طالبان یک هفته قبل از سقوط شهر فراه، به جنگجویان‌شان برای حمله گسترده به شهر فراه فراخوان داده بودند.
آمادگی طالبان برای حمله به شهر فراه، چنان آشکار و عیان بود که علاوه بر مسوولان و نیروهای امنیتی فراه، مردم عادی این شهر نیز متوجه این امر شده بودند.

عصر روز دوشنبه 24 ثور، کاروان‌های موتوری و ستون‌های رزمی طالبان در اطراف شهر فراه تجمع کردند و اوایل بامداد 25 ثور از سه جهت به شهر هجوم بردند.
شبه‌نظامیان طالبان، سپیده‌دم، خطوط دفاعی و امنیتی شهر فراه را شکستند و هم‌زمان با طلوع آفتاب وارد شهر شدند.

شاهدان عینی در گفتگوی تلویزیونی با وزیر داخله افغانستان و فرمانده ناتو که به صورت زنده از ولایت فراه پخش شد، جزییات سقوط فراه را شرح دادند. تصاویری که طالبان از جنگجویان‌شان در روز تصرف شهر فراه منتشر کردند نیز نشان می‌دهد که آن‌ها به صورت گروهی و سازماندهی‌شده به شهر فراه حمله‌ور می‌شوند.

این یکطرف قضیه، طرف دیگر قضیه این است که حادثه فراه، بیخ گوش نظامیان ناتو به خصوص نیروهای آمریکایی اتفاق افتاد. شهر فراه در مجاورت دو پایگاه مهم نظامیان خارجی قرار دارد. یکی از پایگاه‌ها در شیندند هرات و دیگری در منطقه شوراو هلمند که به پایگاه باستیون مشهور است، واقع شده است.
به رغم آنکه در حال حاضر تعداد نظامیان خارجی در این دو پایگاه کاهش یافته اما بازهم تعدادی که در این دو پایگاه حضور دارند، به انواع و اقسام تسلیحات از جمله چرخبال و پهپادهای جنگی و تجسسی مجهز هستند.

تازه، در جنگ‌های کلاسیک و مدرن، دوری و نزدیکی میدان جنگ معنا ندارد. حتی برای نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاه بگرام نیز فرقی نمی‌کرد که عملیات را در ولایت پروان یا ولایت فراه انجام دهند. منتها کمک به نیروهای امنیتی افغانستان در شهر فراه از پایگاه شیندند و باستیون، 20 دقیقه و از پایگاه بگرام 60 دقیقه زمان می‌برد اما ناتو و به خصوص نیروهای آمریکایی تا لحظه‌ای که شهر فراه به تصرف جنگجویان طالبان افتاد، هیچگونه کمکی به نیروهای امنیتی افغانستان نکردند.

دوازده ساعت پس از سقوط شهر فراه، زمانیکه جنگجویان طالبان از غارت ادارات دولتی فارغ شده بودند و قصد خروج از شهر را داشتند، هواپیماهای ناتو و آمریکایی در آسمان ظاهر شدند و چند تا بمب ریختند که آن‌هم معلوم نشد کجا ریختند.

اکنون فرماندهی مرکزی نیروهای هوایی آمریکا مدعی شده است که هواپیماهای آمریکایی در ماه اپریل گذشته، 562 بمب و موشک در افغانستان استفاده کرده‌اند.
براساس این گزارش که دیروز منتشر شد، استفاده‌ی این مقدار بمب و موشک توسط نظامیان آمریکایی در افغانستان، در 10 سال گذشته بی‌سابقه بوده است. اکنون سؤال این است که هواپیماهای آمریکایی چرا 5 تا از این بمب‌ها را قبل از تصرف شهر فراه، بر سر جنگجویان طالبان نریختند؟

مرادی

>>>   ما نفهمیدیم، این آقایان از یک طرف متحداً با طالبان شعار ضد آمریکایی می دهند و از طرف دیگر هم آمریکا را مسئول حفاظت از مردم و اماکن و تاًسیسات افغانستان می کنند، حالا دم خروس را قبول کنیم ، یا قسم حضرت عباس دزد را ؟ دروغگو همیشه کم حافظه است

>>>   ادریس خراسانی
زمینه سازی یک بخشی از اتهامات امریکا علیه ایران ازطریق کشتار جوانان ما درفراه !
نوشته ی از: نورمحمد خرمی
هر آدم مبتدی درسیاست هم این را باید درک کند که کشتار فرزندان سرزمین ما درفراه ، مسافرت تبلیغاتی وزرای سکتورامنیتی کشور یکجابا جنرال نیکلسون بدان شهر؛ جزٲی از آمادگی ها برای اعلان امروزی " پالیسی جدید سختگیرانهٔ امریکا دربرابر ایران "ازطرف وزیرخارجهٔ آن کشور بوده است.
درردیف اتهامات حمایت ایران ازتروریست ها که تا کنون از حزب الله ، حماس وجهاد اسلامی بیشترنام برده می شد این بار طالبان نیز ازجانب وزیرخارجهٔ امریکادرلست تروریست های مورد حمایت ایران اضافه گردید .
باید گفت که پیش زمینهٔ چنین ادعایی را آقای حکمتیار ، خودنمایی های طالبان مبنی بر حمایت ایران ازآنها و دگروال طارق بهرامی وزیردفاع آقای غنی (درهنگام بازدید وی وهیٲت همراهش از فراه) ، ازقبل فراهم آورده بودند.

>>>   جنگجویان مخالفان هر لحظه امکان دارد که از هر سوراخی در افغانستان برآیند و یا هنگام شب و یا روز، بالای یکی از مناطق افغانستان حمله کنند.
به مجردی که آنها حمله کردند، عاجل طیارات و تانک ها نمیتوانند بالای آنها حمله کنند.
زیرا باید اول منطقه توسط پهپاد ها بررسی شود و موقعیت نیرو های مخالفین مشخص شود و بعدآ پلان مشخص سنجیده شود تا جلو تلفات مردم ملکی گرفته شود.
یاد تان است که هنگامی که در قندوز بالای طالبان حمله هوایی شد، غالمغال مردم و نمایندگان پارلمان و ژورنالستان بر آمد که مردم ملکی بمبارد شدند.
بنأ دوازده ساعت حد اقل زمانی است که نیرو های دولتی و خارجی بتوانند بعد از تحقیقات همه جانبه منطقه، به عملیات زمینی و هوایی علیه نیرو های مخالفین اقدامات کنند.

>>>   او بیادر چه میگی در زمان قدیم که نه پای باد و نه پای شمال اردوی کشور با سلاح دهه شصت و هفتاد مجهز بود دولت قادر بود که در ظرف دو ساعت یک فرقه محاربوی ره با تمام وسایط اسلحه و مهمات و پرسونل ده هر جای کشور که لازم بود انتقال بته از بس که ای موی زردا گپای ایلایی ره ده گوشت پف تو بیخی عقلته از دست دادی، فکر کردی ای مردم ....است.

>>>   زمان نجیب من سرباز بودم.عملیات علیه مجاهدین بعداز تخير یکساعت انجام درهر گوشه افغانستان.واقعا حیف شد.قوای مسلح داشتیم.که از زمان ظاهر شاه تا زمانی حکومت نجیب پا برجا بود به همین راحتی بی مغز ها چنین اردو با تجربه را منحل اش کردن و اموال اش که از خون فرزندان این سرزمین تهیه شده بود ناجوانمردانه غارت کردند.لعنتی خدا بر این خائنین
( مهاجر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است