وزیر داخله سابق افغانستان و نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری می‌گوید که نشست که یک نوید برای ادامه گفتگوی های بعدی بین‌الافغانی می‌باشد.

به گزارش اسپوتینک، نورالحق علومی وزیر داخله سابق افغانستان و نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری در یک گفتگوی ویژه با اسپوتنیک در مورد نشست مسکو و پیامدها آن گفت: «نشست مسکو که به ابتکار افغان های مقیم مسکو برگزار شد. که در آن شخصیت های مختلف و با دیدگاه های مختلف پیرامون یک کشور واحد (افغانستان) صحبت کردند».

علومی می‌گوید که در این نشست دیدگاه به طور کل با هم همنظر بوده و همگی خواهانی یک صلح پایه‌دار و اساسی در افغانستان شدند.
وی اضافه کرد که همگی خواهان صلح در افغانستان استند و از جنگ خسته شده اند و صلحی باشد پایه‌دار و ثبات برقرار شود.

علومی همچنان در مورد اعلامیۀ نهایی نشست مسکو گفت که ما خلاف نظام و قانون نیستم و برعکس بر حفظ قانون و نظام تاکید کرد.
وی همچنان از همه طرف های خواست برای یک افغانستان با ثبات و مستقل نیاز به گفتگو و اشتراک کردند در همچو همبستگی‌هاست. علومی می‌گوید که اگر ما همبستگی نیروهای وطن پرست را انجام بدهیم به یقین که برود از ما می‌شود.

نشست مسکو به تاریخ 5-6 فبروری به اشتراک برخی رهبران سیاسی افغانستان بشمول حامد کرزی، محمد محقق، محمد یونس قانونی، حنیف اتمر، عطا محمد نور و محمد اسماعیل خان با نماینده گان طالبان بدون اشتراک حکومت برای دو روز در روسیه برگزار شد.

در اعلامیه پایانی نشست مسکو میان برخی چهره‌های سیاسی و نماینده گان طالبان، فیصله شده است که نشست بعدی در قطر برگزار شود و در کنار خروج همه نیروهای خارجی، بر حذف نام کهنسالان طالبان از فهرست سیاه، تاکید شده است. حکومت نیز نگاشته است که این اعلامیه اجرایی نمی‌باشد.

کد (9)

>>>   اشغال واژه‌ی نامناسبی برای افغانستان است.

جامعه جهانی به افغانستان برای رهایی از سه مصیبت بزرگ آمده است.
۱. رهایی از انهدام افغانستان به قهقرای شکستِ دولت. طالبان دولت را به معنای امروزش از زندگی مردم افغانستان ربوده بودند.
۲. رهایی از فقر ِوحشتناک. مردم افغانستان در نبود دولت مؤلد به فقیرترین انسان‌های زمین مبدل شده بودند.
۳. رهایی از مصیبت استبداد و استکبارِ تندروانه‌ي دینی که تمام آزادی‌های انسان کشور را گرفته بود.
این یک واقعیت است که بدون نقش جامعه‌ی جهانی افغانستان مزدور فقیر و ناتوان پاکستان تبدیل می‌شد. بیایید از واقعیت‌ها چشم نپوشیم و خود را با قبل از ۲۰۰۲ مقایسه کنیم. آنگاه جایگاه جامعه‌ی جهانی برای ما معنا پیدا می‌کند.

استفاده از واژه‌‌ی اشغال در نشست مسکو از سوی طالبان اهانت به خارجیان نیست این اهانت بزرگ به چهار گروه جامعه است:
۱. حکومت حامد کرزی رییس جمهوری که در حیطه‌ی دولتش چنین اتفاقی افتاد.
۲. طرفداران ارزش‌های دموکراسی، جامعه مدنی و حقوق بشر
۳. مردم فقیر افغانستان که از این حمایت‌ها به نحوی بهره‌مند می‌شوند.
۴. رزمندگان قوای مسلح به ویژه آنانی‌که در این راه شهید شدند و معلول گشته اند.

>>>   اين كرك بير علومى باز هم بره خواب ديده اينبار در لباس ملا مى خواهد داخل رمه شود . يا الهى سرنوشت اين كشور كوسفندى در دست جه إنسانها افتاده است .

>>>   همین که همه نظر واحد داشتن یک نشانه امید و موفقیت این نشست را نشان میدهد.
شهامت در کار است که حکومت افغانستان با گذشت از تنگ نظری خود ابتکار را در دست گرفته با شیوه های کاملاٌ اسلامی و افغانی طالبان را مجبور به نشست رو در رو نماید و جنگ را خاتمه دهد. زیرا ادامه جنگ به نفع هیچ کس در افغانستان نیست و این جنگ رفته رفته دامن هر خانه افغان را می گیرد. هر چه زود تر هر چه بهتر .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است