دامن زدن به مسایل قومی این سرزمین بر باد رفته را هرگز به سامان نتوانسته است برساند، مشتعل شدن دامان نفاق و نفرت پراکنی، اتحاد هیچ قوم و عزت هیچ خانواده ای را تضمین نخواهد کرد!

خانه جنگی های دهه نود دستاوردی جز بی عزتی و بربادی این ملک را به ارمغان نیاورده است. رجز خوانی های قومی، بی رحمی در قتل، کشتار، چپاول، غارت و ویرانی محصول آن جز آوارگی و در به دری یک ملت هیچ افتخاری را برای رهبران و جنگاوران آن به همراه نداشته است که بتوانند بدان مباهات کنند.

رهبران و تکه دانی که از بلندای جنگ و خاکستر ویرانی کشور برباد رفته ما برای خود قصرها ساخته اند و در برج از عاج فیل تکیه داده اند تا هنوز با ادبیات تهدید و بحران آفرینی لب به سخن می گشایند هرگز در درد، آلام، مهاجرت و آوارگی مردم خودشان شریک نحواهند بود.

بارها با هم ایتلاف ساخته اند و بارها همدیگر را از پشت خنجر زده اند همانگونه که جنگ و ادامه بحران در افغانستان هیچگونه وجاحت اسلامی و دینی نداشته است تداوم آن ریشه در دشمنی اقوام با هم برادر کشور عزیز ما نخواهد داشت.

بزرگترین مشکلات را اگر نتوانیم با سر انگشت تدبیر حل نماییم با چنگ و دندان حل نخواهد شد...

سلمانعلی دوست زاده

>>>   Mansoor Badry
هر کته سر شمال که مردمِ به پا ایستاده ، معترض و عدالت خواه ما را به خویشتن داری و آرامش فرا بخواند ، مزدور و غلام ارگ است و پا بوس غنی شوونیست .
تا آنجا که قلم شکسته ام رنگ دارد ، برایش هجویه خواهم نوشت بادا باد !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است