یک مدرّس ایرانی دانشگاه در رشته‌ی مدیریت می‌گفت: «سرشت و سرنوشتِ روحانیون، شبیه سرنوشت و سرگذشت گوسفند است! ما هم در عروسی و شادی، سرِ گوسفند را می‌بُریم و هم در عزا و مصیبت! هم قربانی حجِ مان گوسفند است و هم ولیمه‌ی عروسی مان!
هم در جشن‌ها و پیروزی‌ها و راحتی‌ها، روحانیون را مورد حمله و هجمه قرار می‌دهیم و هم در گرفتاری‌ها و گرانی‌ها و تنگناها!».

این گفته و گذاره در افغانستان و دنیای مجازی نیز صادق است. هم در مصیبت، عالمان دین را ذبح می‌کنیم و هم در عروسی! در زمانِ تهاجم و اشغال شوروی، آنها را سرزنش کردیم که چرا فتوای جهاد و دفاع دادند؛ اینک در تهاجم و اشغال امریکا، باز هم آنها را ملامت می‌کنیم که چرا حکم جهاد نمی‌دهند و با دولت دست نشاندۀ غرب، همسو و هم‌کاسه‌اند!

اگر دیگران با انتحار و انفجار و جنگ‌سالاری، موجبِ مرگ و جرح و رنجِ انسان‌ها می‌شوند؛ تاوانِ جنایت و قساوت آنها را عالمانِ دین می‌پردازند! در عین حال، اگر دیگران با انتحار در محفلِ عالمان (جشن میلاد پیامبر) باعث قتل و جرحِ یکصد عالم طراز اول کشور شوند؛ باز هم عالمان دینی مورد حمله و هجمه/ طعن و لعن قرار می‌گیرند که چرا قربانی ترور و انفجار شدند!

چرا این دو قشر (گوسفند و روحانیون) در غم و شادی/ شکست و پیروزی، قربانی و قصّابی می‌شوند؟
عمده‌ترین دلیل این وضعیت می‌تواند بی‌آزاری و بی‌دفاعی این دو قشر باشد. گوسفند، بی‌آزارترین و بی‌خطرترین و بی‌دفاع‌ترین گونه‌ای حیوانات است و هیچ شاخ و سُم و سَم و نیش و زهر و لگد برای دفاع از خود ندارد. روحانیون نیز بی‌آزارترین و بردبارترین قشر اجتماعی‌اند.

یک روحانی هیچگاه بی‌ادبی و بی‌اخلاقی را با نقضِ ادب و اخلاق پاسخ نمی‌دهد. خشونت و فحّاشی را با چماق و دشنام، تلافی نمی‌کند. روحانی در شأن خود نمی‌داند که با هرکس یا ناکس وارد جدل و جنجال/یا بزن و بکوب شود. روحانی میراث‌دار حلم و متانت و نجابتِ پیامبران الهی هستند و با «قالوا سلاما» از کنارِ خطاب و دشنام ناآگاهان و بیماردلان عبور می‌کند.

در یک کلمه، عالمان دین، انسان‌های نجیب، حلیم، بردبار و بی‌آزارند؛ مانند کبوتر و گوسفند و آهو! و همین نجابت و متانت/ بردباری و بی‌آزاری، مخالفان و منتقدان آنها را جری و جسور کرده، هزینه‌ی حمله به روحانیون را به صفر رسانده است؛ چنانکه بی‌آزاری و نجابت گوسفند، قصّابان و جلّادان و گرگان و درّندگان را جری و جسور/ بی‌پروا و بی‌تقوا کرده است!
بی‌گناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق
یوسف از دامان پاک خود به زندان می‌رود

مسیح ارزگانی

>>>   خجالت بکش و توهین به علما نکن همه عالمان افراطی نیستند عالمان حق محور هم پیدا میشود هنوز
علی صادقی

>>>   امروز هر چه دارم از دست عالمان به عمل است که حتی دامن کیر عالمانوارسته شده است اختلاف نفاق خود خواهی ریاست طلبی زر اندوزی و اختراع دین ومذهب خلا صه در یک کلام عالم بدون عمل یعنی زر وزور و تزویر ولی این از قضاوت بدون شناخت ومعریفت دور است که هر دورا (عالم وارسته وعالم غیری وارسته ) با یک چوب بیرانیم وبیکویم همه ای علما و دانشمندان چنین وچنان است با ید تفکیک کنم وفرق بین شیخ انکلیس ( الهیار ی.....)ودا عش و ملا عمر .... امریکای بکذاریم در قلم وقصاوت طرف احتیاط را رعایت کرد ..
میرویس از کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است