آلمان افغانستان را کشوری امن می‌داند. درخواست پناهندگی افغان‌ستانی ها بیش از پیش رد می‌شود و دولت اقدام به اخراج اجباری آن‌ها می‌کند. آیا افغانستان کشوری امن است؟ گفتگو با نیکول بیرتش کارشناس افغانستان بنیاد علم و سیاست.

انفجار مهیب روز چهارشنبه ۳۱ ماه مه در کابل بار دیگر نگاه‌ها را متوجه یک پرسش کلیدی کرد و آن اینکه آیا می‌توان افغانستان را کشوری امن ارزیابی کرد. و اگر دولت و نیروهای نظامی و انتظامی این کشور قادر به حفظ امنیت در پایتخت این کشور و نمایندگی‌های سیاسی کشورهای خارجی نیستند، آیا وضعیت امنیتی در دیگر نقاط افغانستان وخیم‌تر نیست؟

فلوریان وایگند، رییس بخش پشتو و دری دویچه وله در همین رابطه با نیکول بیرتش، کارشناس مسایل افغانستان بنیاد علم و سیاست گفتگو کرده است.

اخراج گروهی پناهجویان افغانستانی ها:
وایگند با اشاره به وضعیت وخیم امنیتی در افغانستان یادآور می‌شود که از ابتدای سال جاری تا کنون بیش از ۱۰۰ هزار نفر دیگر به علت درگیری‌ها، ناگزیر خانه و زادگاه خود را ترک کرده‌اند. رئیس بخش پشتو و دری دویچه وله در ادامه از نیکول بیرتش می‌پرسد:

بر اساس گزارش سازمان ملل، در ۲۹ ولایت از مجموع ۳۴ ولایت افغانستان پدیده آوارگی وجود دارد. حملات هوایی ارتش آمریکا نیز در سال جاری در قیاس با سال گذشته سه برابر شده است. آیا واقعا می‌توان گفت که افغانستان کشوری امن است؟ آیا اخراج گروهی پناهجویان، همچون موردی که قرار است امروز غروب (چهارشنبه ۳۱ ماه مه) اتفاق بیافتد، قابل دفاع است؟

نیکول بیرتش: اوضاع امنیتی در افغانستان وخیم‌تر شده است. تنها ۵۷ درصد از خاک کشور در اختیار و زیر کنترل نیروهای دولتی است. حدود ۲ و نیم میلیون نفر از مردم افغانستان در مناطقی زندگی می‌کنند که یا در کنترل طالبان قرار دارند یا زیر نفوذ آن‌ها اداره می‌شوند.

۹ میلیون شهروند دیگر افغانستان نیز در مناطقی زندگی می‌کنند، که در آن‌ها جنگ بین نیروهای دولتی و طالبان حاکم است. شمار قربانیان غیرنظامی و از آن جمله کودکان کماکان بسیار بالا است.

بسیاری از مردم برای نجات جان خود از این مناطق جنگ‌زده به حاشیه شهرهای بزرگ پناه برده‌اند. امکان یافتن کار برای بسیاری از این حاشیه‌نشینان وجود ندارد.

مهاجرانی که از پاکستان و ایران به افغانستان بازگشته‌اند، را نیز باید بر این عده از شهروندان افزود. این افراد در بهترین حالت برای خود و خانواده در اردوگاه‌های پناهندگی جایی می‌یابند. مشکل تامین تغذیه روزبه‌روز گسترش می‌یابد و نهادهای درمانی و آموزشی نیز به علت تداوم درگیری‌ها تعطیل شده‌اند.

حملات هوایی آمریکا که عمدتا متوجه نیروهای وابسته به داعش است، باعث کشته‌شدن و آوارگی افراد غیرنظامی می‌شود. تلاش‌های مربوط به مذاکرات صلح با طالبان تا کنون بی‌نتیجه مانده‌اند. این در حالی است که طالبان خبر از آغاز حملات گسترده بهاری خود می‌دهد. حملاتی که متوجه نیروهای انتظامی و نظامی و همچنین نیروهای بین‌المللی مستقر در افغانستان است. دولت و همچنین طالبان متعهد شده‌اند که در راستای کاستن از شمار قربانیان غیرنظامی تلاش کنند، تلاشی که تا کنون اما راه به جایی نبرده است.

در کجای افغانستان می‌توان مناطق امن یافت و یا اصولا به چه مناطقی ما منطقه امن می‌گوییم؟

- نیروهای طالبان بر بسیاری از نقاط روستایی تسلط دارند، حال آنکه دولت افغانستان توجه خود را معطوف به دفاع از مناطق شهری و همچنین راه‌های ارتباطی نموده است.

وقتی در افغانستان از مناطق امن سخن می‌رود، نگاه‌ها بیشتر معطوف به پایتخت و مراکز ولایات بزرگ همچون هرات و مزارشریف است. احتمال اینکه در این مناطق کسی قربانی خشونت‌های نظامی و درگیری‌ها شود در قیاس با سایر نقاط کمتر است. مثلا این مناطق امن‌تر از ولایاتی همچون هلمند، ننگرهار و قندوز هستند. اما همین کابل نیز به طور مداوم هدف حملات تروریستی قرار دارد. مثل همین مورد انفجار امروز (چهارشنبه ۳۱ ماه مه) در مرکز شهر کابل که حداقل ۸۰ کشته برجای گذاشته است.

• اما شمار حملات تروریستی در مراکز شهری ولایات بزرگ نیز رو به افزایش است، بزهکاری افزایش می‌یابد و نیروهای انتظامی در امر تامین امنیت این مناطق ناموفق بوده‌اند. آیا برای پناهجویانی که به افغانستان برمی‌گردند، می‌توان دورنمای روشنی پیش‌بینی کرد؟

- پناهجویانی که به افغانستان برمی‌گردند، عموما کسانی هستند که سال‌های سال در افغانستان زندگی نکرده و یا حتی در آن کشور بزرگ نشده‌اند. این افراد قاعدتا از شبکه اجتماعی موجود طرد شده و از ارتباطات لازم و پشتیبانی‌ها محروم هستند.

امکاناتی که توسط سازمان بین‌المللی مهاجرت برای این دسته از افراد پیش‌بینی شده است، نیز کفایت نمی‌کند و این سازمان نمی‌تواند به همه پناهجویانی که به افغانستان بازگشته‌اند، از نظر یافتن سرپناه یا کار کمک کند. نرخ بیکاری در افغانستان بالغ بر ۴۰ درصد است و فرصت‌های شغلی هم که به وجود می‌آید معمولا بر اساس روابط توزیع می‌شوند و نه بر اساس ضوابط.

• آیا این خطر وجود ندارد که این دسته از مهاجرانی که به افغانستان بازگشته‌اند به علت نداشتن یک دورنمای روشن یا به خاطر سرخوردگی از غرب، مثلا به علت عدم پذیرش درخواست پناهندگی‌شان، رو به افراط‌گرایی بیاورند؟

- چنین امری قابل تصور است. یعنی این احتمال وجود دارد که این دسته از افراد جذب آن سازمان‌های افراطی بشوند که از آن‌ها حمایت و پشتیبانی می‌کنند. من شخصا اما شاهد چنین مواردی نبوده‌ام.

کد (4)

>>>   عمر راوی
خیلی رنج میبرم که فقر و ناداری و تنگدستی، خیلی از جوانان تاجیک را به شکل های گوناگون به کام مرگ میبرد. به ویژه اینکه مرگ روحی، مرگ اخلاقی، مرگ ارزشی به سراغ شان می آید. امنیت ملی ، جوانان تاجیک را با پول نابود کرده راهیست. خبرچینی و جاسوسی برای حنیف اتمر، شکل دیگر مردن است.

>>>   ملتی که هنرمندش سلیم شاهین، رئیس دولت اش اشرف غنی، استاد دانشگاه و رهبر سیاسی اش اسماعیل یون، استاد شرع اسلامی اش داعی ، اولین‌ فیلسوف جهانی اش صدیق اوغان ، وزیر امنیت ملی اش ستانکزی، امیر المومنین اش ملا هیبت الله ، شخصیت سیاسی خیر اندیش و مصلح اش کرزی ، و رهبر اپوزیسیون اش گلبدین باشد، حیاتش مرچ‌ سرخ نباشد چه باشد !
زنده باد ملت پُر تاریخ و غیرتی

>>>   من از طریق همین سایت اضافه از صد مرتبه نوشته ام که پیش ازین که شما از دهن تان راجع به یک موضوع هرچه که آمد، از روی احساسات و نادانی بنویسید، یک مرتبه درباره آن تحقیق کنید.
آیا کدام وقت قانون پناهندگی کشور های اروپایی را خوانده اید؟
آیا میدانید به چه اشخاصی پناهندگی داده میشود؟
آیا میدانید که چه اشخاصی پناهندگی شان رد میشود؟
آیا میدانید که شرایط پناهندگی چیست؟
آیا میدانید که به کدام اشخاص اجازه اقامت موقت داده میشود؟
آیا میدانید که پناهندگان چه کمک های حقوقی دریافت میکنند؟
و غیره مسایل.
قانون پناهندگی کشور های اروپای غربی بعد از ختم جنگ دوم جهانی و تقسیم کشور های اروپایی به دو بلوک شرق و غرب صورت گرفت.
چون این تقسیمات بدون خواست مردم کشور های اروپایی بود، بنأ یک تعداد زیاد آنها که با سیاست های کشور های شان، خصوصآ کشور های اروپای شرقی در قسمت دموکراسی و آزادی بیان و آزادی فعالیت های سیاسی و غیره موافق نبودند، با خریدن خطر به جان شان، این کشور ها را ترک میکردند و به کشور های اروپای غربی بطور قاچاق فرار میکردند و در آن کشور ها درخواست پناهندگی میدادند.
این یک دلیل معقول بود و همه میدانستند که اگر این اشخاص به کشور هایشان عودت داده میشدند،آنها را منحیث جاسوس کشور های غربی قلمداد کرده یا اعدام میکردند و یا هم به حبس ابد محکوم میشدند.
چنانچه خود شما شاهد یک تعداد زیادی از محبوسین سیاسی بعد از انقلاب ثور در افغانستان بودید.
حالا به نظر شما،آیا در افغانستان کدام نفر به خاطر اعتقادات سیاسی اش در افغانستان از طرف دولت مورد پیگرد قرار میگیرد؟
هر روز در شهر و بازار افغانستان، نه زن رهبران افغانستان میماند و نه خواهرهایشان، مردم داو و دشنام میدهند، آیا کسی از طرف دولت محبوس شده است؟
پس پناهندگی سیاسی برای افغانها دلیل شده نمیتواند.
آمدیم سر موضوع پناهندگی جنگی:
درست است که در افغانستان جنگ است، درست است که در افغانستان حملات انتحاری است و مردم تلف میشوند. اما این امر در تمام ولایات افغانستان صدق نمی کند. بسیار ولایات هستند که آرام هستند، مثلآ بامیان، ددایکوندی، کاپیسا، پنجشیر، پروان و غیره ولایات.
نظر به قانون پناهندگی کشور های اروپایی اگر در یک کشور، یک ولایت هم امنیت داشته باشد، کشور های اروپایی حق دارند که پناهنده را به همان ولایت امن دوباره بفرستند.
آمدیم روی موضوع بیکاری و پروبلم اقتصادی:
شما خود یک ضرب المثل دارید که میگویید: اگر گشنه دنیا را خدا سیر نکند، بنده اش سیر کرده نمیتواند.
کشور های اروپایی خودشان حدود بیست میلیون بیکار دارند و توات فراهم کردن و امرار معیشت سه ملیارد بیکار و گرسنه جهان را ندارند.
چنانچه خودتان نیز توان این کار را ندارید و هر وقتی که پاکستان و ایران میگوید که پناهندگان افغانی را اخراج میکنیم، غالمغال شما می برآید. در حالی که هموطنان خودتان هستند.
امید وارم نشر شود تا مردم سرگردان نشوند و مصارف زیاد و خطر مرگ را برای رسیدن به کشور های اروپایی به جان نخرند.

>>>   Najib Salam
آقاى خليل زاد اعتراف مى كند كه اوغان ( افغان) نام تاريخى پشتون ها است ، اما با پر روى تاكيد مى كند ديگران( غيراوغانها) هم بايد خود را با اين نام تعريف كنند!
از اين آقا بايد پرسيد كه چرا بايد چنين شود ، چرا اوغان ها حاضر نيستند خود را تاجيك ، هزار ه و ازبيك تعريف كنند!
چرا و با چه جبرى مردمان غير اوغان ( غيرپشتون ) بايست هويت تاريخى خود را قربانى كنند !

>>>   همينطور پيش برود. همه ايرانيان از جور حكومت ديني كشور خود به غرب پناه ميبرند و ايران ميشود موطن افغان ها ." چون كه حكومت افغانستان رژيم سركوبگر و جبّار نيست و موضوع فقط شغل هست كه بحمدالله در ايران براي افغانها به وفور شغل هست

>>>   ما را زخیر تو امید نیست شر مرسان !
از اروپا وانگلیس وامریکاتقاضا داریم جنگی را که در کشور ما مشتعل ساخته اندودرین نزاع وتفرقه افگنی سه ملیون افغان را کشته وسه ملیون را معیوب وحدود پنج ملیون افغان دیگر را مجبور به ترک خانه وکاشانه ای خود نموده اند ودست هاشان تا ارنج به خون این مردم بی دفاع تر میباشد ازان باز ایستنددیگر هیچ افغانی مجبور نشود که باقبول هرنوع خطر ورنج وتعب به زندان بزرگ اروپا برودواقعا خارجی ها مسول اول جنگ در ینجا هستند کشمکش های منطقوی وجنگ های تمدن شرق وغرب ونزاع های امپریالیستی وکمونیستی وطن مارا میدان جنگ ومردم مارا هیزوم سوخت این جنگ خانمان بر انداز ساخته است یک زمانی برای افغانها رفتن به جرمنی ویزه ضرورت نبود یاد نداریم که کدام افغان انجا مانده باشد حتی در زمان جنگ های را که غربی ها بالای ما تحمیل کرده اند بعض مجاهدین زخمی ومجروح جهت تداوی به انجاها میرفتند ودوباره باز میگشتند اگر کشور ما نا امن گردیده از تجاوز وتوطیه ای انها است اگر مردم ما بیچاره واواره شده هم ازبرکت مداخلات استعماری انها است بجای این که افغانها ازانها شکایت کند وانها را به دادگاه بکشند زبان درازی وپر روی انها گوش هارا کر نموده است

شیخ علی بلخابی سرپلی

>>>   همه دنيا بدهكار افغانستان شدند و بايد بيان از شما پوزش بخوان جناب بلخابي!؟ همه مقصرند !؟ شما خودتون هيچ تقصيري در وضعيت آشفته كشور خودتون نداريد!؟ اين طلبكاري از عالم و انداختن مسئوليت عقب افتادگي جامعه و كشور خود فقط از زبان ما جوامع جهان سومي بيان ميشه

>>>   آیا افغانستان کشوری امن است؟
کشورهاى ساوول يا شاوول يهودي با تملود هاى شان («تلمود بابِلی» دیگری به نام «تلمود فلسطينى» يا «تلموداورشلیمی» تلمود به‌عنوان «تفسير شفاهی از تورات » يعنى آيت هاى تورات را به مزاج خود تفسيرکردن مانند طالبان و سلفى ها و وهابيت و دولت اسلامى) واسراييل صيهونيستى جديد اشغالگر در فلسطين و نسل گمشده شان «» "افغانه" با نام منحوس افغان و «» افغانيه و«» افغانا در هندوکش "افغان ستان " هر دو دولت-کشور هاى رانده ونفرين شده ساخته گى و بدون شجره (درخت غير ريشه) اند که خود را با زور امريکا وسازمان يهوديت جهانى درامريکا سر قدرت و هرروز مردم فلسطين را يکى و ديگرى مردمان غير پشتون راهردم شهيد مى سازند.
اقوام گريخته اش در هندوکش از تاريخ با نام منحوس باران رحمت را در فلسطين اشغالى و سرزمين خورآسان بند ساخته اند.
ازدست اين حاکمان لعنتى روز خوبى و آرامش و صلح نديديم.
فريادستان از روز نام خود در سال ميانه قرن 19 (1850) کشوری امن نبود و نه است و نه خو اهد شود.

>>>   افغانستان کشور جنگ ودر حال جنگ ونا امن ترین کشور در جهان میباشد و مهاجرین را بپذیرید .
زره

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است