در 18 سال اخیر فرهنگ عزاداری‌ و شهید پروری عجیبی در افغانستان شکل گرفته است چون سلسله قربانیان و عزاداری ها بی انتها است.

قربانیان تازه جای قربانیان روز گذشته را به بسیار آسانی می گیرند در نتیجه همه جان باختگان فراموش شده منتظر قربانیان جدید گلگون کفن می شوند بدین ترتیب جنایات قاتلان و سیاستمداران خونخوار زود فراموش می شود.

جالب این است که حتی بازماندگان قربانیان روزی دیگر به ملاقات قاتلان عزیزانشان به دیدن جلاد بزرگ به ارگ می روند، عکس های یادگاری می گیرند و با گفتن دعا، تسلیت و اشک‌ تمساح و چند پول ناچیز ارواح قربانیان شاد می شود بدین ترتیب فاشیزم شمشیر خونین خود را بیشتر تیز می کند و برای گرفتن جان های بیشتری آماده می شود.

کرزی، غنی و گلبدین از این طریق به بسیار آسانی به بابای ملت شهید پرور تبدیل شدند آنها با شجاعت بسیار قاتلین عزیزانمان را فرزندان دلیر و اصیل قبایل پشتون می شمارند اگر یک جنبش انتقام شهدا و همبستگی میان بازماندگان قربانیان در کشور بوجود می آمد تا انتقام خون عزیزان خود را از اهریمنان بگیرند امروز شاید فاشیزم و برادران تروریستی شان و حامیان خارجی شان تا این حد گستاخ و جلاد نمی شدند از اینرو باید قبل از همه خود را ملامت کرد که بحیث طعمه آسان شکارچیان می شویم.

هارون امیرزاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است