حقيقت ستيزان در جامعه ما جاده ها را بسته اند هيچ مجالي براي عبور از بٌن بست ها نمي دهند در دو سوي كوچه هاي پهن مردماني با انديشه هاي تنگ چنان سنگ اندازي مي كنند حتي اجازه سر بلند كردن و نفس كشيدن را نمي دهند چه رسد به عبور راه گٌم كننده ها...!

وقتي از باور هاي ديني مردم حرف مي زنيد اسلام ستيزان و مدعيان ديني چماق بدست از دو طرف كوچه حمله ميكنند، زماني از آزادي خٌرد و انديشه صحبت مي كنيد متعصبان ديني و دگر انديشان مي تازند، وقتي پرده سنت و فرهنگ كهن و فرسوده را بالا مي زنيد سنت گرايان و متجدد گرايان تيغ بٌرش مي كشند...
قبلاً با صد آيه و هزار حديث مي گفتم با حزب جمعيت "مردم ما"بجاي نمي رسد بسياري مي تاختند و مي گٌفتند: بدون حزب جمعيت حكومتي وجود ندارد.!
حالا به صراحت به شما ميگم با فدراليسم "مردم ما"بجاي نمي رسد و نخواهد رسيد.!

پذيرش حقيقت تلخ است و بسياري از حقايق بر خلاف آن چيزي است كه ما آن را دوست داريم، حقيقت سهم ما نيست فقط تلخي آن سهم ما است كه بايد آن را بپذيريم، ما بجاي پذيرش واقعيت ها بر عليه آن مي تأزيم...

يك عده آدمها مشكل را در سياره زمين رها در كهكشان ها به دنبال حل آن روان هستند، عده اي ديگر حل شرايط امروز را در سخنان بزرگان عصر باستان و قرون وسطي جستجو مي كنند، و آخري حل مشكلات اين سرزمين را در نظام هاي اروپايي و آمريكايي مي جويند.!
آنقدر افراط گرايي و حقيقت ستيزي در ميان اقشار مختلف جامعه رخنه كرده است تاب تحمل شنيدن هيچ حقيقتي را نداريم.

تلخ است اين جمله كه بشنويم؛
با حزب جمعيت و فدراليسم مردم به پيروزي نمي رسد.! ما در بطن جامعه راه برويم به اقوام، اقليت ها، مرزها و مهمتر از همه به شرايط فرهنگي بنگريم آيا براي فدراليسم پذيرش دارند؟ آيا كشمكش ها و بحرانهاي شديد تري زائيده نخواهد شد؟
همه شاهد هستيم، مي بينيم، ميشنوئيم و ميخوانيم در زير چتر يكي اسلام ستيزان در سايه ديگري متعصبان ديني جمع شده اند بر عليه هم چه دشنام ها، توهين ها، ناسزاگويي ها نيست نمي كنند!
آيا با اين روش و اين مسير ميشود اين كٌشتي فرسوده را به ساحل امن رساند؟

متاسفم به حال پيروان هردو گرو كه به آرمانها و ارزشهاي مردم، به آزادي و حقيقت ايمان ندارند و احترام نمي گذارند، حرمت ها را مي شكنند همه مانند طالب چماق بدست شده اند با اين تفاوت شلاق زخم هاي قلم ماندگار تر است، به قول معروف زخم شمشير مي رود زخم زبان نمي رود.
تقديم به تنها كسي كه زبان ام را مي دانست، حرمت خٌرد و انديشيدن را گرامي مي داشت، واقعيت ها را اديبانه با زباني شيرين از نوك قلم رو صفحه خود بيان مي كند، حقيقت ها را هرچند تلخ مي پذيرفت اگر خلاف عقيده اش بود محترمانه انتقاد مي كرد.

جناب عبدالرحيم رجا!
انديشه ات همچون بهار سبز و خٌرم باد...
از اين شهر مجازي... اما اين را از شاگرد حقيرت به خاطر بسپار با اين دو گروه فدراليسم خواهان و جمعيتي ها با اين روش كه در پيش گرفته اند مردم نه تنها به پيروزي نخواهد رسيد بلكه بسوي متلاشي شدن مردم نيز شتابان حركت خواهند كرد!

گل امیری

>>>   برادردرافغانستان تنها جمیعت وفدرالیزم نیست اینجا 35 میلیون انسان زنده گی دارد هرکدام برای خودش یک چیزی است تعین کننده سرنوشت دونفر یا دوحزب شده نمیتواند بدین معنی اگر35 میلیون انسان فدارالیزم خواست خوب واگر یکنفر فدرالیزم میخواهد وخواست دیگران نباشد نهایت بیشرمی یک نفر خواهد بود
انماالمؤمنون اخوته
نگفته انماالتاجکون اخوته
چیزیکه قرآن گفته ما به اوعمل میکنیم وباورداریم بناء هرکسیکه که باشد زمامدارشود ازهرقومیکه باشد ما ازاوحمایت میکنیم بشرطیکه متعهد به وطن ومردم باشد متوجه جیب خود نباشد

>>>   آقای گل امیر نوشتهایت را تعقیب میکنم واقعا حقیقتهای را بیان میکنید که تحمل شنیدن آنرا اکثریت گروهای که در هر سمت هستند شنیدن انرا ندارند. همیشه سبز و خرم باشید.تنها راهیکه میتواند کشتی شکسته را به ساحل نجات رهبری نماید رجعت کردن صادقانه به اسلام عزیز است و بس.
حیدری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است