>>>   صبور رحييل:

چرا برخی ها هیچ شرم و حیا ندارند؟
گذشته از این که ویژگیهای شخصیت هرکس چگونه هست و باید باشد، می خواهم بگویم که به نظر می رسد ما در کشور خویش دیگر هیچ ارزش مشترکی نداریم. آنچه برای یک گروه شرم است برای دیگری افتخار است. آنچه برای یک ننگ است برای دیگری مایه سربلندیست. ازینروست که هیچکس از هیچ کاری که می کند نمی شرمد و خجالت نمی کشد.
مثلا سلیمان لایق با آن گذشته سراپا گناه آلودش (هم به حساب شخصی و هم به حساب اجتماعی)، بدون اندکترین شرمی در اکادمی علوم کابل نشسته است و بازهم شعر می نویسد و از لر و بر می گوید. رییس اکادمی علوم نیز از او منحیث یک شخصیت دانشمند پذیرایی می کند...

یا مثلا گلبدین می نشیند و بدون اندکترین شرمی تنها حزب خودش را کشورشمول می خواند و تمام احزاب دیگر را قومگرا. همین گلبدین کسی است که فقط چند ماه پیش از حقوق پشتونها صحبت می کرد و تهدید می کرد اگر یک قوم (قبیله) پشتون متحد شود کافیست که همه افغانستان را زیر کنترول بیاورد. همین آدم که همه عمرش را در خدمت آی اس آی سپری کرده و کابل را به ویرانه تبدیل کرد و تا یک سال پیش در غار بن لادن چله نشسته بود،‌ همین آدم، دیگران را به مزدوری به اجانب متهم میکند.

ایا به راستی ما در بحران ارزشی قرار داریم یا تنها چند موجود مشخص اند که معیارهای ارزشی و اخلاقی شان از آنِ جامعه فرق می کند؟

>>>   خدایا اینها همه دست به دعا هستن پس کی دعاهایشان را مستجاب می کنید بلکه یک زره برای مردم و مملکت هم کار بکنن. خیلی جالب هستن این مسئولین مملکت ما فکر کنم غیر از دعا کردن دیگر هیچ کاری از رویشان نمیاد تا تقی به توقی میشه همه جمع میشن و دست به دعا بر میدارن ودر حین دعا کردن برای در دلشان برای همدیگر نقشه میکشن

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است