از دو روز قبل که حنیف اتمر استعفا داد و غنی آن را قبول کرد و روز قبل که سه مقام امنیتی دیگر استعفا دادند و عنی با آن موافقت نکرد بازار گمانه زنی ها بسیار گرم و داغ شده است که عمده آن این است:

1. اختلافات سیاسی و نگرشی متفاوت به اصطلاح مقامات ارشد حکومتی بخاطر منافع ملی و اینکه موضوع بصورت ظاهری در استعفانامه دیروز اتمر و اظهارات امروز غنی به شکل ریاکارانه مطرح گردیده است.
2. اوضاع بد امنیتی، اعتراضات و نارضایتی های مردمی.
3. تمهیدات اتمر برای انتخابات ریاست جمهوری آینده و استعفای سه مقام امنیتی دیگر در دفاع و هماهنگی با اتمر.

این گمانه زنی های سه گانه به احتمال زیاد مردود است؛
اول: اینکه جلسه دو روز قبل غنی با مشاور ارشد، رییس امنیت و وزیران دفاع و داخله اش از نوع جلسه چند روز قبل وزیر داخله با معاونش بوده که وزیر از روی عصبانیت خطاب به معاونش می گوید "معاون صاحب بی کفایت بشین چتیات نگو ووو" که همه دیدیم، خواندیم و شنیدیم. که نیاز به تکرار نیست. این مصیبت را باید قبول کرد که وجدان و اخلاق انسانی در افکار مقامات بالای حکومتی مرده است و مرده.

از صاحبان وجدان های مرده و مزدور نباید انتظار داشت که برای منافع ملی اختلاف نظر و نگرشی متفاوت داشته باشند که منجر به استعفا گردد واقعیت این است که در جلسه دو روز گذشته غنی بالای افراد حاضر در جلسه خود را رییس جمهور رییس جمهور کرده و بخاطر حادثه روز عید فیر و شلیک چند راکت بی اثر بالای کاخش. جناب مشاور ارشد، وزیران داخله، دفاع و رییس امنیت ملی را با قهر و غضب مورد فحش و ناسزا قرار داده و بی ادبی را از حد گذرانده، در اوج عصبانیت چندین بار از کلمه "بی کفایت" و بدتر از آن استفاده کرده و آنهم با جیغ و پیخ بسیار زننده که در نتیجه جلسه متشنج شده و مخاطبین در مقابل رییس صاحب در دفاع از خودشان واکنش و عکس العمل نشان داده اند که عصبانیت رییس جمهور چند برابر شده و کنترلش را از دست داده با فحش و دشنام از همه می خواهد که استعفا کنید اتمر هم با عصبانیت بلند می شود با عجله یک استعفانامه روی کاغد غیررسمی می نویسد رییس هم ناخوانده امضا می کند آن سه نفر دیگر هم از شدت تحقیر و توهین روز قبل فردایش (روز گذشته) استعفا می دهند اما غنی امروز مثل غنی دیروز نبوده با دخالت عبدالله عبدالله با استعفای این سه تن موافقت نمی کند.

دوم: اوضاع بد امنیتی و نارضایتی های مردمی نیز در این خصوص ربطی ندارد چون آنچه که در نگاه و باور استبدادگران و ستم پیشه گان ارزش ندارد رای و نظر مردم است. از جانبی بر فرض محال اگر ذره ای به فکر مردم می بودند و کارنامه ی سیاه و ننگینشان را نظر می گرفتند به هیچ قیمتی نباید به ماموریت ناکامشان ادامه می دادند اخلاقا باید استعفا می کردند و می رفتند.

سوم: در افغانستان تقریبا مد شده است هر مقام که بنا به هر دلیلی از مقامش کنار برود و عزل گردد حتی به دلیل دزدی و سوء استفاده از مقامش گفته می‌شود که می خواهد خود را برای ریاست جمهوری آینده آماده کند همه می دانند که اوضاع و شرایطی حاکم بر افغانستان چنان است که تصمیم ریاست جمهوری گذشته، حال و آینده در دست آمریکا بوده و خواهد بود "که سپنتا شاهد است." مگر اینکه مردم افغانستان واقعا اراده کنند و حق تعیین سرنوشتشان را از غارتگران باز ستانند.

حالا هم اتمر از استعفا کردنش و هم غنی از موافقت نمودنش پشیمان هستند چون آن تصمیم (استعفا و موافقت) در یک جو کاملا متشنج که اساسش عصبانیت و ناراحتی بوده صورت گرفته است بخصوص عادت همیشگی و به مرگ غنی که با زیر دستان خود با پرخاشگری، بی ادبی، تحقیر و توهین و عصبانیت جنون آمیز رفتار می کند نقش عمده داشته است بنابراین تصور هر مورد و عامل دیگری بی مورد خواهد بود.

لازم به یادآوری است که در زمان کرزی هم برای اتمر که وزیر داخله بود نیز چنین موردی پیش آمده بود بخاطر فیر چند راکت که بالای خیمه مجلس بزرگان (لوی جرگه) صورت گرفته بود و کرزی در آن جلسه حضور داشت که پس از قهر و غضب کرزی اتمر استعفا داد یا برکنار شد.

(دقیق یادم نیست) خلاصه اتمر بعد از این با حسرت و افسوس از تصمیم عجولانه ی دیروزش دوباره به پیکر نیمه جان "حزب حق و عدالت" خواهد چسبید و چنگ زد.

جلال مهجور

>>>   از کجا معلوم که این گپا راست باشد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است