برخی از رهبران گروه‌های سیاسی را رسانه‌ها نقش نظریه پرداز می‌دهند.
این رهبران گفته‌های عامیانه را گرایش‌‌های دینی می‌دهند و خود نقش پیامبری ادا می‌کنند. به این چهره‌ها نباید «رهبر» و یا «نظریه‌ پرداز» نامید. اینان به معنای اصلی عوام‌گرا و عوام‌فریب هستند.

نظریه پرداز کسی‌است که:
۱. جوهر گفتمان‌های عمیق اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را بیان و تمثیل کند و خود پیش‌‌آهنگ دگرگونی و نواندیشی باشد.
۲. بتواند پارادایم (الگوی شاخص) برای فکر زایی باشد یا پارادیمی را به چالش کشد.
۳. نگاهش توسعه و شگوفایی به‌بار آورد و مرتجع نباشد.

این «رهبران» خسته‌کن در همه‌جا و مکرر سخن می‌گویند و روان مردم را اذیت می‌کنند. برخی رسانه‌ها با نشر پیام‌های این چهره‌ها به آزادی شهروندی اهانت می‌کنند.

ملک ستیز

>>>   مشکل اصلی مااینست که صرف یک ملک ستیز داریم.اگر ملک ستیزها میداشتیم٫امروز اینقدر بدبخت نمیبودیم.
عاقل

>>>   اقای ستیز !هر نوشته شمارا بار٫بار میخوانم٫از خواندن ان چشم ودل وروح روانم روشن میشود٫گاهی چنان حقانیت این گفته ها بالایم تاثیر گذار است که بی اختیار اشک میریزم.افتخار به شما.
عاقل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است