شدت عملیات نظامی طالبان در واقع یک جواب سربالا به تقاضای صلح دولت و مردم افغانستان بوده و نوعی بی اعتنایی به خواسته حامیان جهانی صلح و فتوای شورای علمای جهان اسلام در مکه مکرمه است.

این اوضاع نشانگر این است که فشار لازم و کافی بر طالبان و حامیانشان از طرف جامعه جهانی و امریکا هنوز وارد نگردیده طوریکه در اوایل اعلان جنگ امریکا ضدتروریزم در زمان جنرال مشرف رییس جمهور وقت پاکستان که به زمامداران پاکستان از جانب امریکا گفته شده بود که (اگر از جنگ بر ضدتروریزم مریکا پاکستان حمایت نکند به عصر حجر برگردانده خواهد شد) که بعد از آن دیدیم پاکستان با چرخش 180 درجه اجبارا از اعلان جنگ بر ضد تروریزم آمریکا حمایت خود را بظاهر اعلان کرد و تایک مدت هم انتظار کشید و در پشت پرده کارهای خود را انجام می داد.

ولی حالا معلوم می شود که به همان اندازه گذشته هم فشاری بر بالای طالبان و حامیانشان وارد نگردیده است که طالبان مثل همیشه بر طبل جنگ می کوبند و بر حملات نظامی خود شدت می بخشند اینها نمایانگر این است که از پیروزی نظامی هنوز مایوس نگردیدند که تاحالا به هیچ نوع مذاکره صلح خواهانه با دولت و مردم افغانستان حاضر نمیگردند و هیچ نوع انعطافی از خود نشان نمی دهند که ایجاب می کند تا جانب دولت افغانستان به حلوا حلوا دهن خود را شیرین نسازد.

زیرا طالبان همان موضعی را که در زمان حاکمیت خود در کابل داشتند هنوز از همان موضع خود عدول نکردند بلکه بر همان موضع گذشته شان پافشاری دارند پس لازم است تا به امیدهای واهی دل نبندیم تا باعث ضعف مورال نیروهای نظامی و امنیتی خود گردیم زیرا همه ما یقین داریم که تا فشار کامل و کافی نظامی در داخل در جبهات جنگ با کوبیدن مراکز نظامی دشمن و فشار سیاسی و اقتصادی از بیرون بر بالای طالبان و حامیانشان بطورجدی وارد نگردد.

ایجاد صلح و امنیت در کشور ما یک آرزو و خیال بیش نخواهد بود بنابراین کمرها را باید همچنان بسته نگهداریم و مثل همیشه مصمم بدون تزلزل به پیش رویم.

سید محمد خیرخواه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است