اشتیاق عطا الله و فرزانه برای درس خواندن باعث خشم و اتحاد شوونیزم و تروریزم برای نسل کشی هزاره ها گردیده است.

پدرش حسن رحیمی که کارگر یک نانوایی است می گوید که در روزی که فرزندان دوگانه اش کشته شدند تقریبا شکم گرسنه به مکتب رفته بودند چون دیگ عدس نپخته بود و با نوشیدن یک پیاله چای تلخ و نان خشک به مکتب رفتند و به خانه برنگشتند.

واقعا هم نسل جدید هزاره ها با تحمل صدها درد و غم اکثرا با شکم گرسنه راهی مکتب می شوند تا علم بیاموزند و در روشنایی علم سرنوشت فردای خود را رقم بزنند اما در مقابل عده ای فرزندان خود را برای انتحار، انفجار و انسان کشی آماده می نمایند تا بهشت را از راه نسل کشی هزاره ها نصیب گردند.

متاسفانه در افغانستان تقابل فرهنگ روشنایی و دانایی که هزاره‌ها تعقیب می کنند و فرهنگ خرافه پرستی، انتحاری و انفجاری که عده‌ای از دیگران تعقیب می کنند وجود دارد علت عمده ای که هزاره ها را به قتل می رسانند هم فقط ترس از فردای روشن نسل جدید هزاره ها در انتخاب آموزش علم و دانش است.

از نگاه تاریخی حکومت ها در افغانستان اپوزیسیون هزاره ها بوده است و مانع رشد هزاره ها گردیده است با کمال تاسف حکومت وحدت ملی در اتحاد با تروریزم از حالت اپوزیسیون عبور نموده و کمر به حذف فیزیکی هزاره ها بسته کرده اند و بیم از آن دارند که مبادا نسل جدید هزاره ها به علم و دانش مجهز گردند گرچه از نگاه تاریخی و جامعه شناسی فاشیزم و تروریزم کامیابی های موقتی داشته اند ولی در آخر آرمان خود را به قبرستان برده اند پس امید آن می رود که روزی لشکر روشنایی و دانایی بر لشکر فاشیزم و تروریزم پیروز گردد و آرمان عطا الله و فرزانه و تمام قربانیان روشنایی و دانایی انگیزه ای برای این کار باشد.

حسن علی عدالت

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است