اتحادیه ی اروپا اخیرا در کابل به پیگیری دوسیه ی جنرال دوستم در مورد احمد ایشچی تاکید کرد اما در مورد حمله ی طالبان بر غزنی که موجب به آتش کشیدن شهر غزنی و قتل صدها نفر شده است حرفی نداشت.

برگشت دوستم پس از تبعید یکساله پس از توافق رییس جمهور غنی تحت فشار تظاهرات هوادارانش در ولایات شمال برخلاف ادعای اطرافیان و طرفدارانش دوستم را در تنگنا و دشواری های بیشتر از پیش قرار داده است. برنده ی این بازی نه دوستم بلکه اشرف غنی بود که شورش های هواداران دوستم را در شمال مهار کرد و او را در نظارت خود به پایتخت کشاند.

آنچه که در مورد بازگشت دوستم به دفترش با اعاده ی صلاحیت و مقامش بعنوان معاون اول ریاست جمهوری و بعنوان پیروزی تبلیغ و تلقی می شود غیر واقعی و یک توهم است. معاونین رییس جمهور در قانون اساسی فاقد صلاحیت هستند و تفویض هر گونه صلاحیت در این کرسی از اختیار رییس جمهور است که غنی از همان آغاز نه تنها صلاحیتی برای جنرال دوستم تفویض نکرده بود بلکه با فرمان جداگانه احکام و امضای معاونانش را در نهادهای دولتی فاقد اعتبار خوانده بود.

درحالیکه دوستم بر مسند معاونیت اول ریاست جمهوری صلاحیت اجرایی ندارد پرونده ی او در مورد اذیت جنسی ایشچی هم چون شمشیر داموکلس بالای سرش آویزان است.

محمد اکرام اندیشمند

>>>   این شمشیر باید به طور دوامدار بالای سر جنرال دوستم اویزان باشد در غیران بغاوت میکند
خماری

>>>   Tuwhidi
آیا باورتان می شود در همین وضع که شهرغزنی در آتش تعصب وتحجرمذهبی و قبیله یی می سوزد برخی ها هنوزهم در فکر برتری جویی اند . نمی دانند، که درشهر غزنه آن قدر اجساد بی گناهان از تاجک ،هزاره گرفته تا پشتون هرطرف پراکنده شده ومتعفن است که کسی را یارای رفتن به نقاط مختلف شهر نیست.
تاهنوز اجساد مردگان جمع اوری نشده ، مغازه ها آتش گرفته ، ادارات دولتی سوخته است ، ده ها جسد در منازل وخیابان ها دیده می شود ، آن جا فاجعه بشری اتفاق افتاده است .
اما برای حکومت بی تفاوت است شهر سوخته ، بی گناهان به شهادت رسیده، زنان وکودکان مظلوم بی پناه شده اند، بسیاری خانواده ها اعضای خویش را گم کرده واز سرنوشت شان بی خبراند . با این وجود در کابل هنوزهم به دهل صلح می کوبند و خواب می بینند که طالب ها فقط برای کسب امیتاز این حمله را انجام داده اند گویا هیچ جنایتی انجام نشده است.
یکی ازاین ادمک ها که کودکان وزنان و بسته گان شان در خارج وبه ویژه در غرب زندگی ارام دارند نبی مصداق است که این استدلال را می نمود.
شرم است ، خجالت بکشید با کی وباکدام گروه صلح می کنید . به آنهایکه ملکی ها را می کشند ، شهر ها را آتش می زنند و چرک وجنابت از سر روی شان می بارد با همین هاصلح می کنید؟
ای استدالال ها برای مردم قابل توجیه نیست این ادمک ها فقط خود را در انظار عامه واذهان عمومی منفور می سازند.

>>>   درکشورهای خود شان مردان باهم ازدواج میکنند اما درافغانستان تاحال کجا ثابت شد که نتیجه مثبت است یا منفی ؟ می خواهند دوستم محاکمه واز صحنه سیاسی خارج ساخته شود

>>>   Haroon Amirzada
جنگ غزنی، نبرد میان دو فرهنگ آشتی ناپذیر است
جنگ غزنی، جنگ چند نفر طالب وحشی زیر فرمان آی اس آی نیست.
این جنگ بخاطر "آیس کریم" هم نیست.
پس این جنگ بخاطر چیست؟
این جنگ قدرت نمائی فاشیزم حاکم در ارگ کابل است، که مدیریت سوختن غزنی، یکی از گهواره های تمدنی خراسان بزرگ را در دست دارد. این جنگ، جنگ عقده حقارت و انتقام از فرهنگ های والا و انسانی است.
اما این جنگ، نخستین و آخرین جنگ عقده حقارت یک فرهنگ روانی و خشن نیست. این جنگ تداوم جنگ سه قرنه است، که از یک طرف میان فرزندان وحشی سلیمان اوغان و از طرف دیگر مدافعین فرزندان کوه پایه های هندوکش، نمادی از یک تمدن بزرگ و پر افتخار جریان دارد.
در نتیجه این جنگ های خانمانسوز خراسان بزرگ همه هست و بود، نام و نشان خود را از دست داد و در زیر نام اوغان و افغانستان در اشغال این و آن قدرت تجاوز گر خارجی افتاد. در حال حاضر این کشور در اشغال بیش از ۴۰ کشور جهان قرار دارد.
آتش این جنگ خانمانسوز محدود به غزنی نخواهد ماند، دیر و یا زود به کابل، هرات و یا بلخ خواهد رسید و در آتش عقده حقارت و انتقام محمد گل مومند طوریکه بار ها سوخت باری دیگر هم خواهند سوخت.

>>>   eroughi
ــ به آتش کشیدن بیرحمانه ی غزنی ، پایتخت تمدن اسلامی ، لکه ی ننگی است بر پیشانی سردمداران جهان اسلام چون سعودی ، امارات متحد عربی ، قطر ، ایران ، پاکستان وغیره که تا هنوز حتا یک اعلامیه ی رسمی ای در تقبیح ویرانی آن شهر که باری خود آنرا با دهل و سرنا مرکز تمدن اسلامی نامیده بودند ، به نشر نسپرده اند .
ــ فاجعه ی غزنی مایه ی شرم بزرگی است برای امریکا و ناتو که با موجودیت هزاران سرباز و وسایط مدرن جنگی اش در افغانستان ، جلو نابودی و ویرانی آنرا نگرفتند .
ــ فاجعه ی غزنی لکه ی ننگی است بر پیشانی رهبران دولت فاسد و نابکار افغانستان بخصوص مدیران امنیتی آن که بجای اعلام عزای ملی ، با بیشرمی تمام در محافل و در برابر کمره ها ظاهر شده ، شکستهای ننگین شانرا با گزافه گویی های مکارانه پنهان مینمایند .
تا اکنون نه رییس جمهور ، نه رییس اجراییه و نه مشاور ارشد شورای امنیت ملی ، کشتار بیرحمانه و به آتش کشیدن شهر را طی اعلامیه رسمی تقبیح کرده اند . تاکنون هیچ کدام نخواسته اند در صحنه حضور بیابند .
وحتا اینبارهیأت حقیقت یاب هم تشکیل نشد .
و اما ما امیدواریم فاجعه ی غزنی تکانه ی بزرگی باشد برای اتحاد و بیداری مردم که هرروز فرزندان شان را همانند گوسفندان برای آسایش بیشتر رهبران مافیایی- قومی دولت فاسد ، قربانی می دهند .
مردم باید بدانند : « کسانی که در برابر ظلم ، بیعدالتی و فساد متحدانه به مبارزه نمی پردازند ، در زندانهای ظالمان همدیگر را ملاقات خواهند نمود . » فروغی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است