روز گذشته نشست خبری دو وزیر جنگ را دیدم و شنیدم. من به اطلاعات ناقص، غیر حرفه‌ای و عوام‌فریبانه ی هر دو حیران شدم. آیا می‌شود با این رهبران نظامِ جنگی بر چنین جنگ پیچیده ای غالب شد؟

به باورم ما نیاز به یک قرارگاه فرماندهی آهنین داریم زمانیکه دشمن جان سیصد انسان را در یک هجوم ناگهانی با خاک یکسان می‌کند رییس جمهور مکلف است تا قرارگاه فرماندهی جنگ را سامان داده و دفترش را آنجا قرار دهد.

قرارگاه جنگ را چه کسانی می‌سازند:
1. وزاری جنگ یعنی افسران باصلابت و باهیبت قوای مسلح (ارتش، پولیس و استخبارات)
2. استراتژیست‌ها (کسانیکه فکر و تاکتیک جنگ را طرح می‌کنند) چیزی‌ که به‌ نام رییس ستاد ارتش شهرت یافته است.
3. منابع گسترده حمایتی (حکومت مکلف به تامینات لوژستیکی جنگ است)
4. نیروهای ضربتی و آماده ی حمایتی (گارنیزیون‌ها مکلف به انسجام این نیروها هستند)
5. فرماندهی کل یا رییس دولت (کسیکه امر جنگ را به عهده دارد)
6. گروه‌های فعال کشف و استخبارات که بتوانند منابع حمایتی دشمن را شناسایی کنند.
7. گروهی‌ از متخصصین هماهنگی خبر که بتواند بصورت مستمر مردم را از وضعیت جنگ آگاه سازند.

فرماندهی کل باید با قاطعیت حلقه‌های بالایی را بصورت زنجیره‌ای رهبری کرده و با ضربات شدید به دشمن جریان جنگ را سازماندهی و رهبری کند. در کشوری‌ که روزانه صد نفر قربانی جنگ می‌شوند هیچ چیز اهمیت بیشتر از امنیت شهروندان ندارد.

ملک ستیز

>>>   همین امروز ملک ستیز وزیر به اصظاح خودش جنگ مقرر هستید به الله قسم اگر باز غنی ویا کسی دیگری را انتقاد کنند زیرا در خاصیت ذاتی لندغران حک شده است فقظ ّّبول وثروت ارزو ی تان است وبس

>>>   حال این حکومت چه خواهد کرد؟
آیا «فراریان پیروز» تا حومه غزنی تعقیب خواهند شد؟
و یا حریم قبیله مقدس تر از خون آن سرباز مظلومی است که خونش بر خیابان غزنه ریخت و پیکرش به دست وحشیان مثله شد؟
مردم از حکام افغان و منشیان دربار پاسخ می خواهند‌.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است