١- روحيه اعتراض مدني و آرام كه در مسلخ دهمزنگ ترور شده بود، دوباره جان گرفت و تنها سلاح آرام و مدني مردمان آرامش طلب و صلح دوست، دوباره به كار افتاد.

٢- تكيه گاه مهم مردمي براي همه نيروهاي مخالف طالبان ايجاد كرد. اين تظاهرات به همه نيروهاي خفته و از ميدان در رفته مخالف طالبان در ميان اقوام و گروه هاي مختلف اجتماعي، انگيزه اي دوباره داد و نظام مبتني بر دموكراسي، پلوراليسم سياسي و مشاركت اجتماعي را تقويت كرد.

٣- تظاهرات امروز هيچ تريبون و منادي غير از مردم نداشت. همه آدرس ها و اعتبارهاي مردم ساخته كه از ترس يا تطميع به آرمان هاي مردم پشت كرده بودند، سلب اعتماد شدند. همه نيروهاي مدعي، مجاهد، لاييك، دانشگاهي و مدني، اين بار نتوانستند بهره برداري كنند.

٤- تظاهرات امروز نشان داد كه هزاره ها و جامعه تشيع مهمترين نيروي حامي نظام و قانون اساسي هستند. آنان با اين تظاهرات حكومت را در برابر طالبان ياري كردند.

جامعه هزاره و شيعه تنها نيروي اجتماعي است كه سلطه طالبان و امنيت طالباني را نپذيرفتند به روش ديگر ولسوالي هاي همجوار رفتار نكردند و از دولت داوطلبانه مي خواهند كه بر آنان حكومت كند.

اين نمايش مدني بزرگترين دليل براي سلب مشروعيت از طالبان بود. مردمي كه امروز به صحنه آمدند به حاميان خارجي طالبان در مذاكرات نشان دادند كه طالبان گروه ملي نيست و هويت هاي اجتماعي از آنان هراس دارند.

اگر حكومت نگاه ملي به اين تظاهرات داشته باشد، اين اعتراض در واقع اعتراض عليه نظم طالباني و به سود همه نيروهاي طرفدار نظام موجود بود و بايد برجسته شود و مستمسك خوبي در مذاكره با طالبان گردد. حكومتي كه طالبان ان را دست نشانده مي داند و حاضر به مذاكره رو در رو با آن نيست، سخت به اين حركت هاي مردمي نياز دارد.

اين تظاهرات بايد سرآغاز تازه اي براي نفي طالبان در ميان ازبك هاي قتل عام شده در كشتارهاي اواخر دهه ٧٠ شمال، تاجيك هاي قتل عام شده و شاهدان سياست زمين سوخته در شمالي، هزاره هاي قتل عام شده در مزار و يكاولنگ و پشتون هاي طرد شده و سركوب شده توسط طالبان در شرق و جنوب شود. اعتراضاتي متنوع، مكرر و گسترده شكل گيرد تا نشان دهد طالبان تهديدي عليه امنيت اجتماعي و آرامش هويت ها هستند.

اگر اين روش در پيش گرفته شود، موضع دولت تقويت مي شود، نيروهاي انحصار طلب قومي درون حكومت به حاشيه رانده مي شوند و نقش نيروهاي اجتماعي در تصميم گيري هاي نظام سياسي پررنگ تر مي گردد.

شجاع محسنی

>>>   ١- روحيه اعتراض مدني و آرام كه در مسلخ دهمزنگ ترور شده بود، دوباره جان گرفت و تنها سلاح آرام و مدني مردمان آرامش طلب و صلح دوست، دوباره به كار افتاد.

٢- تكيه گاه مهم مردمي براي همه نيروهاي مخالف طالبان ايجاد كرد. اين تظاهرات به همه نيروهاي خفته و از ميدان در رفته مخالف طالبان در ميان اقوام و گروه هاي مختلف اجتماعي، انگيزه اي دوباره داد و نظام مبتني بر دموكراسي، پلوراليسم سياسي و مشاركت اجتماعي را تقويت كرد.

٣- تظاهرات امروز هيچ تريبون و منادي غير از مردم نداشت. همه آدرس ها و اعتبارهاي مردم ساخته كه از ترس يا تطميع به آرمان هاي مردم پشت كرده بودند، سلب اعتماد شدند. همه نيروهاي مدعي، مجاهد، لاييك، دانشگاهي و مدني، اين بار نتوانستند بهره برداري كنند.

٤- تظاهرات امروز نشان داد كه هزاره ها و جامعه تشيع مهمترين نيروي حامي نظام و قانون اساسي هستند. آنان با اين تظاهرات حكومت را در برابر طالبان ياري كردند.

جامعه هزاره و شيعه تنها نيروي اجتماعي است كه سلطه طالبان و امنيت طالباني را نپذيرفتند به روش ديگر ولسوالي هاي همجوار رفتار نكردند و از دولت داوطلبانه مي خواهند كه بر آنان حكومت كند.

اين نمايش مدني بزرگترين دليل براي سلب مشروعيت از طالبان بود. مردمي كه امروز به صحنه آمدند به حاميان خارجي طالبان در مذاكرات نشان دادند كه طالبان گروه ملي نيست و هويت هاي اجتماعي از آنان هراس دارند.

اگر حكومت نگاه ملي به اين تظاهرات داشته باشد، اين اعتراض در واقع اعتراض عليه نظم طالباني و به سود همه نيروهاي طرفدار نظام موجود بود و بايد برجسته شود و مستمسك خوبي در مذاكره با طالبان گردد. حكومتي كه طالبان ان را دست نشانده مي داند و حاضر به مذاكره رو در رو با آن نيست، سخت به اين حركت هاي مردمي نياز دارد.

اين تظاهرات بايد سرآغاز تازه اي براي نفي طالبان در ميان ازبك هاي قتل عام شده در كشتارهاي اواخر دهه ٧٠ شمال، تاجيك هاي قتل عام شده و شاهدان سياست زمين سوخته در شمالي، هزاره هاي قتل عام شده در مزار و يكاولنگ و پشتون هاي طرد شده و سركوب شده توسط طالبان در شرق و جنوب شود. اعتراضاتي متنوع، مكرر و گسترده شكل گيرد تا نشان دهد طالبان تهديدي عليه امنيت اجتماعي و آرامش هويت ها هستند.

اگر اين روش در پيش گرفته شود، موضع دولت تقويت مي شود، نيروهاي انحصار طلب قومي درون حكومت به حاشيه رانده مي شوند و نقش نيروهاي اجتماعي در تصميم گيري هاي نظام سياسي پررنگ تر مي گردد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است