اگر نگاهی به گذشته سیاسی داکتر عبدالله بیاندازیم، می‌بینیم که عبدالله در نقش ملای پل خشتی بازی کرده است و سیاه کاری هایش مثل یک کوه ذغال است.
به نقل از جیمز دابیز نماینده اسبق و خاص امریکا در افغانستان، داکتر عبدالله در کنفرانس بن اول گفته بود که رهبر آینده افغانستان باید یک پشتون باشد و گفته بود: اگر استاد ربانی پذیرفت خوب اگر نپذیرفت، باز به تنهایی پیش می رویم!

در انتخابات ۲۰۰۹، مارشال فهیم فقید به تکرار به استاد عطامحمد نور گوش زد کرده بود که «این بچه(داکتر عبدالله) اول برنده نمی شود، اگر برنده شود، توانایی ریاست را ندارد»
گفته‌ی مارشال فقید درست بیرون شد، پاشنه آشیل داکترعبدالله که یک ویدیوی اوست، او را مجبور ساخت که با گرفتن هفتاد میلیون دالر به آرای مردم خیانت کند به دور دوم انتخابات نرود.
در انتخابات ۲۰۱۴ یک محوریت بزرگ شکل گرفت. صلاح الدین ربانی رییس جمعیت اسلامی که چندان دلخوشی به داکترعبدالله نداشت- چون او هتک حرمت داکترعبدالله به استاد ربانی را به یاد داشت- به اثر پافشاری استاد عطا آقای ربانی قانع شد به کمپ اصلاحات و همگرایی برود و مسووليت معرفي عبدالله را به عهده بگيرد.
استاد محقق یک پایه‌ی اصلی تیم اصلاحات و همگرایی به دلیل رفاقت دیرینه با استاد عطامحمد نور، معاونیت داکترعبدالله را پذیرفت.
گفته می شود عطامحمد نور بیشتر از بیست و یک میلیون دالر را در انتخابات ۲۰۱۴ هزینه کرده بود.

داکتر عبدالله در انتخابات ۲۰۱۴، با یک پتکه آمریکایی‌ها با وصف آنکه گفته بود: قطعه قطعه شوم حکومت تقلبی را نمی پذیرم، بدون اینکه با تیم اصلاحات و همگرایی مشورت کند، ریاست جمهوری را به داکتر غنی واگذار کرد.
با ایجاد حکومت وحدت ملی و تقسیم پنجاه در صد قدرت، عبدالله ضعیف ترین نقش را بازی کرد؛ تا جایی که کلیدی‌ترین حامیانش کمپ اجرائیه را ترک گفتند و تیم اصلاحات و همگرایی عملا از هم پاشید.
مهم ترین بحث، توافق نامه حکومت وحدت ملی بود که یک مورد آن هم عملی نشد.

شناسنامه‌ی هوشمند عملا در حال توزیع شدن است. داکتر عبدالله اصلاحات انتخاباتی را عملی نتوانست. حتا داکتر عبدالله با اصلاحات انتخاباتی مخالف شد و با بسته شدن‌ دروازه های کمیسیون مخالفت کرد تا اینکه به اثر فشارهای احزاب سیستم بایومتریک را کمیسیون پذیرفت.

بحث مهم دیگر توزیع قدرت است که عبدالله کوچک ترین نقشی در تعین وزرا، معینان و سفرا نداشت ندارد و صلاحیت تعین یک مامور بست سه را ندارد.
عبدالله در حوزه مقاومت نقش ملای پل خشتی را بازی کرده و می‌کند.
کوچک‌ترین کاری را که داکتر عبدالله در حوزه مقاومت کرده است، چیست؟!
جز اینکه چهار نفر جوان چیز فهم را در یک خانه به نام کانون اصلاحات بندی کرده و از آنها مداحان تمام عيار ساخته است.
کانون اصلاحاتی‌ ها وظیفه دارند که افکار عامه را با تولید متن های فریبنده مصروف نگهدارند. نمونه آن تولید دو متنی بود که در روزنامه هشت صبح نشر کردند تا عبدالله فرصت پیدا کند که از تربیون های سالیاد شهادت احمدشاه مسعود و استاد ربانی به نفع خود اش تبلیغ کند و به رقیب هایش بتازد.

ریاست اجرایی و حکومت فعلی ایستگاه آخر سیاسی داکتر عبدالله است؛ زیرا کلیدی ترین متحدین عبدالله در انتخابات پیش‌رو از او حمایت نمی‌کنند.
صلاح الدین ربانی رییس جمعیت اسلامی در آغاز حکومت وحدت ملی مخالفت عبدالله با وزیر خارجه شدنش را هیچ وقت فراموش نمی‌کند.
وقتی که صلاح الدین ربانی وزیر خارجه می‌شد، عبدالله گفته بود:«داکتر غنی با وزارت خارجه صلاح الدین خان مخالف است.»
اما زمانی که استاد عطا با ارگ بر سر تقسیم قدرت گفتگو‌ کرد داکتر غنی به اثر پافشاری عطامحمد نور پذیرفت که صلاح الدین خان وزیر خارجه شود.
صلاح الدین ربانی از نقش پنهان داکتر عبدالله در استيضاح اش با خبر است.

عطامحمد نور که در انتخابات گذشته از کلیدی ترین حامیان عبدالله بود، در انتخابات پیش‌رو چالش بزرگ بر سر راه او می‌باشد.
آقای نور با ایجاد ائتلاف بزرگ‌ در هماهنگی با استاد محقق و جنرال دوستم یکی از طرف های اصلی انتخابات پیش‌رو هستند.

امیر محمد اسماعیل خان که به صراحت اعلام کرده است به عبدالله اجازه نمی دهد که بار دیگر بالای شانه مردم ما سوار شود.
محمد یونس قانونی به دلیل مخالفت عبدالله با ریاست او در شورای عالی صلح، از رقیبان جدی عبدالله است.
وي در چند جلسه خصوصي گفته است كه عبدالله در نزد او مرده است!

در حوزه شمالی، چالش بزرگ بر سر راه او شورای شمالی است که والیان ولایات پروان، کاپیسا، کابل و فرماندهان عمده جهادی آقایان الماس زاهد، امان الله گذر، بسم الله محمدی، تاج محمد مجاهد، ایوب سالنگی، عتیق الله بریالی، گل حیدر خان، حاجی بهلول و‌در کل حوزه مقاومت که در گذشته عبدالله به عنوان تخته خیز از این حوزه استفاده می کرد، با او نیستند.
در حوزه غور، بادغیس و هرات عبدالله کوچک ترین کاری نکرده است، مردمان این خطه باستانی به شدت از او ناراض اند. آیا مردم هرات توهین و تحقیر علی احمد عثمانی را در انتخابات پیش‌رو فراموش می کنند؟!
شمال شرق که بستر رای عبدالله بود، به اثر بی کفایتی او به جولانگاه طالبان تبدیل شده است.

ناکامی پنجاه در صدی حکومت وحدت ملی بر دوش عبدالله است.
عبدالله نمی تواند که ادای اپوزیسیونی کند و خود را مبرا از همه نابسامانی ها و خرابی وضعیت فعلی بشمارد؛ چون در فساد در کمیته تدارکات سهیم است.
مردم مار افعی و ملای پل خشتی را خوب شناخته اند، زهرش را چشیده اند و هرگز بار سوم به او اعتماد نخواهند کرد.

حمید رهگذر

>>>   یعنی که اگر حالا استاد عطا معاون اول اشرف غنی مقرر شود،تمام پشتون ها را ار افغانستان کشیده به آنطرف پل اتک میفرستد؟
ویا این که در ...چوب زده و آنها را کشمش گفته به پاکستان صادر میکند؟

>>>   عبدالله خو كاري جزء نمايش لباس نكرده است. او به قدر كافي زر اندوزي كرده تا بتواند بعد از اين هم به اين كار خود ادامه دهد. در ضمن ميتواند يك تلويزيون شخصي براه باندازد و از انطريق ساعت هاي قيمتي و دريشي هاي شيك و مدرن خودرا نمايش بدهد.

>>>   اسامی این افراد را ببینید:
در حوزه شمالی، چالش بزرگ بر سر راه او شورای شمالی است که والیان ولایات پروان، کاپیسا، کابل و فرماندهان عمده جهادی آقایان الماس زاهد، امان الله گذر، بسم الله محمدی، تاج محمد مجاهد، ایوب سالنگی، عتیق الله بریالی، گل حیدر خان، حاجی بهلول و‌در کل حوزه مقاومت که در گذشته عبدالله به عنوان تخته خیز از این حوزه استفاده می کرد، با او نیستند.
+++ مشهورترین اختلاس گران ،غاصبان ،چوکی فروشان ،تیل فروشان ،در سطح افغانستان و منطقه !
مردم هرات وغور وبادغیس سرشانرا به سنگ بزنند اگر دیگر به هیچ پنشیری رای بدهند !

>>>   از سر تا پای این مقاله نمایان میشود، که تا چه اندازه این آقایان در فکر جیب و مقام خود اند و تا چه اندازه به فکر مردم.
مردم را فقط در روز های انتخابات به کار دارند. همین که برای شان رای داده شد، نه مردم است و نه وعده های که به مردم داده بودند.
شکایت من از مردم است که چرا از تجربه های گذشته خود نمی آموزند؟
یک طفل یک ساله دومرتبه به شعلۀ آتش دست نمی زند. همان یک مرتبه که دستش سوخت، برایش بحیث تجربه کفایت می کند.

>>>   سلام جناب رهگذر صاحب
مطالبی بسیار حساس و مستند را در نوشته خود تذکر داده اید. کاش آنهاییکه هنوز این مرد هزار چهره را نه شناخته اند با خوانش نوشته شما به هوش بیایند و در انتخابات آینده مسولانه تصمیم بکیرند و رای خود را به هدر نه دهند.
موفقیت تانرا خواهانم.
زسا دره یی

>>>   این دل دردی از عطا محمد خان است نه از نویسنده بی نشان به خر حاب مردم داکتر عبدالله را بدون عطا و ضیا و رهگذر و چند تا دزد دیگر قبول دارند نه با این مافیای که هر روز شان در دزدی مال مردم است مردم صداقت داکتر عبدالله را میدانند و لالی و همایون و چهار تا دزد دیگر در رکابش جا ندارند به همین خاطر اینبار مردم برایش رای میدهند

>>>   حالا با سو استفاده از دموکراسی هر رهگذری به مقامات حکومتی انتقاد میکند

>>>   داستان ملای پل خشتی کاملا دروغ است.این داستان را کسانی نوشته اند ویا گفته اند که به ملا ها و روحانیون به چشم حقارت میبینند.دردوران جنگ سرد موضع گیریهای سیاست مداران و روشن فکران برچسپ زدن و تهمت زدن به مخالفین همدیگر بودند وبه مخالفین خودرا وابسته به یکی از کشورهاوابرقدرت های جهان میدانستند که ملای پل خشتی هم یکی ازین تهمت ها اند.خصوصا سیاست مداران جناح چپ ازین نوع تهمت زدن ها خیلی یاد داشتند.اگر کدام نویسنده خارجی هم این موضوع را نوشته باشد ممکن از روی بی اطلاعی ویا اختلاف افکار مردم شان در درکشور اش بوده باشد.بهر صورت نوشته اظهارنظر خارجیان همیشه مصدلق حقیقت نیست‌.
تشکر.
الحاج ع‌‌‌.ناصری ازآسترالیا

>>>   یائید واقعت ها را بگویم درآغازکمپاین قدرت طلی هردوبزرگواربه مردم افعانستان وعده سپرده اندکه به دسترخان شما نان می آوریم.اما بعد ها دیده شدکه عوض اینکه نان بدسترخان ملت آورند برعکس نان را ازدسترخان ملت برداشته اندبسیارخدمت کرده اند.
دوم مردم افغانستان باید بدانند که هرفردرا یکبارامتخان کنندنه چندباراین دوبزرگواررا ما امتخان کردیم دیگربس است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است