چند پرسش از هيات مذاكره در مسكو:
١- در فقه اسلامى تشريفات و يا "اتيكيت" خاصى در رابطه به امامت وجود دارد كه يكى از آن ها اولويت دادن به امام حى "منطقه" است. آيا متوجه هستيد كه امامت طالبان معنايى سمبوليك دارد كه اگر آن را پذيرفتيم ديگر همه چيز، به جز خون مسلمانانِ مخالف طالبان، را بايد تحريم نمود. در شهر مسكو كه چندين مليون مسلمان زيست مى كند و در ميان شان صد ها دانشمند دينى وجود دارد، آيا كسى پيدا نشد كه بر مبناى آن قاعده، اين مردم را نماز دهد؟

٢- در اين كنفرانس، شعبده باز و مافيا سالار مشهور ما، دولت افغانستان را "حكومت كابل" خواند، آيا اين تعبير اوج خصومت و كينه يك سياستمدار را نشان نمى دهد. اگر چنين است، او چه مى خواهد؟

٣- طالبان كه ديروز با آقاى كرزى مى جنگيدند، امروز او را نماينده ملت دانسته با ايشان گفتگو نمودند. پرسشى كه مطرح مى شود چرا ايشان در آن وقت نماينده ملت نبودند و چه چيزى ايشان را امروز نماينده ملت ساخته است؟

٤- يكى از سياستمداران فعال ما نيازمند مشاورى در امور سياسى است. آيا كسى وجود ندارد كه اين مسووليت را به دوش گيرد؟

٥- هر آنچه در اعلاميه مسكو آمده، اگر نيك بنگريم، خواست طالبان است. خواست لشكر مذاكره كننده كجا است؟

بشیر انصاری

>>>   وقتی شرایطی صلح پیش امده باید تمام نماینده گان حزب های سیاسی گرد هم ایند و گفتگو کنند و این یک فرصت بسیار طلایی است برای تمام مردم افغانستان ، زمانی که در کشور یک حکومت تشکیل شد از تمام اقشار جامعه و قانون حاکم شد کسی نمی تواند خون مخالف یا غیره مسالمان مخالف را بریزد ، چرا که هم اسلام منع کرده و انسانیت ، زیستن تمام گروه ها با فکر و اندیشه های مختلف در کنار یک دیگر ارزو قلبی ماست ،
حبیب الله یوسف زی

>>>   در اعلامیه نشست مسکو روی اساسا ت کلی تامین صلح تاکید شده و هیچ چیزی مغایر منافع مردم و کشور نیامده اما اینکه این نشست چرا به مزاج برخی ها خوش نخودده است تکلیف خود این کسانی است که منافع شان به ادامه همین جنگ ، نفاق و خصومت میان اقوام ، فساد ، بیکاری و فقر مردم و بالاخره شهادت ۴۵ هزار نیروی های امنیتی ما نهفته است . هر که با این نشست و گفتگو مخالفت دارد دشمن مردم ، دشمن صلح و نوکر بالاخره خود مسوول در برابر این همه قتل و کشتار مردم اند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است