>>>   روبات های ساخت دختران افغانستان را که میبینم، همان کودکی های خودمان یاد ما می آید که چهار ساله و یا پنج ساله بودیم، یک گوتک را میگرفتیم و یک لاشتیک را از مابین یک دکمه تیرمیکردیم و آن را به گوتک نصب میکردیم و با یک چوبک گوگرد لاشتیک را تاو میدادیم و بعداً گوتک را رها میکردیم و گوتک غری کرده بطرف پیشروی حرکت میکرد.
کوشش کنید تراکتوری با ورن ده ها تن بسازید که بدون راننده اتومات از طریق جی.پی،اس بر روی مزارع برود و زمین را هم قلبه کند و هم تخم بپاشد و هم ماله کند.
تراکتور دیگری بسازید که وقتی که حصلات گندم رسید،باز اتومات از طریق جی،پی،اس به سر زمین ها برود و بدون دریور حاصلات گندم را جمع آوری کند و دانه و کاه او را جدا کند و در بالای کوتر لاری بدون دریور پر شود و لاری بدون دریور از طریق جی،پی ،اس به گندم را به سیلو نان پزی انتقال دهد و در سیلو نان پزی ،گندم در آسیای سیلو که اتومات و بدون کارگر باشد،اتومات به آرد تبدیل شود و بعداً اتومات خمیر شود و در داش های سیلو اتومات به انواع و اقسام نان ها پخته شود و مردم آن لاین نان در خواست کنند و پول آن را آن لاین بپردازند و شما توسط درون های بدون دریور و یا موتر های بدون دریور،نان های در خواستی مردم را به خانه هایشان برسانید و در پوست بوکس های مواد آنها اتومات بیاندازید و توسط لفت اتومات به اپارتمان درخواست کننده برود و روبات صاحب خانه نان ها را از لفت بگیرد و به صاحب خانه تحویل بدهد و برایش بگوید:آقا نان شما رسید.بغرمایید.اشتیا خوب برایتان آرزو میکنم.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است