"سلسله ي چشتيه از هرات تا اجمير" كنفرانس بين المللي عرفان و فرهنگ توسط بنياد مدني نوانديشان در هرات و موسسه ي مطالعات فارسي در دهلي براي مدت دو روز در هرات برگزار شد!

هند و افغانستان از دير باز مناسبات تاريخي و فرهنگي مشترك داشته اند و امروز نيز داراي روابط چند بعدي ميباشند. يكي از عناصر پيوند دهنده ي دو ملت سلسله ي چشتيه بوده است.

چشتيه شاخه اي از عرفان تصوف است كه به همگرايي، صلح، دوستي، تساهل و تعامل تاكيد دارد و جهان امروز سخت به اين عناصر از ياد رفته نياز دارد. ما بر اين باور داريم كه دست يافتن به صلح ، دوستي و انسان گرايي بدون فرهنگ ممكن نيست.

فرهنگيان، نويسندگان و اساتيد دانشگاه دو كشور افغانستان و هندوستان زير نام اين كنفرانس دريچه اي تازه يي را براي ادامه ي گفتگو و تعامل هاي فرهنگي و ادبي گشودند و من مفتخر هستم در اين برنامه سهمي داشته و قدمي برداشته ام.

جا دارد تشكر و قدر داني داشته باشم از حضور محترمان جناب سيد وحيد قتالي رييس اداره ي امور كشور، جناب والي صاحب ولايت هرات، جناب آقاي سنچاركي معين وزارت اطلاعات و فرهنگ كشور، جناب سيروس علاف مشاور صاحب رياست جمهوري، محترم كمار گرو سركنسول محترم كشور هندوستان در هرات، بانو ناهيد فريد نماينده ي پارلمان، دكتور داوود منير ريس انجمن ادبي هرات ، جناب آقاي آزاداني ريس محترم خارجه ولايت هرات، استاد نازنين جناب پرتو نادري، استاد افسر رهبين خورشيد، استاد محمد ناصر رهياب، استاد گرانقدر آقاي سخا و استاد گرامي عبدالغني نيكسير، اقاي سيد خليل يوسفي، آقاي فرامرز سروري مسوول كاشانه ي هرات و دوستان فرهنگي، شاعران و اهالي رسانه كه در برگزاري برنامه تلاش و همكاري نمودند.
از اساتيد دانشمندم جناب سيد اختر حسين و جناب عليم اشرف خان كه بدون همت و حمايت ايشان ممكن نبود برنامه برگزار شود، سپاسگزارم.

ما در قالب برگزاري اين جشنواره بر آن شديم تا دوباره تاريخ و فرهنگ مشترك دو ملت را احيا كنيم و از طريق مطالعه، گفتگو و تعامل راه كاري براي ترويج فرهنگ دوستي، صلح و همدیگر پذيري داشته باشيم. در اين برنامه اساتيد دانشگاه و اهالي قلم و فرهنگ از كشور هندوستان، كابل و هرات اشتراك كردند و مقالات علمي و تحقيقي ارايه نموده كه در آينده در قالب يك كتاب منتشر خواهد شد!
اميدوارم باقدم هايي هرچند كوتاه اما استوار و آيينه دار فرهنگ، تمدن و تاريخ غني اين ديار باشيم.
با آرزوي سلامتي براي نيروهاي قهرمان امنيتي و تلاشهاي فداكارانه شان!

سمیه رامش

>>>   یک نفر بود در زمان های قدیم یک خواندن قوالی میکرد و میگفت:
من سگ دربار عبدالقادر جیلانی ام.
نمیدانم که این عبدالقادر جیلانی از سلسله خواجه های چشتیه هرات است و یا از اجمیر هندوستان است،بهرصورت یک سلسله صوفی ها بنام سلسله قادریه وجود دارد.
اینها کسانی هستند که ترک دنیا کرده اند و صرف مصروف تصوف هستند.
این سلسله در دیگر ادیان مانند مسیحیت و یهودیت و بودایی و هندوییزم نیز وجود دارد.
در زمان سلطان محمود غزنوی نیز یک سلسله دیگر شان بود که بنام لت های سلطان محمود یاد میشدند و آنها هیچ کاری نمیکردند و شب و روز خواب بودند واز طرف سلطان محمود اعاشه و اباطه میشدند.

>>>   محترمه سمیه رامش !
بهترین کارعرفانی را در زمان مناسب انجام داده اید خداوند قوت بیشتر بشما اعطا نماید تا بتوانید درهمچو موارد موفق به خدمت بیشتری برای هموطنان شوید ، به امید چاپ ونشر جزوه مقالات درین زمینه !
( ر )

>>>   نماد ارتباط معنوی بین دوملا هند وافغانستان طریقه چشتیه از چشت هرات ونماد همکاری صادقانه هند با افغانستان بند سلما درچشت هرات است خداوند پیروزی بزرگی را نصیب کشور هند بسازد ودشمنانش را غرق در بدبختی وبدنامی نماید تا درهمه جهان منحیث مرکز ترورست های جهان شناخته شود

>>>   گفته می شود که مولوی یار محمد نیازی چشتی، پس از رایج کردن قوالی در تصوف، حدود یکصد سال قبل از سوی حکام معتصب آن زمان محکوم به سنگسار شد.
معين الدين چشتى يكى از نخستين پيامبران فرهنگ، تمدن و هويت زبان فارسى به شبه قاره هند بود كه در ركاب سلطان غياث الدين غورى به هند رفت و ماندگار شد .
معين الدين چشتى تمام دروس و مناسك فرقه چشتيه را بزبان فارسى اجرا مى نمود و براى إموزش و بسط زبان فارسى در شبه قاره نقش محورى داشته است .
شیخ خواجه معین الدین حسن سجزی چشتی مشهور به خواجه معین الدین چشتی درگذشته به سال ۶۳۳ قمری در اجمیر شریف هند. در ایالت راجستان - جی چور.
بعضى ها او را از سمرقند و برخى او را از سيستان دانسته اند اما قول اغلب اين است كه او از هرات مركز خراسان مى باشد .
آنچه كه مسلم است او فارسى زبان بوده و آثار خود را به زبان فارسى نگاشته است. سال ۵۸۸قمری همراه لشکریان سلطان معزالدین محمد غورى (هرات) از ايران و افغانستان به هند رفت و در اجمیر ساکن شد.
وی یکی از مهم ترین و موثرترین طریقه‌های صوفی که هم در تاریخ سیاسی و اجتماعی شبه قاره و هم در تاریخ ادبیات فارسی در آن سامان نقش داشته‌اند و صوفیان پیرو طریقه چشتیه هستند.
اولین پیر بزرگی از این طریقت که در هند بساط ارشاد گسترد، سلسله جانشینان معین الدین از طریق قطب الدین بختیار اوشی و فریدالدین گنج شکر و نظام الدین اولیا و نصیرالدین چراغ دهلی ادامه پیدا کرد .
این صوفیان مجالس وعظ و تذکر و خطابه‌های خود را به زبان فارسى ایراد می‌کردند و این معنی، زبان و ادبیات فارسی را در شبه قاره هند گسترش می‌داد.
خواجه معین‌الدین پس از مدتی فعالیت و تأسیس سازمانهای فرهنگی و مذهبی در شهر اجمير دیده از جهان فرو بست و مسلمین پس از درگذشت او برایش مقبره مجلل و باشکوهی ساختند که پس از هشت قرن هنوز پابرجاست و یکی از مزارهای درجه اول مسلمین در هند به شمار می‌رود.
در ایوان و رواق‌ها و داخل مقبره اشعار زیادی به زبان فارسی که زبان رسمی کشور هند بود دیده می‌شود
ر

>>>   سلاطين «تيموري» هندوستان به آن حضرت ارادت زيادي داشتند، حتي سلطان «جلال‌الدين اكبر» يكبار از «آگره پايتخت خود براي زيارت حضرتِ «معين‌الدين»، پياده به «اجمير رفت (مسافتي در حدود 360 كيلومتر). به علاوه مسلمانان هند اعم از اهل تشيّع و تسنّن به وي علاقه دارند و هر ساله صدها هزار نفر در ماه «رجب»، مجلس عظيمي به ياد وي برگزار مي‌كنند و از خدمات و زحمات اسلامي وي تجليل و تكريم مي‌كنند.
در ايوان و رواق‌هاي معتبر خواجه و همچنين داخل آن، اشعاري به فارسي نوشته شده است از جمله:
خواجه‌ي خواجگان معين‌الدين اَشــرفِ اولــيـــاي روي زمـيـن
اي درت قـبـــلــه‌گاه اهل يقين بر درت مهر و ماه سوده جبين
و نيز درباره‌ي خواجه معين الدين، شاعري چنين سروده است:
بـه گــرداب بـلا افـتـاده كشتي مدد كن يا معين الدين چشتي

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است