سلام آقای رییس‌جمهور!
آیا میدانی خوابیدن روی سنگ ریز ها با شکم گرسنه و بدون لباس در سنگر میان وحشت و در آغوش مرگ چی حسی دارد؟
نه چگونه باید بدانی!
وقتی در قصر زندگی میکنی،
وقتی هزاران متر دور از منزلت کمان های رستم نصب کرده ای،
وقتی صد ها نیروی مجهز برایت تامین امنیت می کنند،
وقتی لباس هایت یکبار مصرف هستند و تخت خوابت آرام ترین بستر دنیا،
چگونه از دل یک سرباز خواهی آمد؟

آقای رییس‌جمهور!
میدانی چی حالتی را به بار آورده اند، همان جنرال هایی که با شش ماه تجربه کاری در وزارت امور داخله جنرال شده اند و خودت در کلیدی ترین پست ها با معاشات فوق‌العاده تعیین شان کرده ای؟
نه چگونه باید بدانی!
وقتی هیچ تابوتی پشت دروازه تان نمی آید،
وقتی همسایه نداری تا بدانی مادر داغ دیده یک سرباز خانم بیوه آن طفلک های بی سر پناه اش برادران و خواهران چشم برا هش چگونه زجر میکشند،

آقای رییس‌جمهور!
من عسکرم همان که محکوم به مرگ هست،
همان که حق تفریح و بودن کنار خانواده را ندارد،
همان که ماه ها میان مرمی و بمب زندگی می کند،
همان که جنازه اش مانند کریت کینو به خانه اش فرستاده می شود،

آقای ریس‌ جمهور!
آیا میدانی روزانه چند سرباز در جغرافیایی حکومتت شهید می شود؟
آیا میدانی وقتی مادری جسد فرزندش را تکه تکه می بیند چی حالی میداشته باشد؟
نه چگونه باید بدانی!
وقتی اطراف ات را کور دلانی گرفته اند که جز پول و موقف هیچ چیزی برایشان اهمیت ندارد،
از درد آن مادر چگونه درک داشته باشی وقتی فرزندان ات در صفوف قوای مسلح که هیچ حتی در افغانستان نیستند،

آقای رییس‌ جمهور!
میدانی عسکری و سنگرداری یعنی چی؟
نه چگونه باید بدانی!
وقتی جوانی هایت در لبنان و بعد اروپا و آمریکا سپری شد و حالا برای تو افغانستان یعنی 200 متر مربع زمین داخل ارگ!

آقای رییس‌ جمهور!
میدانی که با ناموس سربازان در شفاخانه چهارصد بستر و ریاست شهدا چگونه رفتار می شود؟

آقای رییس‌ جمهور! آیا میدانی که 457 سرباز این نظام را در دو هفته گذشته از دست داده ای؟
آیا خبر داری که صد ها جوان رشید که روزی در صفوف قوای مسلح ایفای وظیفه می نمودند حال به فلج، تکلیف روانی، معیوبیت جسمی و روزگار بد زندگی گرفتار اند و بار دوش خانواده خود شده اند؟

آقای رییس‌ جمهور!
رفیق هایت همه در جاهای امن هستند، از دل من عسکر بچه چگونه خواهی آمد که سال قبل 65 رفیق همسنگرم را بدست خاک سپردم، هر کدام آنها به مراتب بهتر از و من و خودت جوانی خوب داشتند و هزار آرمان پوره ناشده!

آقای رییس‌ جمهور!
خبر داری که یک کارمند وزارت مالیه برابر با 21 سرباز معاش دارد، با داشتن سه وقت نان مکلف و دفاتر کاملا مجهز با سیستم سرد کن و گرم کن، اما یک سرباز ما ها روی غذایی که حد اقل شکم اش را به یک ساعت سیر کند را نمی بیند!

آقای رییس‌ جمهور!
مرگ سربازان در این چند سال همانند آرایش مقامات دولتی و دروغ گفتن سیاسیون یک امرعادی شده است!

آقای رییس‌ جمهور!
تو به نام من حکومت میکنی،
تجار با خون من دنبال تجارت هست،
وکیل موقف های مان را قبضه کرده است،
رتبه و مدال های افتخار هم که بر اساس روابط لیلام شده است،
رسانه ها هم بدنبال ساختن خبر جالب و پر بیننده از وضعیت ما هستند،
و ما عسکر بچه ها شده ایم بازیچه زور و زر چند خاین!

آقای رییس‌ جمهور!
آیا در قوطی مرمی تا به حال چای خورده ای؟
آیا شب ها را به جای غذا، آب خنک خورده ای؟
آیا به جای تماشای فیلم های هالیوود، مرگ دوستانت را تما شا کرده ای؟

آقای رییس‌ جمهور!
دیگر نمی توانم از درد هایی بنویسم که تو در محضر رسانه ها بر آن میخندی!

با حرمت عساکر قوای مسلح افغانستان...
با احترام عسکربچه اردوی ملی امیر

>>>   وقتيکه رءيس؟جمهور غلام و طفيلی باشد،پس عسکرش غلام،غلام يعنی تف طفيلي است

>>>   اشرف غنی این گپا را نمی فهمد. او فقط سخنان امریکایی ها را می فهمد. او حرفهای طالبان و تروریستها را می داند. او به غم امریکا و طالبان است. او در ظاهر با رای مردم چوکی ریاست جمهوری را اشغال کرد اما کوچکترین قدمی برای مردم برنداشت بلکه کشور را به عقب برده و ان را دو دستی تقدیم مافیایی هاـ تروریستها و امریکایی ها نموده است. او شخصیت های مخلص و خدمت گذار را یکی پس از دیگری برای منافع دشمنان کشور از بین می برد و جنایت کاران و ادم کشان همانند گلبدین را بر مردم مسلط می کند. او جمعه خان همدرد را بر عطا ترجیح می دهد. او از امثال اختر لوچک دفاع می کند و قیصاری را برای طالب کشی اش مجازات می کند اما به جنایت کاران مدال افتخار می دهد. او جنرال رازق را همگام با دشمنان از بین برد او هرکسی را که خدمت گذار باشد از پیش رو بر می دارد. او می خواهد فرزندان کشور و عساکر را توسط طالب و داعش از بین ببرد و هرگز نمی خواهد پایگاه های طالب و داعش از بین برود. در یک کلام می توان گفت دشمن ملت افغانستان رئیس جمهور افغانستان شده است.

>>>   رییس جمهور نمیداند زیرا سنگینی وتاواون جنگ را مردم افغانستان میدهند وحس میکنند.مستعمره ودست نشانده بر مردم ترحم ندارد زیرا بیگانه وتشنه قدرت پوشالی وبزور بیگانه براریکه قدرت رسیده اند نه از راه مشروع هرکاری که درین وطن شود به ایشان بی تفاوت است.بیگانه اگر تمام مردم را قتل عام کند چیزی گفته نمیتواند زیرا آورده شده.ازین درد ملت چه خبر دارد .درغم کشتن این وبرکناری آن است که کی را گم کند کی را برطرف .

>>>   عالى و واقعيت

>>>   نه رئیس جمهور چرا از حال جان برکفان که جان شیرین شان را در راه وطن فدامیکنند بندان نه که نمی داند چون هیچ وقت عسکری را تجربه نکرده ، دوری از خانه و خانواده را در شرائط یک عسکر تجربه نکرده و هزاران زجر و عذابی که یک سرباز تجربه میکند را تجربه نکرده.
محمدی
کابل

>>>   تشکرازاحساس نیک ات دربرابر سربازان باعزت وقمرمان ما که باریختاندن خون های پاک خویش ازحریم مقدس وطن دفاع مینمایند. اما گوش شنوا وچشم بینا که این همه درد و غم شان را درک نمایند کی ودرکجااست ؟ همه درعیش ونوش وزراندوزی اند باخون شما ومن ودیگران مصروف تجارت وزروزیوراندوزی استند ، افسوس به این وطن ومردم آن که تمام رهبران شان مزدور وخائین به وطن استند .
راه چاره چیست باید چی کرد؟ سوالیست که انتظارجواب آنرا ازتمام هم وطنان خویش به خصوص قشرجوانان دارم .
بااحترام
عبدالجیل

>>>   جواب رئیس جمهور
این گپ های بالای من کدام تآثیر ندارد

>>>   ز حیوانات قانون وفا جستن بدان ماند .... برادر سرباز تو از غنی چه توقع بیجا داری ایا تا هنوز درک نکرده یی غنی بخاطر قدرت اگر لازم باشد تمام سربازان را به مصلخ برادرانش میفرستد غنی نوکر است بادارانش هرچه فرمان دهند همان را لبیک گوید . پس خونت را اگر بخاطر وطنت ریختی چه خوب ولی بخاطر بقای غنی نریز .

>>>   بیایید در انتخابات ریاست جمهوری به سگ رای بدهیم ولی به ا.غ رای ندهیم چرا که سگ وقتی بیگانه و امریکایی را ببیند لا اقل از ته دل غو غو میکند.!!!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است