دریا را نادیده موزه کشیدن عاقبش همین است!

کردهای عراق-سوریه همان اشتباهی تاریخی و نابخشودنی را در مورد شناخت و هم پیمان شدن با آمریکا مرتکب شدند که به اصطلاح رهبران تاجیک ما در افغانستان بعد از سال 2001 مرتکب شدند و این سناریو که نتجه اش باخت بود کاملا نقطه به نقطه بالای این مردم خوشباور و ساده دل نیز تطبیق گردید.

آمریکا از تکیه داران به اصطلاح رهبران تاجیک با سناریوی تنظم شده یازدهم سپتامبر و بهانه مبارزه علیه تروریزم با تحویل کردن چند صد کیلو کاغذ بهادار استفاده اعظمی خویش را نمود و زمینه لشکر کشی را به این سرزمین بدون حداقل تضمین و جایگاهشان در نظام بعدی آماده ساختند و فکر می کردند که فرشته های دموکراسی آمده اند و فردا دنیا گل و گلزار خواهد شد ولی دیری نگذشت که این خواب ها کام های شیرین شان را تلخ و تلختر و زندگی را برای شان تنگ و تاریک ساخت.

همان بود که آمریکا بعد از رسیدن به اهداف خویش آهسته آهسته مهره های خویش را وارد صحنه نمود و متحدین به اصطلاح موقتی خویش را که فاقد درک نظر به اوضاع بودند بطور سیستماتیک به حاشیه راند و هرکدامشان را طی نام های مختلف حذف نمود. دقیقا آمریکا این سناریوی موفق و تجربه شده در افغانستان را علیه مردم شریف کردها استفاده نمود که موفق هم شدند نخست آنها را مسلح ساخت تا علیه دولت بشار اسد و گویا داعش بخاطر خودمختاری مناطق کردنشین بجنگند و کردها هم از هیچ نوع قهرمانی و فداکاری واقعا در این راه دریغ نورزیدند.

همچنان آمریکا قسمت اعظم کردهای عراق را زیر نام آزدای و تشکیل یک دولت مستقل "کردستان" با تمام وسایل تمویل و تجهیز نمود و شهر وندان اقلیم کردستان هم هر روز به پایکوبی وخوشی ادامه می دادند و ده ها و صدها نشرات گویا آزاد زیر نام دموکراسی فعالیتشان را آغاز نمودند اما آمریکا هم از این فرصت استفاده اعظمی نمود و در این مدت در این مناطق برای خود پایگاه نظامی هم در خاک سوریه و هم در منطقه کردستان عراق آماده ساخت و کردها برای امید یک کشور مستقل "کردستان" لحظه شماری می نمودند ولی جهان در لحظات آخر شاهد است که آمریکا و متحدینش با این مردم قهرمان و ساده دل چه جنایتی را مرتکب شد برای ما از ابتدا معلوم بود آمریکا خود معتقد به دموکراسی نبوده و نیست آمریکا بعد از استفاده ابزاری اصلا نه به این گروه و مردم و نه هم به آن مردم دیگر ضرورتی دارد زیرا خصوصیات یک آله ابزاری همین است و بس.

در حقیقت آمریکا هر دو متحد موسمی خود را در میدان تنها گذاشت کاش این اشتباه تاریخی درهمینجا خلاصه گردد ولی متاسفانه و دردآورتر از همه این است که این متحدین بی خبر از سیاست و زندگی و تکیه داران تحمیل شده تمامی پل های عقبی دوستان و متحدین اصلی منطقوی این مرز بوم را بخاطر گل روی آمریکا که گویا یگانه حامی دموکراسی و نجات بشریت در کره زمین است انفجار دادند و فکر می کردند فقط آمریکا یگانه پلی است که ایشان را به محل مقصود می رساند و این محاسبه از بنیاد غلط و تباه کننده بود که اکنون پاسخ خوبی هم دریافت نمودند.

هنوز که هنوز است درضمن اینکه سوراخی برای روشنایی دیده نمی شود حتی به عمق تونل تاریکی در حرکت هستیم. بنا بقول معروف "به حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود" و همانطوریکه نباید با کلمات دموکراسی - جامه مدنی فریب خورد و این کلمات زیبا در اوضاع و احوال جداگانه از خود تعریف جداگانه و حتی متضاد دارد...

خوب حالا گذشته که گذشت ولی نسل جوانان از شکست های تلخ دیروز بیاموزند و برای فردا الگو باشند زیرا تجربه ی گذشته چراغ راه آینده است.

عطا صفوی

>>>   فاشیست های اوغانتبار از همان عروس های استند که دلشان به تجزیه میشد ولی طویانه را زیاد خواب دیده بودند
آنها چنان داوری کرده بودند که همه تاجیکان ، هزاره ها و اوزبیک های رهبران حزب حمعیت ، جنرال دوستم ، محقق ، خلیلی ، بی دانش قانون پوه استند که هر سازی که زدند میرقصند .
جنبش جوانان عدالتخواهان این سه قوم بدون شستشوی دین مقدس اسلام ، انگلیس و آمریکا با همان آرمانهای انساندوستانه و عدالتخواهانه

>>>   آنچی نوشته کرده بودم راست بود یا دورغ ؟ کجاست غیرت اوغانوالی اواغنه که باز بالای شان آمریکا و غرب مانند بابای شان وطن ما را سنت می کنند و ایشان مزدورانه خاموش اند ؟
2

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است