بگذار در کنار بیان خوبی‌های هزاره‌ها یک ویژگی ناپسند آنها را نیز یادآوری کنم هرچند ممکن است متهم به «خودزنی» شوم.

مردم هزاره معمولا زندگی و تفکر دهاتیشان را در شهرها و حتی کشورهای خارج با خود منتقل می‌کنند. در شهرهای کشور و حتی کشورهای غربی بجای اینکه مناسبات و روابطشان را بر اساس زندگی و محیط جدید تنظیم کنند، شوراها، مجمع‌ها، انجمن‌ها، مسجدها، مراکز دینی و فرهنگی‌شان را به‌نام دهاتشان نام‌گذاری و همان زندگی و مناسبات دهات را عینا در شهرها منتقل می‌کنند.

از باب نمونه در غرب کابل، جبرییل هرات، نوآباد غزنی، شهرهای ایران، شهرهای استرالیا، کشورهای اروپایی و... افراد متعلق به هر ولسوالی و حتی هر ده و قریه برای خودشان مسجد، مرکز فرهنگی، مرکز دینی، انجمن و... جداگانه‌ای تاسیس کرده‌اند.

در حالیکه در زندگی شهری، مناسبات و روابطشان را باید براساس کوچه، محله و منطقه و با همسایه‌های جدیدشان فارغ از اینکه از ولسوالی، قریه و روستای آنها هستند یا نه تنظیم کنند. این امر در ایام محرم بیشتر خودنمایی می‌کند و افراد متعلق به یک دهات و قریه ولو در چهار گوشه‌ی شهر و‌ دور از همدیگر زندگی کنند بجای شریک‌شدن در مساجد و مراکز محله و کوچه محل زندگی‌شان در یک جایی جمع شده و در شهرها و کشورهای خارج به‌نام دهاتشان مراسم می‌گیرند.

بهتر است مراکز و انجمن‌های فرهنگی و دینی‌شان را تحت عنوان انجمن و مراکز دینی و فرهنگی هزاره‌های فلان کوچه، هزاره‌های فلان محله، هزاره‌های فلان شهر و... تاسیس کنند نه تحت عنوان مرکز دینی و فرهنگی مردم ولسوالی جاغوری، ولسوالی اشترلی، ولسوالی یکاولنگ، ولسوالی ناهور و....

زندگی شهری اما روابط و مناسبات براساس همان ملابستی قریه و دهات چندان زیبنده نیست.

محمد نسیم جعفری

>>>   مردم مومن وزحمت کش هزاره افغانستان فرهنگ پذیر و علم دوست است در ترقی وپیشرفت جامعه شان چه دردهات و چه درشهر باشد خیلی علاقه مند است. مردم هزاره دوره محرومیت و مظلومیت طولانی را سپری کرده اندازینرو درهمه مواردتاحال به شکل دهاتی برخورد مینماید درشهر هم اسم محلات خودرا میگذارند وازان لذت میبرد. این نشانه این قوم مظلوم ومحروم بوده که در دوران دیموکراسی عقده های درونی دراز مدت شانرا تبارزمیدهند.ازطرف دیگر مردم مومن هزاره بعد از مهاجرت های خارجی و داخلی چیزهای جدید اموختند وانهارا به شکل فرهنگ ورواج به مناطق شان انتقال دادند.
الحاج ع.ناصری

>>>   با هزاره ها هزاره ام با پشتون ها پشتون با جر ها گجر با پشه یی ها پشه یی و با ........
اما با دزد ها دزد نمیشوم با فاسدین و غاصبین و فاجرین و خاینین و امثالهم همانند شان نمیشوم

>>>   به مقتضای زندگی شهری کسی از همسایه و دوستانش اطلاعی ندارند، چگونه آنها همدیگر را پیداکنند؟ بهترین ساده ترین راه برای تجمع وکنارهم جمع شدن انها منطقه است، چراکه منطقه هرفردی بخشی از هویت و تاریخ اوست، چگونه ممکن است تاریخ خودراکه بخشی از زندگی افراد می باشد را کنار گذاشت؟؟؟ آقای جعفری سخنان نه تنها که کارشناسی شده نیست بلکه غیرمعقول است، اگر واقعیت را گفتید چرا راهکار نیزارائه نکردید. انشاالله من بعد کمی سنجیده تر بنویسید.
باکول

>>>   اقوام دیگر نیز همین کار را می کنند. مثلا من در قم هستم و د راین جا همدانی های مقیم قم در این شهر مسجدی به نام خود دارند. قزوینی ها برای خود مسجد دارند.
این کار عیب نیست، بلکه باعث تحکیم روابط اقوام وخویشاوندان می شود.
اکبری

>>>   متاسفانه حرف نسنجیده ای را مطرح کردید.
کدام دیوانه اقوام و فامیلش را رها کرده و با کسانی که اصلا نمی شناسد مراسم عزاداری یا جشن می گیرد؟!
شما در آموزه های دینی ببینید، برای پرداخت زکات فطره سفارش شده از شهر خارج نشودو برای خیلی از مسایل سفارش شده که ابتدا اقاریب و فامیل و اقوام بعد بیگانه؛ چون همیشه با اقوام سر و کار داریم، ارتباط داریم، داد و ستد داریم، معقول و منطقی هم نیست که اقوام و اقاریب خود را رها کرده و با بیگانگان مراسم و مجلس بگیریم. نه از باب تعصب، بلکه از باب این که ارتباط با اقوام و خویشان در اولویت است و باعث تحکیم دوستی و برادری می شود.
لطفا به پیامدهای منفی این پیشنهاد خوب فکر کنید اوین اولا و ثانیا، فقط هزاره ها نیستند که این کار را انجام می دهند، ایرانی ها، پاکستانی ها، عرب ها و... همه این شیوه را در پیش گرفته اند. آن وقت شما بدون این که فکر کنید، سر خود را شیو گرفته و یک چشم تان را پوت، هرچیزی که به ذهن تان رسید می نویسید. یک کمی دقت و فکر کنید.

>>>   نقد تان را بی مورد و بیجا میدانم زیرا همین عمل باعث حیات هویت هر قوم و ملت است اکثر این نام و نشان نام قوم است تا اینکه نام ده و محل باشد

>>>   سلام آری برادر هزاره چنین هست حال شمابگویید کجای این کار اشکال دارد آیا فرهنگ خود زدنده نگهداشتن عیب است ؟؟؟ برادرم اگر کمی عمیق فکر کنید دیگر چنین مقاله ای نوشته نخواهم کرد .
طاهر هزاره

>>>   جعفری دوست دارد متن هایش در رسانه ها بازتاب داده شود اما نمی داند چه بنویسد و چه چیز را نقد کند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است