارد که تنبان برایتان نمیماند.
مهدی ثاقب

>>>   بودن همین عبدالله عبدالله وصلاح ربانی به صلاح حکومت نیست ،عبداله فضای سیاسی را مکدر میکند وربانی افراطی است ،

>>>   سلام به مهدی ثاقب شما گب خوب خوب می زنی ولی این یکی زیاد خوب نیست چون خیلی وقت است که همه ای مردم چنین چیز هارا میدان و چیزی جدیدی نگفته اید یک کودک هم می فامد که چنین است لطفا گپای جدید جدید نشر کنید
یک مهجر

>>>   ۲۵۰ سال است که حاکم و فرمان روا هستید ، از شما آموختیم ! مردم عادی تان خبر نداشتیم و از پادشاهان تان یاد گرفتیم ، کور کردن برادر را از امیر دوست می خان ، وطنفروشی را از امیر عبدالرحمن خان ، پدر کشتن را از امیر امان خان ، قسم خوردن به ورق قرآن را از نادر خان ، خواب کردن را از ظاهر خان ، مال مردم خوری را از وزیرمامد گل خان ، چال و نیرنگ مردم فریبی را از داود خان ، استاد خود توسط بالشت کشتن را از حفیظ الله امین خروتی ، گریختن شبانه را از داکتر نجیب ، آدم کشتن را از ملا عمر ، شیر شدن را از کرزی ، نان خوردن و به نمک دان شاشیدن را از غنی کوچی .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است