وقتی كرزی كنار رفت اشرف غنی ریيس جمهور شد با خودم گفتم: خدا را شكر! زیرا كرزی بسيار زيركانه در نابودی مردم ما می كوشيد بدون اينكه بزرگان ما به برنامه های مخرب آن پی ببرند اما غنی آنقدر فهم و شعور سياسی بالا مانند كرزی نداشت.

غني آرزوهای بزرگ داشت آرزوی تک قومی كردن كشور، تک قومي كردن حكومت، سركوب و تابع ساختن رهبران غير پشتون و... وی در برخي كارهایش مانند سركوب سران غيرپشتون موفق بود. عبدالله را بي صلاحيت كرد، احمد ضيا را خانه نشين كرد، دوستم را تبعيد كرد که در حال حاضر منزوی است، عطا را از بلخ كنار زد، حتی جنبش روشنايي را خاموش كرد، جنبش خراسان خواهی را با درگير انداختن عبدالله و عطا از بين برد، قيصاري را به زندان انداخت و اعتراض فارياب را درهم شكست اينها كارهای موفق اما احمقانه اشرف غنی بود.

هيچ سياستمداری در يک كشور چند قومی بزرگان اقوام و سران سياسی را از خود نمی راند بويژه در كشوری مانند خراسان زمين كه سران اقوام فاقد توان و رهبری مردم بودند از آنها می توانست در راستای اهداف خود مانند كرزی استفاده كند. كرزی با تمام جنايت های پيدا و پنهان خود همچنان در ميان عده ای نا آگاه جايگاه خود را بعنوان بزرگ تثبيت كرده بود غنی هم می توانست از اين آدمک ها مانند كرزی براي رسيدن به هدف پشتونيستی خود استفاده كند و برای انتخابات بعدی هم بدون مشكل خاص می توانست با تقلب خود را پيروز معرفی كند اما وی عجولانه حركت كرد.

از انتحاری و نيروهای نظامی برای قتل عام، رعب و وحشت و سركوب غيرپشتون ها بيشتر از كرزی استفاده كرد، رهبران احمق غير پشتون را از خود راند اين بزرگترين اشتباه سياسی و حماقت غنی بود كه همه را عليه خود شورانده است همه بسيج شده اند تا مانع پيروزی وی در انتخابات يا استمرار حكومت وی شوند حتی اگر رهبران سياسی اقوام اجازه حكومت كردن را به وی بدهند مردم اين اجازه را به او نخواهند داد.

حكومت فاشيستی غنی با وجود جناياتش يک خوبيت هم داشت و آن این بود که جامعه را از خواب بيدار كرد، تفكرات خطرناک فاشيستی، قبيله گرايی و پشتونگرايی را شناختند. غنی نتوانست مانند كرزی آهسته آهسته پيش برود از عطا، دوستم، محقق، قانونی، امرالله صالح و... در جهت منافع مكتب پشتونيزم خود استفاده كند وی شكست خورده است.

تاريخ ثابت كرده است با قتل، كشتار، سركوب و رعب و وحشت نمي شود حكومت كرد مانند اشرف غنی كه سياستمدار ناموفق و شكست خورده مكتب پشتونيزم است.

گل امیری

>>>   Badry
بالأخره پیدا کردیم که هموطنان لغمانی ما ۲۰۰۰ سال پیش دانشگاه را بنیان گذاشته و عدد صفر را به جهانیان معرفی نموده اند . حتمی فیثاغورث ، سقراط ، بقراط و افلاتون لغمان آمده ازین دانشگاه سند فراغت گرفته اند . مشکل اینجاست که در روزگار ما ، تنها شادی ها ازین دانشگاه سند فراغت می گیرند !

>>>   Haroon Amirzada II
فرهنگ عزاداری و جنبش انتقام شهدا

در ۱۸ سال اخیر فرهنگ عزاداری‌ و شهید پروری عجیبی در افغانستان شکل گرفته است. چون سلسله شهدا و عزاداری ها بی انتها است، شهیدای تازه جای شهیدان روز گذشته را به بسیار آسانی می گیرند. در نتیجه همه شهدا فراموش شده منتظر شهدای جدید گلگون کفن میشوند.
بدین ترتیب جنایات قاتلان و سیاست مداران خونخوار زود فراموش میشوند.
جالب اینست که حتا بازماندگان قربانیان روزی دیگر به ملاقات قاتلان عزیزان شان به دیدن جلاد بزرگ به ارگ می روند ، عکس های یادگاری می گیرند و با گفتن دوعا، تسلیت و اشک‌ تمساح و چند پول ناچیز ارواح شهدا شاد میشود. بدین ترتیب فاشیزم شمشیر خونین خود را بیشتر تیز می کنند و برای گرفتن جان های بیشتر آماده میشوند.
کرزی، غنی و گلبدین ازین طریق به بسیار آسانی به بابای ملت شهید پرور تبدیل شدند. آنها با بسیار شجاعت قاتلین عزیزان مانرا فرزندان دلیر و اصیل قبائل پشتون می شمارند.
اگر یک جنبش انتقام شهدا و همبستگی میان بازماندگان قربانیان در کشور بوجود می آمد تا انتقام خون عزیزان خود را از اهریمنان بگیرند، امروز شاید فاشیزم و برادران تروریستی شان و حامیان خارجی شان تا این حد گستاخ و جلاد نمی شدند. ازینرو باید قبل از همه خود را ملامت کرد، که بحیث طعمه آسان شکار چیان میشویم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است