کارشناسان سیاسی و نظامی بالاخره همه و همه در این یکی دو روز فریاد می کشند: "آی غزنی در آتش می سوزد و برای نجات مردم غزنه و جلوگیری بیشتر از وحشت و سوزانیدن آثار تاریخ پر بهای این مرز و بوم باید هرچه زودتر رییس جمهور، شورای امنیت و در مجموع ارگان های امنیتی دست به کار شوند".

ولی بی خبر از اینکه هرگز هیچ پدری فرمان کشتن فرزندان خویش را که یک عمر برایشان زحمت کشیده و تا اینجا رسانیده است صادر نخواهد نمود زیرا هست و بود و زندگی این حاکمیت در موجودیت همین فرزندان ناخلف خون آشامشان خلاصه می گردد.

مگر آیا این رژیم و این گروه تباهگر خواستش نابودی تاریخ درخشان این سرزمین نیست؟ وقتی چنین است پس این خواهش بیجا چرا؟ زمان آن فرا رسیده است که با این دیدگاه ساده اندیشی بلادرنگ وداع گفته و نقطه پایانی گذاشت و نباید از گرگ درنده دیگر توقع ترحم داشت.

عطا صفوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است