به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) از یکطرف دوالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا بار دیگر بر خروج زودهنگام نظامیان آمریکایی از افغانستان تاکید کرده است و از طرف دیگر زلمی خلیلزاد به اشرف غنی کنایه می زند که در امور سیاسی افغانستان و امریکا زود قضاوت نکند و منتظر تصامیم آمریکا باشد.

ترامپ روز جمعه در پیامی توییتری نوشت: "پس از تصدی ریاست جمهوری آمریکا، یک آشفتگی تمام عیار در افغانستان و سوریه را به ارث برده است. ما سالانه 50 میلیارد دالر در افغانستان خرج می کنیم و چنان شدید به آنها حمله کرده ایم که اکنون داریم پس از 18 سال طولانی درباره صلح مذاکره می کنیم. اکنون زمان آن رسیده است تا نظامیان آمریکایی پس از سال ها به وطن بازگردند تا پول کشور عاقلانه مصرف شود".

همچنین زلمی خلیلزاد نماینده ویژه آمریکا گفت: "افراد شکاک با عجله درباره مذاکرات صلح مرتکب پیشداوری شدند گویا که با طالبان به توافق کامل رسیدیم در حالیکه چنین نیست. ما تنها درباره مبارزه با تروریسم و خروج نیروهای آمریکایی در مذاکره با طالبان پیشرفت‌هایی داشته‌ایم اما موضوعات حیاتی مانند مذاکرات بین‌الافغانی و آتش‌بس هنوز باقی مانده‌ است".

از جانب دیگر طالبان که با قدرت تمام و برتری نظامی و سیاسی "ظاهرا" وارد مذاکره با آمریکا شده اند، سعی می کنند که گذشته خود را تطهیر کرده و مردم را به آینده درخشان تحت قیادت امارت اسلامی نوید بدهند.
سهیل شاهین سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در دوحه قطر در اینباره به «آسوشیتدپرس» اظهار داشت که این گروه به‌دنبال «انحصار قدرت» در دولت آینده افغانستان نیست، بلکه در پی راه‌هایی برای همزیستی با نهادهای این کشور است. پس از پایان اِشغال، افغان‌ها باید گذشته را فراموش کنند، همدیگر را تحمل کنند و زندگی را برادرانه آغاز کنند. پس از خروج، ما به‌دنبال انحصار قدرت نیستیم.

در این میان، اشرف غنی با دستپاچگی و ترس و دلهره تمام به آمریکایی ها و طالبان التماس می کند که ما را نادیده نگیرید و در دولت آینده برای ما نیز سهمی درنظر داشته باشید. جناب غنی یکسره در حال التماس و خواهش است و آمریکایی ها و طالبان همچنان بدون توجه به درخواست های رسانه ای و نامه ارسالی وی به ترامپ، او را بی خبر از جریان مذاکرات گذاشته اند.

طالبان نیز همچنان اصرار دارند که دولت مشروعی در افغانستان نیست که با آن دولت گفتگو کنند و اشرف غنی و شورای صلح و هیات صلح همه شان نوکران آمریکا هستند، پس مذاکره با آمریکا باید در صدر قرار گرفته و آنان بعدا توسط آمریکایی ها توجیه شوند. اما طالبان خواستار گفتگو با افراد مخالفت دولت هستند و اعلام کرده اند که با سران احزاب سیاسی خارج از حیطه دولت مذاکره خواهند کرد.

از این مباحث اینچنین برمی آید که آمریکا و طالبان هیچ توجهی به دولت کنونی نداشته و این دولت را در هیچ موردی به حساب نمی آورند و این بدان معنی است که حکومت اشرف غنی دیگر هیچ اعتباری نزد آمریکا و طالبان ندارد و رسانه های خارجی نیز هر روز به بهانه های مختلف از شکست فاحش این حکومت در تمامی زمینه ها مطلب می نویسند.

در این مقطع زمانی برای اشرف غنی و دست اندرکاران حکومت افغانستان توصیه می شود که بدون هیچ واکنشی همانگونه که خود را تسلیم آمریکایی ها کردند و بدون توجه به تبعات پیمان با آمریکا آن را امضا نمودند، در جای خود آرام بگیرند و هیچ واکنشی از خود در برابر تصامیم آمریکایی نشان ندهند. زیرا دیگر زمان واکنش به عملکرد آمریکایی ها از زمامداران حکومت فعلی گذشته و اینک نوبت کسانی است که سال ها توسط باند قبیله ای فاشیزم محصور و منزوی شده بودند.

به حکومت فعلی و شخص اشرف غنی توصیه می شود که هرچه زودتر شورای صلح و هیات صلح و کلا مکانیزم صلح دولتی را تعطیل کنند و بگذارند که هیات واقعی مردم از میان افراد متنفذ قومی و مذهبی شکل بگیرد و با آمریکا و طالبان وارد مذاکره شود که این هم خواست آمریکا و هم خواست طالبان است و بخیر که به صلاح مردم به نتیجه برسد.

کد (4)

>>>   در زمان های سابق یک ضرب المثل بود که میگفتند:
قربان شوم خدا را.
یک بام و دو هوا را.
این ضرب المثل بخاطری گفته شده بود که کدام نفر در ایام رمستان به بام خانه خود بالا شده بود تا برف ها را پاک کند،یکدم متوجه شد که در نیم بام برف باریده است و در نیم دیگر بام هیچ برف نیست.
این که در اثر شمال برف نیم بام پاک شده بود و یا در اثر حرارت دودکش بخاری و یا کدام عامل دیگر،معلوم نبود.
از آن ببعد هرکس که سیاست دوگانه را پیش میگرفت و یا در حیات روزمره عدالت و مساوات را در نظر نمیگرفت،این ضرب المثل را برایش میگفتند که:
قربان شوم خدا را.
یک بام و دو هوا را.
حالا دولت امریکا با طالبان در قطر و دیگر کشور ها ملاقات میکند و دولت افغانستان ازین مذاکرات استقبال میکند و پیش امریکا عذر میکند که به طالبان بگویید که نماینده دولت افغانستان را نیز در مذاکرات شان بگذارند و حتی بدون آن که دولت امریکا و یا طالبان از دولت افغانستان دعوت کرده باشند،دولت افغانستان ،نمایندگان خود را له قطر ارسال کرد،اما کسی آنها را در جلسه راه نداد.
حالا که دولت روسیه نیز چند طالب را به مسکو دعوت کرده است و از دولت افغانستان میخواهد که نمایندگان تان را به مسکو بفرستید تا با طالبان مذاکره کنند.دولت افغانستان جواب میدهد که نخیر.تا زمانی که مذاکرات صلح تحت رهبری دولت افغانستان نباشد و آجندای مذاکرات از جانب دولت افغانستان تعیین نشود،ما در مذاکرات شتراک نمی کنیم.
حالا دولت روسیه از رهبران یک تعداد احزاب مانند محقق و عطا محمد نور و کرزی و دیگران دعوت کرده است که درین گفتگو ها با طالبان شرکت کنند.
معلوم نیست که اینها نیز شرکت خواهند کرد و یا از ترس این که رفتن شان به مسکو برای امتیازات شان در انتخابات آینده افغانستان کدام صدمه نزند،از رفتن منصرف شوند.
خصوصاً حالا که مجلس سنای امریکا نیز از خروج رودهنگام قوای امریکا از افغانستان و سوریه ممانعت کردند و خلیل زاد نیز اعلان کرده است که جنگ چهل ساله افغانستان در یک روز حل و فصل نمیشود و فیل را آدم یک لقمه خام کرده نمیتواند و اشرف غنی نیز به دونالد ترامپ وعده داده است که در مصارف قوای امریکا در افغانستان،کوشش میکنیم که سالانه دو ملیارد دالر صرفه جویی کنیم.یعنی از همان پول های خیرات تان،سالانه دو ملیارد دالر را دوباره به شما میدهیم. این هم قصه همان گدایگر و خیرات دهنده که به خیرات دهنده گفته بود که کجا هستی او ناجوان هیچ درک هایت نیست؟
خیرات دهنده در جواب گفت:والله میبخشی که عروسی کرده بودم و چند وقت نتوانستم بیایم ث برایت خیرات بدهم.
گدایگر در جواب اش گفت: ای نا جوان! حالا از پیسه ما عیاشی میکنی؟
حالا دونالد ترامپ نیز به اشرف غنی خواهد گفت: ای ناجوان! از پول خیرات خودمان به ما رشوت میدهی؟
بهرصورت گپ سر جلسه صلح با طالبان بود که در جلسه که امریکایی ها با طالبان میگیرند،هیات دولت افغانستان را کسی راه نمیدهد و در جلسه صلحی که روس ها با طالبان میگیرند،نمایندگان دولت افغانستان اشتراک نمی کنند و ناز و نخره میکنند. این را میگویند یک بام و دو هوا.

>>>   Lalzad
2 uur ·
«جنگ بی پایان» پول نامحدود و خون نامحدود!
===============================

* عده ای ناآگاهانه اشک تمساح می ریزند که چرا امریکا می رود و چرا طالبان می آید: زیرا بازیگران میدان یعنی «امریکا» پول می دهد، «طالبان» خون می دهد، «غنی» حکومت می کند و «مردم» هم نقش چوب سوخت در این معرکه دارند...

لذا تعداد زیادی (بشمول تیم حاکم):
--------------------------------
* خواهان ادامه موجودیت امریکا در کشور اند...
* خواهان تقویه نیرو های امنیتی در کشور اند...

در حالیکه:
-----------
* ترمپ (امریکا): مصرف سالانه ما در افغانستان ۵۰ میلیارد دالر است!
* غنی (تیم حاکم): عواید سالانه ما حدود ۲ میلیارد و مصرف نیرو های امنیتی ما حدود ۶ میلیارددالر است!
+ + +
* غنی می خواست (و می خواهد) با پول امریکا و رشد طالبان بر عمر حکومت فاشیستی خود بیفزاید: امریکا را از رشد تروریزم در منطقه و مردم را از رشد طالبان در کشور بترساند، ولی حکومت در دست خودش باشد!

* اما قطعا فکر نمی کرد که روزی امریکا با طالبان جور بیاید (لذا تیم غنی و جناح های زیادی با تمام نیرو و توان تلاش دارند که از برنامه صلح امریکا با طالبان جلوگیری کنند)!
+ + +
* عجیب تر اینکه تعدادی از قلم بدستان نیز می نویسند که حکومت طالبان بد تر از حکومت غنی است (به ویژه وقتی از دستاورد های غنی صحبت می کنند، آدم شاخ می کشد)!

* در حالیکه برنامه اصلی غنی فقط ترساندن مردم از طالبان بود که یا من را می پذیرید و یا طالبان می آید...
* غنی، طالبان را فقط به خوردن آیس کریم در دکان خود دعوت می کرد، نه اینکه آنها ادعای دکان غنی را نمایند (گلو پاره کردن های قبلی غنی بخاطر صلح با طالبان و حالا صلح با طالبان را مساوی به معاهده گندمک خواندن، در همین راستاست)...

>>>   طالبان و نگرانى هاى مردم

طالبان مى آيند، افغانستان فراموش خواهد گشت و درهء پُته خواهد شد:
هيچكس در كنار رفتن اشرف غنى احمدزى متأثر نخواهد شد، بجز داعيه داران شئونيست مثل خودش كه تمام مسائل حياتى مملكت را فراموش كرده اند و فقط در پى آن اند كه دانشگاه را پوهنتون و خيابان را سرك بنامند.

نگرانى اين است كه مردم حوزهء مقاومت تا به حال در هيچ جلسه و مذاكرهء جز از اركان مهم و تصميم گيرنده در شكل دهى حكومت موقت و يا حكومت عبورى كه در راه است نبوده و از سرنوشت آيندهء خود آگاهى كامل ندارند؛ و تضمينى هم از امريكا بدست نيامده كه منبع طمانينت و خوشبينى نسبت به آينده باشد.

امريكا در جنگ افغانستان از چندين جهت ضربه ديده است؛
-از نظر اقتدار در سطح بين المللى
-از نظر اقتصادى
-از نظر سياسى
-از نظر اعمال ديموكراسى نوع خودش
-و از اعتماد كوركورانه بالاى تكنوكراتهايش

>>>   فریب تبلیغات را نخورید فقط منافع شخصی شان در خطر است ورنه آنها یک هزار مرتبه بیشتر طالب را دوست دارند

>>>   Chopan
اعوذ بالله من الاشرف غنی الرجیم
برگشت طالب فاجعه و ماندن اشرف غنی در راس این رژیم فاقد مشروعیت قومی فاجعه اندر فاجعه است.
اگر حکومت موقت چاره کار نیست،ماندن غنی در راس نیز راه حل نیست.
مرداری را با مرداری نمی شود شُست و جلو استبداد و اختناق طالبی را با مستبد فاسد و بیگانه با خرد ، نمیتوان گرفت. از ترس طالب به دامان غنی پناه بردن مصداق گریختن از دیو و آویختن به دامان اهریمن است.
هر که از طالب جنایتکار بیزاری می جوید ، به حکم عقل از غنی نیز باید بیزاری جوید زیرا تفاوت میان طالب و غنی ، به اندازه جای نشستن آنهاست و طالبان جنایتکار با درک همین باریکی میخواهند غنی ، جایش را به آنها بدهد.
در میان دو اهریمن قرار داشتن دشوار و ترسناک است؛ اما سر انجام نباید بگونه یی رقم بخورد که ما دیده و دانسته از سر ناگزیری در کنار غنی که خود اهریمن تر از هر دیو دیگریست بایستیم تا شاید او ما را از همزاد خویش نجات دهد.
پس به هر نسخه و راه حل و راهکار که می اندیشید، شرط نخست آن باید خلع غنی، و منع ورود دو باره او به میدان بازی باشد.

>>>   همسخن
بحث دفاع از نظام بسیار ساده لوحانه است؛ همین نظام است که از یک آدم مثل بقیه‌ آدم‌های عادی، فعال مایشاء ساخته است. نظام باید عوض شود، فرد هیچ اهمیت ندارد!

>>>   درسطح جهانی ما یاجایی اول هستیم ویاهم جای دوم...
خدا سایه این چنین آدم را از سراین ملت آگاه ومجاهد پرور; هرچ زو ر کم کن دومین متفکر «جهان»! که صد ها هزار نفر کشته وزخمی تنها 45000 هزار سرباز شهید . واین خاک را به قبرستان تبدیل و اوج تعصب قبیله گرایی بینظر که درهیچ نقطه کره زمین وجود ندارد.
- دست آورد هروز به لشکر معتادین مواد مخده افزوده میشود. شفاخانه های دهلی واسلام آباد پر از مردم افغانستان است.
اشر غنی در این فرصت شکوه و جلال خود را نشان داد؛ این روزها اما افول غنی رخ کشیده است.
او در برنامه‌های کلان-صلح و انتخابات-حمایت هیچ طرف مطرح سیاسی کشور را ندارد، برنامه‌های او تنها در داخل ارگ حمایت می‌شوند و گاهی هم تاییدیه‌های سرور دانش چین‌های پیشانی او را صاف می‌کنند.
1مروز این تنهایی، غنی عصبی را بیشتر از پیش عصبی و پریشان ساخته است. حاشیه‌رانی‌های غنی از طرف امریکا با داراش و بعد به حاشیه رفتن خودش درس بزرگی در تاریخ افغانستان است، این درس "نه" به انحصارطلبی و دیکتاتوری است.
تصمیم گیری های سبکسرانه و دیکتاتورمابانه آقای غنی روند حکومتداری را مختل و نظم اجتماعی و ثبات سیاسی را برهم زد، نه تنها فاصله بزرگ میان ملت و حکومت وحدت ملی ایجاد شد بلکه ایالات متحده آمریکا، به شکل فوری و یکبارگی، آقای غنی را تحریم کرد و تمام صلاحیت ها و امکانات واگذارشده پیرامون روند صلح را نیز از او گرفت. تحریم آمریکا چنان بزرگ و جدی بود که حتی رهبران آمریکایی از پذیرش و ملاقات با آقای غنی نیز خودداری نمودند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است