چند گپ:
یک: ریاست‌اجرایی با دارو دسته‌اش چرا از وزیران و مقامات ارشد که معرفی می‌کنند، قاطعانه دفاع نمی‌کنند؟! وزیر تجارت در حد لایگا توسط رییس‌جمهور بیاب شد. وزیر آب و برق در حبس خانگی است. حبس خانگی یعنی بیرون از کابل در هیچ‌یکی از ولایات کشور رفته نمی‌تواند. وضعیت معین تخنیکی و مسلکی وزارت معارف را هم دیدیم.

دو: رهبران سیاسی هزاره‌ چرا در برابر تمامیت‌خواهی و انحصارطلبی حلقه‌ی ارگ ایستادگی نمی‌کنند؟! هزاره‌ها چرا و به چه دلیلی افراد کلیدی و درجه یک در وزارتخانه‌های نظامی و ملکی نشوند؟! در ضمن رهبران سیاسی هزاره باید بخاطر ایجاد قول اردو مناطق هزاره نشین اقدام کنند.

سه: پس از اجرستان حملات دشمن بر مالستان آغاز شده‌است، ولسوالی های امن هزاره‌نشین بگونه‌ی سازماندهی شده و برنامه‌ریزی شده ناامن ساخته می‌شود. این را همه مان می‌دانیم. هزاره‌های غزنی بخصوص مالستان، جاغوری، قره باغ و ناهور باید خیزش های مردمی ایجاد کنند. در غیر آن حادثه‌ی میرزاولنگ انتظارش بعید نیست و انتخابات نیز بد رقم برگزار می‌شود.

چهار: رییس مرتضوی به صدایی مردم بقول خودش لبیک گفته‌است و قرار است هیئت به غزنی اعزام گردد، امیدوارم رفت و برگشت و اقدامات حکومت به ماها طول نکشد؛ اوضاع غزنی بسیار شکننده‌تر از سایر ولایات است. ترورها همین‌گونه در داخل شهر ادامه دارد و ولسوالی های زیادی زیر تهدید است.

پنج: رییس‌جمهور و با دار و دسته‌اش شناسنامه‌های برقی را بدون اجماع و توافق تمام اقوام توزیع نمی‌تواند. من اگر جایی رییس‌جمهور عقل کل بودم، یکبار این گه را نمی‌خوردم که خورده بودم توزیع می‌کردم. هیچ‌قدرتی هویتی را بر ما تحمیل نمی‌تواند. بحث هویت جدایی از پست های حکومتی است.

صبور بیات

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است