معمولا صحنه‌‌ی کارزار های انتخاباتی، شمار زیادی از نامزدان انتخابات مجلس نمایندگان را ناچار می‌سازد که در جمع هواداران و حامیان شان، شعار هایی را سر بدهند که قادر به انجام آن‌ها نیستند.

متاسفانه برخی وعده‌ها در اثر فکر نکردن به عواقب آن و در فضای به وجود آمده و عاطفی گفته می‌شود. در این شرایط باید کاندیدا هنگام گفتار با تأمل و از روی تعقل و نگرش شان به آینده سخن بگویند.

اینگونه شعار گرایی، حکم فریب مردم را دارد و از منظر شرع و اخلاق، امری نکوهیده و ناپسند است.
بنابراین، انسان های صالح، گوی سبقت را در میدان عمل از هم می‌ربایند و خدمت به مردم را نردبان قرب به خداوند متعال قرار می‌دهند.

نامزدان باید از سخنان به ظاهر خوش آب و رنگ، ولی بی‌پایه که توان انجام دادن آن را ندارند، دوری کنند. تا فردا به عنوان نماینده‌ی مردم بتوانند از پس مسوولیت‌های سنگین شان برآیند و مورد ماخذه و انتقاد آن‌هایی که برای شان رای داده اند، قرار نگیرند.

فتاح مهریان

>>>   حالا ؟ همین حرف را چند روز پیش می گفتی !

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است