(این گزارش از صفحه "جمعیت امداد دانشجویی - مردمی امام علی(ع)" عینا نقل شده است)

متاسفانه در سحرگاه دهم مرداد ماه (اسد) سال جاری مامورین نیروی انتظامی بنا به دستور وزارت داخله ایران به صورت ناگهانی و بدون اخطار قبلی مبنی بر خروج این افراد از کشور، اقدام به تخریب خانه‌های عده‌ای از مهاجرین پاکستانی ساکن در اطراف تهران کرده و علاوه بر دستگیری تعداد زیادی از آنها اموال و وسایل زندگی ایشان را نیز ضبط نموده و هر آنچه که باقی مانده را تخریب کردند.
تصویری که از این اقدام به جا مانده بود بیشتر به تصویری از یک انفجار یا یک زمین‌لرزه‌ی مهیب می‌نمود تا به اخراج عده‌ای مهاجر از کشور.

لازم به توضیح است که این افراد به طور میانگین از ۳۰ سال گذشته و به صورت غیرمجاز به ایران مهاجرت کرده و در طول این سال‌ها به عنوان نیروی کار ارزان و بدون هیچ تسهیلاتی در زمین‌های کشاورزی اطراف شهر ری و کهریزک مشغول به کار بوده‌اند و در بدترین وضعیت بهداشتی و معیشتی روزگار گذرانده‌اند. کودکان این مهاجرین نیز از حق تحصیل، فارغ از مهاجر قانونی یا غیرقانونی بودن، که متعلق به همه‌ی کودکان است، محروم بوده‌اند. این در حالیست که کشورمان در سطحی از پتانسیل است که در صورت شکوفایی این مرزوبوم می‌تواند محل احیای مهاجرینی که در کشور خودشان دچار آسیب شده‌اند، باشد.

با در نظر گرفتن قوانین و اتفاقات رخ داده در این مورد سوال اساسی این است که رفتار انسانی و برخورد صحیح و توام با رافت چه جایگاهی دارد؟ آیا ایجاد رعب و وحشت و تعقیب زنان و کودکان، غارت اموال آنها، بی‌حرمتی و رفتاری غیرانسانی با آنها نیز از راه‌های اخراج مهاجرین غیرمجاز محسوب می شود؟ در حالی‌که در کشور نه تنها موقعیت زندگی مناسبی برای این مهاجرین مهیا نمی‌شود، بلکه برخی از آنها به معضلات بیشتری پیش از مهاجرت دچار می‌گردند.

در شرایطی که رفتار غیرانسانی دولت آمریکا علیه مهاجرین را به شدت نقد می‌کنیم و در رسانه‌ها و فضاهای عمومی شهری، رفتار ناعادلانه با مهاجرین آمریکا را به نمایش گذاشته و مورد بحث قرار می‌دهیم، چگونه می‌توان چنین برخوردهایی با زنان و کودکان مهاجر را توجیه کرد.

سوال دیگر این است که اگر چنین برنامه‌ای برای رد مرز مهاجرین وجود داشته، چرا این برنامه در وضعیت فعلی کشورمان عملی شده؟ در وضعیتی که مردم کشورمان با مشکلات اقتصادی جدی روبرو هستند، روز به روز فقیرتر می‌شوند و نگران سیر کردن شکم خودشان هستند و امکان همدردی با حقوق انسانی سایرین در آن‌ها کمرنگ‌تر است. آیا چنین شرایطی برای اجرای چنین طرح‌هایی مساعد است؟ یا آیا این‌طور القا می‌شود که مسوول گرفتاری‌های مردم ایران این عده مهاجرین هستند و مسئولین نیز با این اقدام در حال کنترل شرایطند؟

هیچکس حضور بیگانگان بی‌مروتی که با ربودن آرام و آسایش از دل یک ملت زیست می‌کنند و سرمایه‌های یک سرزمین را به تاراج می‌برند، نمی‌پسندد؛ اما روشن است مهاجرینی که این روزها با رفتاری عجیب، آواره و رانده شده‌اند، از این دسته نیستند و نگاهی کوتاه به خرابه‌های خانه‌ها و اثاثیه‌شان و آشنایی مختصر با این خانواده‌ها، بر ما معلوم می‌سازد که سال‌ها حضورشان در این ملک جز محرومیت، نصیبی به آنها نرسانده.

کد (6)

>>>   ساختن حلبی آباد به نفع مهاجرین هم نیست ، میشه محل خلافکاری و فقر

>>>   من یک ایرانی هستم و خیلی ناراحت شدم...ما همه برادریم...

>>>   ای وای به انسان و انسانیت و مسلمانی، واقعا آدم نمتوانن به چه باور کند، اگر خانه آتش بگیرد و اعضای آن متاثر شود، مانن بنی آدم اعضای هم دیگر اند، معنی اش رو از دست میده کجاست آنون خدای که همه داد می زنن خدا!!!!! کجاست انسانیت ،کجاست دین داری، و مسلمانی، آدم شرمش میاد که اسم آدم رو بهش بیزارد، ای وای خدا وای خدا.

>>>   هرساختمانی که خلاف ساخته شودبایدتخریب شود

>>>   اقدام قانونی بوده است

>>>   مهاجر که خانه ندارد اگرخانه داشته باشد مقیم است خانه مال ایرانی بوده است.

>>>   اینها خراب شده و افراد ساکن در ان به اردوگاه برده شدن

>>>   دوستان به عنوان یک ایرانی دیدن این صحنه ها و رفتار ها قلب بنده به درد می اید اما مشکل اینجاس که این زندگی از پایه مشکل دارد
در متن نوشته شده که این افراد در زمین های کشاورزی اطراف کهریزک کار میکنند اما این اشتباه است
اصل قضیه این است که پاکستانی های مقیم ایران هیچکدام اصلا کار نمیکنند و ۱۰۰% پاکستانی های مقیم ایران با گدایی کردن روزگار میگذرانند و خیلی اوغات برای گرفتن پول بیشتر در راه گدایی از مردم دست به اعمال شنیعی میزنند که انسانیت به گریه در می اید
نوزادان را ناقص میکنند و برای گدایی پرورش میدهند که قطعا اگر کارشان رونق بگیرد هرچه بیشتر به این اعمال وحشتناک دست خواهند زد

محاجرین افغانستان از بدو ورود شروع به کار و عرق ریختن میکنند و نان حلال بر سر سفره خود میبرند اما محاجرین پاکستانه عبدا از راه درست کسب درامد نمیکنند و از طرفی تفاوت مذهبی انها که اغلب وهابی مذهب هستند در جامعه ی شیعی مشکل ساز خواهد بود

بعنوان یک ایرانی اعتقاد دارم محاجرت به هر نقطه از کره زمین حق طبیعی تمام مردم است اما چنین جامعه ی قبح شکنی هم هیچ جای دنیا قابل پذیرش نیست
چرا انها نباید کار کنند و نان فلج کردن نوزادان خود را بخورند؟؟؟؟
بنظرتان راهی جز این برای متوقف کردن این اعمال وجود دارد؟
شاید بگویید این ایرانی از در نژاد پرستی حرف میزند و دروغ میگوید اما به ولله افغانستانی های مقیم ایران حرفم را تایید میکنند

از بین محاجرین پاکستانی در ایران همگی به طور صد درصدی در حال گدایی و کارار های خلاف هستند
این اعمال نه در ایران و نه در افغانستان پذیرفتنی نیست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است